به گزارش ایسنا و به نقل از سایتک دیلی، پژوهشگران "دانشگاه ساوتهمپتون" (University of Southampton) انگلستان در بررسی جدید خود، یک درمان بالقوه ارائه داده اند که میتواند توانایی سیستم بدن را در جستجو و از بین بردن سلول های سرطانی بهبود ببخشد. آن ها مسیری را شناسایی کرده اند که فعالیت گروهی از سلول های تنظیم کننده سیستم ایمنی را محدود می کند و میتواند سایر سلول های ایمنی را برای حمله به تومورهای بیماران سرطانی آزاد کند.

"نالین دایوچا" (Nullin Divecha)، سرپرست این پژوهش گفت: سیستم ایمنی بدن (Système immunitaire) میتواند سلول های سرطانی را شناسایی کند و از بین ببرد. ایمنی درمانی نیز به عنوان یک روش جدید درمان انواع سرطان ظهور کرده است. با وجود این، سلول های سرطانی می توانند ریزمحیطی را درون تومور به وجود بیاورند که سیستم ایمنی بدن را از کار بازمی دارد و در نتیجه، کاربرد و موفقیت ایمنی درمانی را محدود می کند.

شناسایی و حذف سلول های سرطانی توسط سیستم ایمنی بدن، تا حدودی توسط گروهی از سلول ها موسوم به "Teffs" صورت می گیرد. کیفیت کارکرد این سلول ها در تشخیص و از بین بردن سلول های سرطانی، تحت تاثیر گروه دیگری از سلول های تی موسوم به "لنفوسیت تی تنظیم کننده" (Tregs) قرار دارد. این سلول ها از نظر فیزیکی با سلول های Teffs تعامل دارند و مولکول هایی را تولید می کنند که توانایی سلول های Teffs را برای عملکرد درست کاهش می دهد.

دایوچا افزود: لنفوسیت های تی تنظیم کننده، عملکرد مهمی در بدن انسان بر عهده دارند زیرا بدون آن ها، سیستم ایمنی بدن می تواند از کنترل خارج شود و به سلول های طبیعی بدن کمک کند. با وجود این، در بیماران مبتلا به سرطان باید آزادی بیشتری به سلول های Teffs بدهیم تا کار خود را انجام دهند.

ملکول هایی که توسط سلول های تومور منتشر میشوند، به واسطه جذب و انباشتن لنفوسیت های تی تنظیم کننده، فعالیت و عملکرد سلول های Teffs را کاهش می دهند. مکانیسم هایی برای مهار کردن لنفوسیت های تی تنظیم کننده وجود دارند ولی با وجود این، سلول های Teffs و لنفوسیت های تی تنظیم کننده، شباهت بسياري به یکدیگر دارند و به همین دلیل، مکانیسم ها بطور کلی به مهار سلول های Teff می انجامند.

این پژوهش نشان داد که مهار گروهی از آنزیم ها موسوم به "PIP4K" در سلول ها می تواند پاسخی به نحوه محدود کردن لنفوسیت های تی تنظیم کننده بدون تاثیر گذاشتن بر سلول های Teff باشد.

پژوهشگران، لنفوسیت های تی تنظیم کننده را از اهداکنندگان سالم جدا کردند و فناوری ژنتیکی را برای سرکوب تولید PIP4K بکار بردند. آن ها دریافتند که فقدان PIP4K در لنفوسیت های تی تنظیم کننده، رشد آن ها را متوقف می کند و موجب می شود که به سیگنال های ایمنی پاسخ ندهند. بدین ترتیب، لنفوسیت های تی تنظیم کننده نمی توانند مانع رشد و عملکرد سلول های Teff شوند.

نکته مهم این است که فقدان آنزیم مشابه در سلول های Teff، فعالیت آن ها را محدود نمی کند.

" الساندرو پولی"( Alessandro Poli)، از پژوهشگران این پروژه گفت: این نتیجه، تعجب آور بود زیرا PIP4Ks در هر دو نوع سلول تی، در غلظت مشابهی وجود دارد ولی بررسی ما نشان می دهد که عملکرد PIP4Ks برای لنفوسیت های تی تنظیم کننده، مهمتر از سلول های Teff است.

او ادامه داد: مهار PIP4K به عنوان یک درمان بالقوه برای بیماران، به تولید مولکول های بازدارنده نیاز دارد. به همین دلیل، ما نشان دادیم که شاید درمان با دارویی مانند مهارکننده PIP4K بتواند سیستم ایمنی بدن را به عملکرد قوی تری ترغیب کند و برای از بین بردن سلول های تومور مجهزتر باشد.

این پژوهش، در مجله "PNAS" به چاپ رسید.