خبرگزاری میزان - با ترسیم نمودار تحول نگرش روسیۀ پساشوروی به ایران، جابه جایی‌هایی با شدت نوسان گسترده قابل مشاهده است که در یک سوی آن، ایران به مثابه «متحدی مطمئن و قابل اتکا در منطقه و جهان» و «متحدی در برابر دشمان مشترک» و در سوی دیگر به عنوان «تهدید جنوبی و به منزله ابزاری برای تنظیم روابط با غرب» مورد شناسایی قرار گرفته است.
یکی از جلوه‌های عملی این نوسان، در ارائه دو رای متفاوت و مهم در شورای امنیت سازمان ملل متحد در قبال ایران مشاهده می‌شود، مخالفت و وتوی قطعنامه ضد ایرانی شورای امنیت در ۲۶ فوریه ۲۰۱۸ و موافقت و رای به قطعنامه ضد ایرانی ۱۹۲۹ در ۹ ژوئن ۲۰۱۰ است.
«ایران در هندسه سیاست خارجی روسیه» عنوان کتابی به قلم محمد شاد است که وی در این اثر کوشیده است تصویری منطبق با واقعیت، از نحوه سیاستگذاری خارجی روسیه در مقابل ایران و عناصر دخیل در شکل‌گیری این سیاست‌ها ارائه دهد. خبرگزاری میزان در نظر دارد هر روز برشی از این کتاب را با خوانندگان خود به اشتراک بگذارد.
یکی از جلوه‌های عملی این نوسان، در ارائه دو رای متفاوت و مهم در شورای امنیت سازمان ملل متحد در قبال ایران مشاهده می‌شود، مخالفت و وتوی قطعنامه ضد ایرانی شورای امنیت در ۲۶ فوریه ۲۰۱۸ و موافقت و رای به قطعنامه ضد ایرانی ۱۹۲۹ در ۹ ژوئن ۲۰۱۰ است.
«ایران در هندسه سیاست خارجی روسیه» عنوان کتابی به قلم محمد شاد است که وی در این اثر کوشیده است تصویری منطبق با واقعیت، از نحوه سیاستگذاری خارجی روسیه در مقابل ایران و عناصر دخیل در شکل‌گیری این سیاست‌ها ارائه دهد. خبرگزاری میزان در نظر دارد هر روز برشی از این کتاب را با خوانندگان خود به اشتراک بگذارد.
ویتالی ناتومکین
ناتومکین از چهره‌های موسسه مطالعات شرقی، آکادمی علوم روسیه و همچنین مؤسسه غیردولتی «مرکز مطالعات استراتژیک و سیاسی» است که در این اندیشکده نیز فعالیت می‌کند. در بخش مربوط به آکادمی علوم روسیه، در خصوص مواضع وی در مقابل ایران بحث شده است.
ناتومکین از چهره‌های موسسه مطالعات شرقی، آکادمی علوم روسیه و همچنین مؤسسه غیردولتی «مرکز مطالعات استراتژیک و سیاسی» است که در این اندیشکده نیز فعالیت می‌کند. در بخش مربوط به آکادمی علوم روسیه، در خصوص مواضع وی در مقابل ایران بحث شده است.
آلکسمالاشنکو
مالاشنکو در ۲ فوریه ۱۹۵۱ در مسکو به دنیا آمد. او در سال ۱۹۷۴ از مؤسسه مطالعات آسیایی آفریقایی از دانشگاه دولتی مسکو در رشته تاریخ فارغ‌التحصیل شد. در سال ۱۹۹۵، دکتری خود را در رشته علوم تاریخی گرفت و در سال ۲۰۰۴، به عنوان استاد علوم سیاسی برگزیده شد.
او در سال‌های ۱۹۷۴_۱۹۷۶ در ارتش شوروی سابق خدمت کرده و پیش‌تر عضو شورایعلمی مؤسسه کارنگی در مسکو بوده است. مالاشنگو در سال‌های ۱۹۷۶_۱۹۸۲ در گروه مذهب‌شناس در مؤسسه مطالعات شرقی مسکو به عنوان پژوهشگر مشغول به کار شد.
از ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۰ به عنوان مشاور فرهنگی جماهیر شوروی در لیبی فعالت کرد و از ۱۹۸۲ تا ۱۹۸۶، سردبیری مجله «مسائل صلح و سوسیالیسم» و سپس در سال ۱۹۸۶ ریاست گروه مطالعات مذهب را در این مؤسسه بر عهده داشت.
او در مقام استاد مدعو دانشگاه کلگیت (ایالات متحده) در سال ۱۹۹۰ راهی آمریکا شد. در سال‌های ۱۹۹۹_۲۰۰۱، به عنوان پژوهشگر برتر مؤسسه مطالعات شرقی انتخاب، و همین موفقیت زمینه‌ساز دعوت او به مؤسسه دولتی روابط بین‌الملل وابسته به وزارت خارجه روسیه در سال‌های ۲۰۰۰_۲۰۰۶ شد.
مالاشنکو عضو شورای کارشناسی ریانووستی، و نویسنده و ویراستار بیش از هیجده کتاب به زبان‌های روسی، انگلیسی، فرانسوی و عربی بوده که از میان آن‌ها می‌توان کتاب‌های «اسلام در آسیای مرکزی»، «زمان از جنوب»، «جایگزین اسلامی و پروژه اسلامی»، «اسلام در روسیه»، «اسلام من» را نام برد. او علاوه بر روسی به زبان‌های عربی، انگلیسی و فرانسوی نیز مسلط است.
مالاشنکو کارشناس سابق مرکز کارنگی مسکو بوده است و مواضع غرب‌گرایانه خود را پنهان نمی‌کند. وی در خصوص روابط روسیه و ایران می‌گوید «دو کشور در عرصه سیاسی با یکدیگر همکاری‌هایی دارند؛ اما در زمینه اقتصادی وضعیت کمی پیچیده‌تر است.ایران با آنکه از همکاری گسترده‌ای با روسیه از جمله در عرصه انرژی هسته‌ای برخوردار است. همزمان به فناوری‌های نیاز دارد که فقط می‌تواند از کشور‌های غربی خریداری کند».
مالاشنکو اساساً با همکاری روسیه و ایران در مسئله سوریه موافق نیست و می‌گوید حضور روسیه در سوریه با وجود جامعه سی‌میلیونی مسلمان در جنگی علیه مسلمانان در کشوری دیگر خواهد باعث رادیکالیز، شدن فضای داخلی روسیه می‌شود و این مسئله در آینده به امنیت داخلی آن ضربه خواهد زد.
از نظر وی، در نهایت، حتی با فروپاشی زیرساخت داعش در سوریه و عراق، این تفکر به سوی سرزمین‌های دیگر از جمله قفقاز شمالی و آسیای میانه رجعت خواهد کرد و دامن روسیه را خواهد گرفت.
مالاشنکو از غرب‌گرایان مخالف پوتین است که حکومت کنونی روسیه را نوعی دیکتاتوری بدون حق انتقاد می‌داند و تعریضات مختلفی را به سیاست‌های پوتین وارد می‌کند. از این‌رو، با سیاست نزدیکی پوتین به ایران نیز مخالفت‌هایی را ابزار داشته است. از نظر او، حکومت ایران مصداق نوعی رادیکالیسم اسلامی است.
او در مطلبی با عنوان «خلافت برای همیشه؛ چرا دولت اسلامی شکست نمی‌خورد؟» که در سایت شورای سیاست خارجی و دفاعی نیز بازنشر شده است. اوضاع و تحولات خاورمیانه را ارزیابی، و ناگزیر به جایگاه ایران نیز اشاره می‌کند.
او از الگوی سیاسی ایران به عنوان نوعی رادیکالیسم اسلامی (نسخه شیعی) نام می‌برد و توضیح می‌دهد «در برخی جوامع اسلامی، ممکن است بازیگران رسمی بکوشند با اسلامی کردن هرچه بیشتر جامعه و کشاندن جمعیت به خیابان، از هیجان موجود بهره‌برداری سیاسی کنند.
این فرایند نیز نوعی رادیکالیسم اسلامی است که در برخی کشور‌ها مانند ایران چندین دهه قدمت پیدا کرده است. افراط‌گرایی اسلامی در سطوح مختلف دنبال می‌شود که سطح مذکور یکی از آنهاست و با عنوان سرعت بخشیدن به اسلامی کردن جامعه معرفی می‌شود» در مجموع، مالاشنکو طرفدار عادی‌سازی روابط با غرب و تعدیل سطح همکاری‌ها با ایران است.
آلکسی آریاتوف
درباره نگرش آریاتوف در بخش بررسی اندیشکده کارنگی (مرکز مسکو) توضیح داده شده است. این پژوهشگر با شورای سیاست خارجی و دفاعی نیز همکاری داشته و برخی نوشته‌هایش از قبیل «توافق هسته‌ای با ایران؛ پایان یا مرحله‌ای جدید؟» «چرا ایران بمب هسته‌ای خود را مبادله کرد؟» و نیز «دستاورد‌های کمک به توافق هسته‌ای ایران ایران» در وبگاه این اندیشکده منتشر شده است.
انتهای پیام/
نظر شما