به گزارش خبرگزاری فارس از تبریز، هنوز هیچ شاعری نتوانسته همانند شهریار ملک سخن، تصویری زیبا و خیال‌انگیز از دنیای کودکی بکشد، واژه‌ها در تسخیر اویند، طوقی برگردنشان آویخته و به هرجا که بخواهد می‌کشد، شعر او درد انسانهاست و شاهکار او حیدربابا.

با حیدربابای او که همراه می‌شوی، می‌روی به کوچه پس کوچه‌های کودکی، جائی که مهربانی را جا گذاشته‌ای و صداقت را تنها راه کرده‌ای، حیدربابای او حرف همه انسانهاست و تفسیری زیبا از زندگی تمام آدمیان.

حیدربابای شهریار گاه می‌خنداند، گاه می‌گریاند  گاه تو را میان گذشته‌های دور سرگردان رها می‌کند و گاه صدای موذن محله را در گوشت نجوا می‌کند.

با حیدربابا که انس می‌گیری، زندگی برایت معنا می‌شود، بغض گلویت را می‌گیرد و دوست داری از ته دل فریاد بزنی به آرامستان بروی و سر برمزار عزیزان بگذاری و بلندبلند گریه کنی.

حیدربابا بیدارت می‌کند از خواب چندین ساله و تداعی می‌کند دنیای خوش کودکی را، تفسیر می‌کند روزهایی را که هنوز الفبای اندوه را نیاموخته بودی و نمی‌دانستی زندگی و سرنوشت چگونه آدمی را تسلیم خود می‌کند، نمی‌دانستی چرا پیرمردان خمیده پشت گشته‌اند، نمی‌دانستی چرا از ته دل آه می‌کشند و نمی‌دانستی چرا بزرگترها ساعت‌ها به فکر رفته و دنیا را نکوهش می‌کنند.

حیدربابا اوج هنر شهریار و حاصل وفاداری و باور عمیق او به سادگی‌های سرزمینش است.

انتهای پیام۶۰۰۰۲/س/ر