هری کازیانیس
تحلیلگر مسائل کره در نشنال اینترست
مترجم: وصال روحانی
کره‌شمالی همیشه ادعا کرده تصویر و تجسم یک جامعه «بدقلق» که در اذهان عمومی نسبت به این کشور ایجاد شده، یک تعبیر افراطی است و برعکس دولت پیونگ یانگ مصمم است با جامعه جهانی رابطه‌ای مسالمت‌آمیز و نزدیک داشته باشد.
با این حال ساز‌وکارهای انتخاب شده توسط کیم جونگ اون رهبر کره‌ای‌ها برای رسیدن به چنین نقطه‌ای رویکردی نظامی و مشتمل بر وسایل و راهبردهایی است که کره‌شمالی طی سال‌های اخیر مطمئن شده اگر از آن بی‌نصیب شود غربی‌ها هرگز احترامی برای آنها قائل نخواهند شد. دولت پیونگ‌یانگ یقین دارد اگر هراس غربی‌ها و حساب بردن امریکا از تجهیزات اتمی کره شمالی در کار نبود، آنها هیچ‌وقت در شرایط ایمن و محکم کنونی خود قرار نداشتند و اگر چه هراس از قدرت اتمی آنها اولین چیزی است که غربی‌ها را از رویارویی با آنها برحذر می‌دارد، اما این شرایط را بسیار منصفانه و مفیدتر از «اتمی تلقی نشدن» و به تبع آن برخوردهای حقارت‌باری می‌دانند که در صورت تحقق و بسط این نگاه شامل حال‌شان خواهد شد. با این اوصاف بدیهی است که کیم‌جونگ اون دست از آزمایش‌های پیاپی موشکی نخواهد کشید. در نتیجه این غرب به رهبری جو بایدن است که باید در نحوه برخورد خود با کره شمالی تجدیدنظر و در این زمینه نوگرایی کند و گوش شنوایی برای شنیدن راهبردها و اجرای آن داشته باشد.
کره شمالی برای اینکه نشان بدهد هیچ عدولی در نحوه طراحی برخورد غربی‌ها با خود نخواهند کرد، به‌جای پنهان نگه‌داشتن محصولات جدید نظامی-اتمی خود بخشی از آنها را طی همین هفته در یک مراسم نظامی در پایتخت خود که پخش تلویزیونی هم شد، به نمایش گذاشت تا نشان دهد توان نظامی کره‌شمالی در صورت تقابل با غرب زیاده‌خواه تا چه میزان می‌تواند کارآمد و نگران‌کننده باشد. قرار نیست کیم‌جونگ اون به‌سان رهبران غربی خود را رهبری نشان دهد که فقط حافظ صلح است زیرا حتی از جانب همسایه جنوبی‌اش (کره‌جنوبی) هم احساس امنیت نمی‌کند ولی احساس بزرگ برخاسته از همایش نظامی اخیر، لزوم ادای احترام به دولت و ملتی بود که اگر هم رویکردهای نظامی‌اش تندروی تلقی شود، وسیله و راهبردی اجباری برای عقب‌راندن دولت‌های مداخله‌جویی است که برای بلعیدن هر کشوری آماده و مشتاقند.
کیم جونگ اون چه در مراسم نظامی اخیر پیونگ یانگ و چه هنگام سخنرانی در هشتمین کنگره همگانی حزب کارگر کره‌شمالی در ماه ژانویه 2021 تأکید کرده بود که استمرار در ساخت سلاح‌های پیشرفته توسط کشورش نه یک وسیله و نشانه جنگ طلبی بلکه حربه‌ای در راه حفظ صلح است. زیرا هر کشور دیگری را که افکاری سلطه‌طلبانه در سر داشته باشد، به تجدیدنظر درباره موضعش در قبال کره شمالی و کشورهای مشابه واخواهد داشت. کیم تأکید کرده بود: «ما صلح‌طلب هستیم ولی ذره‌ای از حفظ امنیت خود کوتاه نمی‌آییم و اگر در زمانه فعلی لزوم ایجاد این امنیت و سیاست‌های محافظتی ایجاد سلاح‌های غیر معمول تهاجمی باشد، این‌گناه ما نیست بلکه تحمیل شده توسط سایرین و محصول زیاده‌خواهی غربی‌ها است.» در رسانه‌های غربی این یک احساس و برداشت عمومی است که دولت جو بایدن جز کلی‌گویی و شعار دادن هیچ برنامه مشخصی در قبال کره شمالی ندارد و فقط علیه آنها سوءتبلیغ می‌کند و اگر اقدامات و اظهارات اخیر کیم‌جونگ اون مبنای تشخیص شرایط و کارهای الزامی قرار گیرد، امریکا و شرکای غربی‌اش باید از «در» دیگری وارد شوند و آن سوی ماجرا که نیازمند بازنگری و تدوین یک برنامه جدید برای خود است، نه دولت پیونگ‌یانگ بلکه جبهه غرب است. این چیزی است که باید از جو بایدن و برخی دولت‌های نامدار اروپای غربی طلب کرد، اما نشانه‌ها می‌گویند احتمال وقوع آن بسیار اندک‌تر از تعداد عظیم تأسیسات نظامی تعبیه شده در خاک کره شمالی است.
منبع: Quincy
∎
تحلیلگر مسائل کره در نشنال اینترست
مترجم: وصال روحانی
کره‌شمالی همیشه ادعا کرده تصویر و تجسم یک جامعه «بدقلق» که در اذهان عمومی نسبت به این کشور ایجاد شده، یک تعبیر افراطی است و برعکس دولت پیونگ یانگ مصمم است با جامعه جهانی رابطه‌ای مسالمت‌آمیز و نزدیک داشته باشد.
با این حال ساز‌وکارهای انتخاب شده توسط کیم جونگ اون رهبر کره‌ای‌ها برای رسیدن به چنین نقطه‌ای رویکردی نظامی و مشتمل بر وسایل و راهبردهایی است که کره‌شمالی طی سال‌های اخیر مطمئن شده اگر از آن بی‌نصیب شود غربی‌ها هرگز احترامی برای آنها قائل نخواهند شد. دولت پیونگ‌یانگ یقین دارد اگر هراس غربی‌ها و حساب بردن امریکا از تجهیزات اتمی کره شمالی در کار نبود، آنها هیچ‌وقت در شرایط ایمن و محکم کنونی خود قرار نداشتند و اگر چه هراس از قدرت اتمی آنها اولین چیزی است که غربی‌ها را از رویارویی با آنها برحذر می‌دارد، اما این شرایط را بسیار منصفانه و مفیدتر از «اتمی تلقی نشدن» و به تبع آن برخوردهای حقارت‌باری می‌دانند که در صورت تحقق و بسط این نگاه شامل حال‌شان خواهد شد. با این اوصاف بدیهی است که کیم‌جونگ اون دست از آزمایش‌های پیاپی موشکی نخواهد کشید. در نتیجه این غرب به رهبری جو بایدن است که باید در نحوه برخورد خود با کره شمالی تجدیدنظر و در این زمینه نوگرایی کند و گوش شنوایی برای شنیدن راهبردها و اجرای آن داشته باشد.
کره شمالی برای اینکه نشان بدهد هیچ عدولی در نحوه طراحی برخورد غربی‌ها با خود نخواهند کرد، به‌جای پنهان نگه‌داشتن محصولات جدید نظامی-اتمی خود بخشی از آنها را طی همین هفته در یک مراسم نظامی در پایتخت خود که پخش تلویزیونی هم شد، به نمایش گذاشت تا نشان دهد توان نظامی کره‌شمالی در صورت تقابل با غرب زیاده‌خواه تا چه میزان می‌تواند کارآمد و نگران‌کننده باشد. قرار نیست کیم‌جونگ اون به‌سان رهبران غربی خود را رهبری نشان دهد که فقط حافظ صلح است زیرا حتی از جانب همسایه جنوبی‌اش (کره‌جنوبی) هم احساس امنیت نمی‌کند ولی احساس بزرگ برخاسته از همایش نظامی اخیر، لزوم ادای احترام به دولت و ملتی بود که اگر هم رویکردهای نظامی‌اش تندروی تلقی شود، وسیله و راهبردی اجباری برای عقب‌راندن دولت‌های مداخله‌جویی است که برای بلعیدن هر کشوری آماده و مشتاقند.
کیم جونگ اون چه در مراسم نظامی اخیر پیونگ یانگ و چه هنگام سخنرانی در هشتمین کنگره همگانی حزب کارگر کره‌شمالی در ماه ژانویه 2021 تأکید کرده بود که استمرار در ساخت سلاح‌های پیشرفته توسط کشورش نه یک وسیله و نشانه جنگ طلبی بلکه حربه‌ای در راه حفظ صلح است. زیرا هر کشور دیگری را که افکاری سلطه‌طلبانه در سر داشته باشد، به تجدیدنظر درباره موضعش در قبال کره شمالی و کشورهای مشابه واخواهد داشت. کیم تأکید کرده بود: «ما صلح‌طلب هستیم ولی ذره‌ای از حفظ امنیت خود کوتاه نمی‌آییم و اگر در زمانه فعلی لزوم ایجاد این امنیت و سیاست‌های محافظتی ایجاد سلاح‌های غیر معمول تهاجمی باشد، این‌گناه ما نیست بلکه تحمیل شده توسط سایرین و محصول زیاده‌خواهی غربی‌ها است.» در رسانه‌های غربی این یک احساس و برداشت عمومی است که دولت جو بایدن جز کلی‌گویی و شعار دادن هیچ برنامه مشخصی در قبال کره شمالی ندارد و فقط علیه آنها سوءتبلیغ می‌کند و اگر اقدامات و اظهارات اخیر کیم‌جونگ اون مبنای تشخیص شرایط و کارهای الزامی قرار گیرد، امریکا و شرکای غربی‌اش باید از «در» دیگری وارد شوند و آن سوی ماجرا که نیازمند بازنگری و تدوین یک برنامه جدید برای خود است، نه دولت پیونگ‌یانگ بلکه جبهه غرب است. این چیزی است که باید از جو بایدن و برخی دولت‌های نامدار اروپای غربی طلب کرد، اما نشانه‌ها می‌گویند احتمال وقوع آن بسیار اندک‌تر از تعداد عظیم تأسیسات نظامی تعبیه شده در خاک کره شمالی است.
منبع: Quincy
نظر شما