به گزارش خبرگزاری فارس از سنندج، بدون شک برگ‌زرین تاریخ ایران زمین، دفاع مردمی مردان و زنانی است که با وجود تمام مشقات و تلخی روزگار، در کمال قناعت و ایثار به جانفشانی از میهن عزیزمان پرداخته و بهترین سرمایه های زندگی شان را در طبق اخلاص گذاشته و به دفاع از کیان و ناموس و شرف ایران زمین همت گماشتند.

دفاع جانانه‌ای که فارغ از هر نوع تعلقات قومی و مذهبی بوده و با هدف حراست از یکپارچگی و وحدت برای مقابله با دشمن سازماندهی شده و شکل گرفت.

در حقیقت کودکان دهه پنجاه و شصت جوانان و مردانی غیرتمند، خودساخته و پرانرژی بودند که با حضور ایثارگرانه خود در جبهه‌های نبرد با دشمن تابلویی ارزشمند از اقتدار و دفاع از ارزش‌های ایران اسلامی را به جهانیان نیروی نمایش دادند.

همان جوانانی که بر ایمان و اعتقاد خود ثابت قدم بودند و برای شهادت در راه آرمان‌های نظام مقدس جمهوری اسلامی سر از پا نمی‌شناختند.

و البته، در کنار آنانی که خط نگهدار مستقیم جنگ بودند، شیر زنان سرزمینمان نیز با تمام توان و اخلاص از نیازهای خود مخلصانه گذشته و هر آنچه در سفره خویش داشتن برای مردان و فرزندان مبارز خود اهدا نموده و تحت عنوان پشتبانی جنگ به جبهه‌ها ارسال کردند.

بدون شک تاریخ هیچگاه چنین فداکاری بی‌نظیری را در پاسداشت از یک نظام برخواسته از تفکر والای انسانی را به خود ندیده است. تفکر والایی که انسانیت را به اوج رسانید و برای دفاع از آرمان‌های والای انقلاب اسلامی همه‌ ارزش‌های موجودِ انسانی نظام شرق و غرب را به چالش کشید.

به راستی، پدری که در میدان مین و در بین سیم خاردارها، در هنگام عملیات فرزند دلیر و نوجوانش را می‌بیند که با شور و هیجانِ شهادت‌طلبی خود را بروی سیم خاردار انداخته تا رزمندگان از روی جسم بی‌جان او رد شوند و به کارزار حق علیه باطل، روند را با چه معیاری باید سنجید؟

همان پدری که در کنار جسد بی‌روح جگرگوشه‌اش، بر سیم‌خاردارها با بدن نحیف خود پلی دیگر می‌سازد تا رزمندگان از روی جسم نازنین جگرگوشه‌اش عبور نکنند و از روی او بگذرند. پدری که پلی می‌سازد برای رسیدن خودش و جگرگوشه‌اش به بهشت.

براستی این همه خلوص نیت را باید با چه معیاری سنجید؟ آیا معیارهای مادی این جهان پاسخگوی این رفتار خداپسندانه و میهن دوستانه رزمندگان اسلام است؟

این روزها مصادف است با اتفاق بزرگی که در تاریخ ایران زمین به نام هفته دفاع مقدس نام‌گذاری شده و یادآور خاطره‌های بزرگ مردانی است که عاشقانه جان خود را فدا کردند تا ایران اسلامی همچنان مقتدر و پایدار باقی بماند و سرش را در مقابل نااهلان خم نکند.

این روزها به خود می‌بالم که عضو کوچکی از آن دوره و هم نفس با بزرگانی بودم که جز خدمت به خلق و آرمان‌های الهی به چیز دیگری نمی‌اندیشیدند اگر چه امروز شوربختانه عده‌ای به نام آن مردان مرد برای خود جاه و منصبی تصاحب کرده و غرور هر ایرانی آزاده را با کج فهمی و کج اندیشی و منفعت‌طلبانه جریحه‌دار نموده‌اند.

اما همچنان اعتقاد دارم که حساب آن عده قلیل را نباید به حساب عاشقان ایران اسلامی گذاشت و هنوز هم هستند بزرگ‌مردانی در زمان نیاز برای انقلاب جانفشانی کردند و امروز با تکه پنیر و خرمایی و سفره‌ای اندک زندگی می‌کنند و از سفره‌ انقلاب بی‌نیاز هستند.

عزیزانی که سال‌ها به رنج و مشقت بر روی ویلچر و تخت و زمین زخم دوران را به جان خریده و ادعایی ندارند و هیچ ادعا و درخواستی از مسوولین ندارند.

یاد بزرگ مردی‌های پاسداران حریم انقلاب اسلامی را در هشت سال دفاع مقدس گرامی می‌داریم و برای همه شهدا و خانواده معزز آنان و برای جانبازان و آزادگان و رزمندگان هشت سال دفاع مقدس از خداوند متعال سعادت و سلامت خواستاریم.

مرتضی جوانمردی

انتهای پیام/۲۳۳۰/۷۰