طاهره بنی‌اسدی در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، درباره فلسفه وجودی سازمان ملی جوانان گفت: فلسفه وجودی سازمان ملی جوانان از ابتدای تأسیس دارای سیاست‌ها و اهداف خاصی بود که مسیر این اهداف را این سازمان مشخص می‌کرد تا در آینده دچار سلیقه‌های انحرافی سیاسی و مالی نشود.

وی ادامه داد: با این حال متأسفانه پس از دوره‌های اولیه، توجه زیادی به این مسئله نشد و به جز برخی از بهره‌برداری‌های سیاسی، هیچ‌گاه این سازمان به دنبال حل مشکلات جوانان نبود. البته متأسفانه برخی رفتارهای مدیریتی و سلیقه‌ای باعث شد تا این سازمان مهم از مأموریت‌های اصلی خودش دور بماند. از آنجایی که سازمان ملی جوانان می‌توانست به عنوان یک ظرفیت بی‌بدیل جهت اجرای بسیاری از برنامه‌ها در حوزه اشتغال، ازدواج، سلامت، رفع بیکاری، اوقات فراغت و ... باشد، اما به دلیل همین مشکلاتی که عنوان شد، هیچ‌گاه این مسائل به ثمر نرسید.

این کارشناس مسائل جوانان و ورزش که در دولت دهم به عنوان یکی از گزینه‌های پیشنهادی وزارت ورزش و جوانان مطرح بود، خاطرنشان کرد: انتظار می‌رفت ادغام سازمان ملی جوانان با سازمان تربیت بدنی و تشکیل وزارت ورزش و جوانان باعث شود خون دوباره‌ای در رگ‌های جوانان جاری شود، اما متأسفانه به دلیل برخی سوءمدیریت‌ها، بخش جوانان بخشی خنثی در وزارت تازه تأسیس ورزش و جوانان بود و به جای اینکه حل مشکل جوانان در این وزارتخانه پُررنگ باشد، این مسائل اتفاق نیفتاد. ورزش اولویت اصلی و اول و آخر وزارت ورزش و جوانان شد؛ به طوری که مسئله و دغدغه جوانان تنها در حد شعار باقی ماند. من سؤالی از دلسوزان نظام در حوزه جوانان دارم و می‌خواهم پاسخ دهند وضعیت جوانان در وزارت ورزش و جوانان به چه شکل است؟

بنی‌اسدی با بیان اینکه آسیب‌شناسی‌های لازم در امور مربوط به جوانان متأسفانه به‌روز نیست، اظهار داشت: باید آسیب‌شناسی از حوزه جوانان با حضور نخبگان و متخصصین امر صورت بگیرد، چرا که مسائل فرهنگی و اجتماعی در حوزه نوجوانان و البته جوانان در شرایط فعلی جهان هیچ‌گاه ساکن نبوده و مدام در حال تبدیل و تغییر است. به همین دلیل باید نیازها، چالش‌ها و راهکارها با وضعیت موجود هماهنگ باشد. متأسفانه خلاقیت و نوآوری که پشتوانه پژوهش و تجربیات علمی است، کمترین سهم را در برنامه‌ریزی‌های مربوط به حوزه جوانان داشته و باید گفت که در میدان عمل، شرایط به اینگونه است که برخی خیال می‌کنند با شیوه‌های چند دهه قبل می‌توان بر روح و اندیشه نوجوانان و جوانان تسلط داشت. حال آنکه اینطور نیست و رقبای فرهنگی ایران اسلامی، مخاطب‌شناسی به مراتب بهتری نسبت به ما در این حوزه دارند که این مسئله می‌طلبد تا اقدامات به‌روزتری در حوزه جوانان انجام شود.

وی ادامه داد: موضوع دیگری که باید به آن اشاره کنم، این نکته بسیار مهم است که متأسفانه مغفول مانده و آن، عدم مخاطب‌شناسی صحیح ما از قشر جوان امروزی در چارچوب‌های عقلانی و منطقی است. همانطور که مقام معظم رهبری صراحتاً به این مسئله تأکید فرمودند که برای حل مشکلات جوانان باید از خود آنها کمک بگیریم.

این کارشناس فعال اصولگرای حوزه جوانان و ورزش همچنین تصریح کرد: نخستین و اولویت‌دارترین مسئله جهت اجرای وضع جوانان این است که آیین‌نامه‌ها و دستورالعمل‌های مربوطه و همه امکانات و تجهیزات و حتی برخی از وظایف و مأموریت‌های سایر بخش‌های حوزه جوانان باید با همکاری و مشارکت وزارتخانه و شورای عالی انقلاب فرهنگی انجام شود. البته با اینکه وزارت ورزش و جوانان به عنوان یک دستگاه اجرایی، مسئول کلیه برنامه‌های جوانان شناخته نمی‌شود، اما بر این اساس غیر از بودجه محدود مربوط به وظایف و پاره‌ای از فعالیت‌های بعضاً حاشیه‌ای، بودجه‌ای برای اسناد و برنامه‌های مصوب دریافت نمی‌دارد و این اصل اساسی به حوزه ستادی وزارت ورزش و جوانان نیز تسرّی یافته و باید خط مقدم کارخانه استعدادیابی و پرورش و تربیت جوانان به این حوزه باشد.

این کارشناس مسائل حوزه جوانان خاطرنشان کرد: نکته قابل توجه این است که ایجاد فضای مناسب نیروی انسانی و ساختار تشکیلاتی مناسب برای مأموریت‌های محوله از سوی وزارت ورزش و جوانان و قوانین بالادستی باید دارای ساختار نیروی انسانی کافی باشد که فعلاً یا ایجاد نشده و یا اگر ایجاد شده باشد، متأسفانه قوی عمل نکرده است. از طرف دیگر اعتبارات این حوزه در مقایسه با سایر بخش‌های وزارتخانه بسیار ناچیز است و به همین دلیل در حوزه‌های مختلف جوانان باید در خصوص اعتبار فرهنگی جوانان، اعتبار دستگاه‌های فرهنگی را نیز ارتقا داد.

این فعال حوزه جوانان و ورزش همسو با دولت سیزدهم با اشاره به مشکلات مربوط به ازدواج جوانان افزود: در زمینه ازدواج جوانان نیز مشکلات عدیده وجود دارد که با بالا رفتن سن ازدواج روند آسیب‌های روحی، جسمی، اعتقادی و اجتماعی برای فرد و البته جامعه افزایش پیدا کرده و اگر مسئولان اقداماتی در ایجاد اشتغال و طرح‌های تشویقی برای ازدواج و همچنین تهیه مسکن ارزان قیمت را انجام ندهند تا حدود زیادی نمی توان به رفع مشکلات امیدوار بود. بنابراین اگر برای ایجاد اشتغال و طرح‌های تشویقی برای ازدواج، تسهیلاتی در اختیار جوانان قرار بگیرد تا حدود زیادی می‌توان مسیر ازدواج جوانان را هموارتر از شرایط فعلی کرد که این مسئله باعث افزایش امید به زندگی در جوانان در کشور خواهد بود.

بنی اسدی با طرح یک سوال تصریح کرد: وزارت ورزش و جوانان یکی از متولیان اصلی توجه به معیشت و زندگی جوانان است اما در سال‌های اخیر چه اقداماتی انجام داده است؟ آیا جز این که مخصوصاً موضوع جوانان و قشر تحصیل کرده عملاً به دست فراموشی سپرده شده کار دیگری صورت گرفته است؟ البته کارهای انجام شده به همان چند معاونت در وزارت ورزش اکتفا شده و اقدام بیشتری شاهد نیستیم چرا که سیاست گذاری غلط و در سایه قرار دادن مسئله جوانان باعث بی توجهی به حوزه مهم جوانان و مشکلات این قشر شده است.

وی خاطرنشان کرد: متأسفانه دولت فعلی پرچمدار افزایش بیکاری و البته کاهش ازدواج بوده و بانیان وضع موجود با ایجاد گرانی و تورم بالا و همچنین بیکاری بی‌سابقه، سعی در توجیه رفتارهای گذشته خود دارند و با فرافکنی، مسئول همه این مصیبت‌ها را تحریم اعلام می‌کنند. متأسفانه دولت و مسئولان با بهانه‌های واهی و با عبور از تأکیدات رهبر معظم انقلاب نسبت به تسهیل نمودن ازدواج آسان برای جوانان، باعث شدند تا دیوار مشکلات اقتصادی، معیشتی، بیکاری و مسکن از هر سو به سمت جوانان فشار بیاورد.

بنی‌اسدی در ادامه خاطرنشان کرد: بسیاری از مشکلات جوانان مربوط به حوزه‌های فرهنگی است و بسیاری از جوانان قبل از ازدواج، مهارت‌های زندگی مشترک و تعهدپذیری به‌خصوص برای دختران جوان را یاد نگرفتند. به همین دلیل گاهی شاهد هستیم که جوانان توانمند از لحاظ اقتصادی، اراده‌ای برای ازدواج و تعهدپذیری ندارند. در شرایط فعلی مدیران و مسئولان امر می‌توانند با شناسایی خلاءهای قانونی در حوزه مربوط به جوانان و اختصاص بودجه کافی برای اجرایی شدن سیاست‌ها، گام بلندی در رفع مشکلات بردارند.

وی در ادامه افزود: به نظر من برای حل مشکلات جوانان در وزارت ورزش و جوانان باید در قالب سازمان ملی جوانان مطرح باشد که در قالب بخش‌های متنوع قادر باشد مشکلات جوانان را حل کرده و بر شرایط فعلی غلبه کند. البته به این مسئله هم اشاره کنم که استعدادیابی جوانان در همه حوزه‌ها و با همکاری سایر وزارتخانه‌ها، پارک‌های علم و فناوری و ... از جمله مواردی هستند که می توانند مسیر اشتغال را برای ساماندهی امور جوانان هموار کنند.

کارشناس حوزه جوانان درباره ناکارآمدی‌های ناشی از ضعف ساختارهای مدیریتی ورزش گفت: عدم توسعه دیپلماسی ورزش، سرانه ورزشی کشور و توزیع ضعیف و ناعادلانه منابع در بخش‌های مختلف ورزش حرفه‌ای، ورزش کودکان و ورزش بانوان از جمله موارد قابل ذکر است.

وی در ادامه با اشاره به دسترسی نابرابر بانوان به تسهیلات ورزشی و مغفول ماندن ورزش‌های سنتی، بومی، پهلوانی و ورزش معلولین و همچنین مسئله اسفبار فرار مغزها و نخبگان ورزشی اظهار داشت: عدم تعهد کامل در اجرای طرح جذب و استخدام قهرمانان و مشخص نبودن جایگاه جوانان در وزارت ورزش و جوانان و کم توجهی به ورزش‌های پایه در مدارس که خود می‌تواند محور استعدادیابی در ورزش های قهرمانی باشد، از دیگر آسیب‌ها و چالش‌هایی است که متأسفانه ورزش کشور در شرایط فعلی از آن رنج می‌برد.

این کارشناس مسائل جوانان و ورزش تصریح کرد: عبور از دستورالعمل‌های تعیین شده وزارت ورزش که ناشی از نادیده گرفتن رویکرد ایرانی- اسلامی است، باعث شده تا اخلاقیات زیر پا گذاشته شده و بسیاری از مدیران رده بالا، ساختارهای مدیریتی را بر اساس رانت برای خود تعریف کنند که این امر ناشی از عدم توجه به مبحث شایسته‌سالاری است. زمانی که نهادهای نظارتی به برخی از مسائل حساس می‌شوند، اینگونه مدیران همدیگر را به فساد متهم کرده و از زیر بار مسئولیت شانه خالی می‌کنند. نمونه بارز این مسئله، شاهد دخالت در پشت پرده بسیاری از فدراسیون‌های ورزشی که با مداخله مستقیم برخی از مسئولان ارشد وزارت ورزش بودیم که اغلب رفاقت و رانت، پایه و اساس برخی اتفاقات و تصمیم‌گیری‌ها در این زمینه بوده که بعضاً در این شرایط اغلب با خطر تعلیق این فدراسیون‌ها هم روبرو بوده‌ایم که معتقدم اغلب این مشکلات در سطح مدیران میانی و حتی استان‌ها هم رسوخ کرده است.

 وی نبود بانک اطلاعاتی خاص در حوزه ورزش را از دیگر مسائل و مشکلات اساسی در وزارت ورزش و جوانان ذکر کرد و افزود: مالکیت املاک ورزشی از دید حقوقی و حقیقی مشخص نیست. به طور مثال برخی از اماکن در بدو تأسیس بر اساس بودجه و ردیف دولتی ساخته می‌شوند، اما در طول زمان با ناکارآمدی مدیران به صورت غیرقانونی به بخش خصوصی واگذار شده که حتی در برخی از موارد گزارش‌هایی هم در این خصوص وجود دارد که نشان می‌دهد مدیران دولتی نیز در پشت پرده این جریانات حضور فعال دارند. این امر کاملا مغایر با بیانیه گام دوم انقلاب است که بیان می‌کند سیاست‌گذاری‌های ورزشی باید به‌صورت شفاف و سیستمی بررسی و همچنین تدوین شود.

این فعال حوزه جوانان و ورزش با اشاره به مدیریت نادرست و هزینه‌های انجام شده در حوزه ورزش اظهار داشت: بودجه‌هایی در وزارت ورزش و جوانان اغلب بدون داشتن یک راهکار مشخص برای سودآوری در بخش ورزش صرف موارد دیگری می‌شود که بسیار ناراحت‌کننده و تأسف‌آور است. برای مثال بودجه‌ رده‌های ورزش حرفه‌ای تا چند صد میلیارد هم می‌رسد، اما این منابع مالی در ورزش همگانی به زحمت به چند صد میلیون تومان می‌رسند.

بنی‌اسدی در ادامه درباره ورود به مبحث ورزش بانوان تصریح کرد: جایگاه زن در اسلام کاملاً مشخص است و بر این اساس برنامه‌ها و موازین شرعی، اسلامی، عرفی و سنتی در جهت تحکیم نقش و جایگاه زن باید به صورت شفاف بررسی شود. البته موضوع مورد تأکید من در مورد وضعیت فعلی بانوان، مقوله ورزش است که از قابلیت‌های مهم ورزشی بانوان در بخش های ورزش همگانی، حرفه ای و همچنین قهرمانی تا به حال به خوبی استفاده و بهره‌برداری نشده است.

وی نبود فضای لازم و امکانات و همچنین تجهیزات مناسب برای ورزش بانوان را از دیگر معضلات این بخش دانست و خاطرنشان کرد: پایین بودن سرانه ورزش بانوان نسبت به آقایان در ایجاد انگیزه و و روی آوردن بانوان به ورزش تأثیر بسزایی دارد؛ به طوری که با توجه به نرخ برابری تقریبی زنان و مردان در جامعه کنونی می‌بینیم که مردان حدود هفت برابر از زنان ورزش می‌کنند. در راستای تحکیم بنیان خانواده و نقش محوری زن در درمان و بقای نظام خانواده و برای رسیدن به نشاط و سلامت جامعه ابتدا باید سلامت روح و روان و جسم تک تک آحاد جامعه از جمله زنان که نقش کلیدی در بقای نظام خانواده دارند، مورد توجه کافی قرار بگیرد. البته این امر نیز بارها در رهنمودهای مقام معظم رهبری به عنوان یک اصل مورد توجه معظم له قرار گرفته است.

بنی‌اسدی گفت: دغدغه اصلی من در حوزه‌های مختلف مربوط به خانم‌ها و از جمله زنان خانه‌دار است. کم‌تحرکی و مشکلات این‌چنینی زمینه‌ساز بسیاری از بیماری‌هاست که اتفاقاً موضوع مهم، آگاهی بخشی برای نهادینه شدن ورزش در درون خانواده و با صرف کمترین هزینه و با همان امکانات اولیه در داخل منزل است که نمونه آن را از سوی خانم‌ها پورکاشیان، کرمی، خواهران منصوریان، شهسواری، خانم‌های تکواندوکار، کاراته‌کا و ... دیدیم که با کمترین هزینه خوش درخشیدند. موضوع دیگری که باید به آن اشاره کنم، این است که گزارش‌هایی مبنی بر کارشکنی و کوتاهی روسای برخی فدراسیون‌ها وجود دارد که نشان می‌دهد بودجه ورزش بانوان صرف امور حوزه آقایان می‌شود که این مسئله، ظلم به حقوق زنان به شمار می‌رود. لازم است بودجه جداگانه‌ای برای زنان در نظر گرفته شده تا امکان برپایی اردو و حضور آنها در مسابقات به راحتی فراهم شود.

این کارشناس درباره ورود مردان به تیم‌های بانوان و تخطی از دستورالعمل‌ها و قوانین مطرح شده بر اساس موازین الگوی ایرانی - اسلامی، شرعی و عرفی افزود: این از دیگر مشکلاتی است که ورزش بانوان با آن مواجه است .این موضوع ناشی از مدیریت خارج از عرف و رفتارهای بی‌خردانه و غیرمسئولانه مدیرانی است که بدون هیچگونه نظارت در حال رخ دادن است.

وی در ادامه صحبت‌های خود اظهار داشت: نهادهایی مانند صداوسیما و شهرداری‌ها باید به بحث ورود اسپانسر به ورزش بانوان اقدام کنند؛ چرا که در صورت پرداختن به این موضوع، ورزش بانوان می‌تواند شرایطی بهتری از وضعیت فعلی داشته باشد، اما متأسفانه تاکنون اراده لازم و کافی برای این موضوع در بین مسئولان دیده نشده و این رویکرد ناشی از عدم اولویت بندی ورزش بانوان در چارچوب تعریف شده در وزارت ورزش و جوانان است.

این کارشناس درخصوص مبحث مهم دیپلماسی ورزشی ادامه داد: بر اساس تجاربی که در حوزه فراملی دارم، دیپلماسی ورزشی برای ما یک ابزار اثربخش در سیاست محسوب می‌شود. این موضوع با فرهنگ‌سازی و عرضه فرهنگ و انتقال ارزش‌ها و آداب و رسوم کشورمان ضمن تقویت و توسعه دیپلماسی، باعث بهبود مناسبات از این طریق با بسیاری از کشورهای جهان خواهد شد. ضمن اینکه با تبدیل تهدیدها به فرصت‌های دیپلماتیک، می‌توان از آن به عنوان ابزاری برای مقابله با تهدیدات استفاده کرد.

بنی اسدی فشارهای کنفدراسیون‌های ورزشی علیه ایران را ناشی از ضعف و ناکارآمدی حوزه دیپلماسی ورزشی دانست و گفت: یکی از مهم‌ترین فرصت‌های پیش رو بحث برگزاری جام جهانی 2022 قطر است که گویا دولت فعلی اصلاً در جریان آن نیست یا خودش را به خواب زده! کدام یک از از دولتمردان و مسئولان رده بالای ورزش این شرایط را بررسی کرد تا کشورمان بتواند از منافع و عایدات حاصل از مشارکت در برگزاری جام جهانی بهره‌برداری کند؟ درباره موضوع دیگری باید صحبت کنم و آن این است که می‌بینیم بیشتر سفارتخانه‌ها نسبت به مقوله ورزش بی‌اعتنا هستند یا حساسیت و روحیه همکاری لازم را ندارند که این مسئله نشان‌دهنده این است که ورزش برای آنها اولویت نیست. ضعف در تعاملات بین وزارت امور خارجه و وزارت ورزش و جوانان باعث شده تا مشکلات زیادی برای ورزشکاران‌مان در بسیاری از کشورها به وجود بیاید که این مسئله با یک تعامل خردمندانه کاملاً قابل حل است.

این فعال حوزه جوانان و ورزش همسو با دولت سیزدهم با اشاره به اینکه آیت‌الله رئیسی رئیس جمهور منتخب ملت ایران، دلگرمی لازم را به ورزشکاران و دست‌اندرکاران در حوزه ورزشی داده است، اظهار داشت: رئیس جمهور منتخب اعلام داشته‌اند که ورزشکاران بیشترین تأثیر را در منطقه و حوزه بین‌الملل می‌توانند داشته باشند و بدون حاشیه‌سازی‌های سیاسی و اقتصادی می‌توانند انتقال‌دهنده فرهنگ و دیدگاه‌های اقتصادی - اسلامی و هویت ملی ما باشند. به همین دلیل ورزشکاران می‌توانند پیشتاز نشر اسلام حقیقی و صدور انقلاب در میان ملت های منطقه به وسیله همین ورزش باشند.

بنی اسدی به بحث اقتصاد ورزش پرداخت و گفت: در راستای اصل 44 قانون اساسی جذب سرمایه‌گذاری بخش خصوصی به عنوان یک راه حل اعلام شده، اما از طرف دولت‌ها تاکنون گام مناسبی در این بخش برداشته نشده است. با وجود رشد سرمایه‌گذاری بخش خصوصی در بخش‌های مختلف صنعت ورزش که یکی از مهم‌ترین بنگاه های جذب سرمایه به شمار می‌رود، همچنان تا رسیدن به سطح مطلوب فاصله زیادی دارد.

این کارشناس با اشاره به تأکیدات مقام معظم رهبری مبنی بر فاصله گرفتن از اقتصاد تک‌محصولی به‌خصوص نفت و خام‌فروشی و همچنین حرکت به سمت خوداتکایی در تمام زمینه‌ها گفت: در حوزه ورزش نیز پتانسیل بالقوه‌ای وجود دارد که بتوانیم با سرعت به این سمت جهش پیدا کنیم. امیدوارم راهکارهای لازم که وجود دارد به خوبی انجام شود تا شاهد شکوفایی ورزش در این بخش هم باشیم.

وی درباره وضعیت واگذاری دو باشگاه پرسپولیس و استقلال به بخش خصوصی تصریح کرد: 15 سال است که بحث خصوصی‌سازی سرخابی‌ها در دولت‌های مختلف در حال رفت و برگشت است و در نهایت اتفاقی رخ نمی‌دهد. این امر مستلزم برطرف شدن خلاهای قانونی و یا اصلاح قوانین است تا روند این کار که فرسایشی و موجب فرصت سوزی شده به شرایط ایده‌آل برگردد. بنابراین با رفع موانع موجود قادر خواهیم بود به مالکیت و مدیریت این دو باشگاه پرطرفدار سر و سامان داده تا شاهد سودآوری همراه با ساماندهی در سرخابی‌های پایتخت باشیم. همچنین باید شفافیت در سامانه‌های هواداری دو باشگاه در اولویت کار قرار بگیرد تا کانال‌های تامین منابع مالی و هزینه‌ها به صورت شفاف اعلام و میزان کمک و خروجی آن مشخص شود.

بنی‌اسدی در خصوص عدم شفافیت مالی و مدیریتی در ورزش تصریح کرد: در سال‌های اخیر از این دست اقدامات کم نداشتیم و بارها شاهد عقد قرارداد ورزشی با بازیکنان و مربیان خارجی بودیم که مصداق بارز دلال پروری بوده است. به طور نمونه به قرارداد مارک ویلموتس سرمربی سابق تیم ملی کشورمان باید اشاره کنم که هزینه‌ای بالغ بر 170 میلیارد تومان بر دوش ورزش کشور گذاشت. به خاطر این موضوع مجلس شورای اسلامی پای کار آمد و تذکر جدی به وزیر ورزش و جوانان داده شد. حتی انتظار این بود دیوان محاسبات و سازمان بازرسی کل کشور به عنوان نهادهای نظارتی در این زمینه برخی استانداردها و دستورالعمل‌هایی در چارچوب‌های مشخص به وزارتخانه ابلاغ می‌کرد که این نهادها هم توجه چندانی به این موضوع نکردند.

کارشناس حوزه جوانان عنوان کرد: در همان برهه که دولت در مضیقه منابع بودجه به سر می‌برد، قراردادهای این‌چنین خارج از عرف بسته می‌شد. هرچند در بخش‌های دیگر نیز قراردادهایی این‌چنینی کم نداشتیم.  به نظر من همه این موارد به خاطر عدم شفافیت مالی در بخش‌های مختلف ورزش است. من معتقدم که با مدیریت صحیح، این بودجه‌ها باید در زیرساخت‌های ورزش همگانی، مدارس و ورزش بانوان و همچنین در رشته‌های مدال‌آور هزینه می‌شد. به نظر من مدیران ما درک خوبی از این مسائل ندارند و من معتقدم که باید مدیر کلان و ارشد ورزشی کشور دارای رویکردی جهادی، انقلابی و مکتبی بوده و برای همه امور برنامه‌های استراتژیک و راهبردی داشته باشد تا شاهد رخ دادن برخی از فجایع ورزشی در کشور نباشیم.

وی در ادامه به استانداردهای ورزشی اشاره کرد و اظهار داشت: طبق آمارهای موجود استانداردهای جهانی، سرانه ورزشی برای هر فرد 2.5 متر است، اما در کشور ما طبق آمار وزارت ورزش و جوانان این سرانه حدود یک متر است! همچنین مدت زمان سرانه ورزش در سال 1399 حدود 27 تا 29 دقیقه اعلام شده که این عدد و ارقام نشان می‌دهد سرانه ورزشی کشورمان یک سوم استاندارد جهانی و میانگین ورزش کردن در ایران حدود 45 درصد کمتر از استانداردهای جهانی است! بر این اساس سند چشم‌انداز توسعه ورزش پیش‌بینی شده بود که تا سال 1402 متراژ سرانه ورزش به 2 متر و 80 سانتیمتر برسد که متاسفانه وضعیت فعلی تفاوت فاحشی با این میزان دارد! البته استان تهران و به گفته مسئولین از لحاظ سرانه فضای ورزشی یکی از فقیرترین استان‌های کشور به حساب می‌آید. در بسیاری از استان‌ها وضعیت همین گونه بوده و یا شرایط بدتر است که عوارض این موضوع مطمئنا در سال‌های آتی خودش را به بدترین شکل نشان خواهد داد. با این حال، معتقدیم که برای برون رفت از این وضعیت بایستی برنامه‌های اجرایی و راهبردی وجود داشته باشد درغیر اینصورت نمی‌توان از این شرایط خارج شد.

این کارشناس همسو با دولت سیزدهم در پایان اظهار داشت: باید امیدوار بود که در دولت سیزدهم شرایط برای انجام ورزش قهرمانی و همگانی به وضعیت مطلوب نزدیک شود تا شاهد نشاط در جامعه در همه سطوح و بین آقایان و خانم‌ها باشیم.

انتهای پیام/