روزهایی که آقا معلّم برای آموزش حنانـه به روستا می رود، حنانـه صدها متـر جلوتر از دربِ منزل؛ به انتظار آقای رمضانی می ایستد. وقتی که چهره آقا معلم از فاصله دور نمایان می شود، اشتیاقی بی پایان سراسر وجود حنانه را فرا می گیرد و می داند که روزِ درخشانِ دیگری در دنیای کودکانه اش آغاز شده است. روزی که با صدای آقای رمضانی پر از واژه های آبی و آفتابی آموختن می شود. حنانه سروستانی هشت سال دارد. او دارای نیاز ویژه ذهنی است و در پایه اول مدرسه استثنایی تحصیل می کند. حنانه به همراه پدر و مادرش در اتاقی 9 متری در یک گاوداری در شهرک دامپروری باغملک زندگی می کند.

کلاسی با سقف آسمان

آقای رمضانی علاوه بر تدریس درس های پایه اول دبستان  برای حنانه کفش و لباس هدیه می آورد و  به پدر و مادرش هم سواد می آموزد. او وقتی به محل زندگی حنانه می رسد یک موکت در طبیعت روستا پهن می کند و این کودک را میهمانِ کلاس روشنی می سازد که سقفش آسمان است. وقتی کلاس درس تمام می شود و آقا معلم قصد رفتن می کند، حنانه که خیلی زود دلتنگ معلمش می شود گریه سر می دهد. آقا معلم هم قول می دهد که روز بعد دوباره به روستا پیش حنانه بازگردد، مشق هایش را ببیند و با هم فارسی و ریاضی و علوم بخوانند.

درس انسانیت و تعهد

آقا معلم که علاقه وافری به حنانه دارد، گاه زهرا کوچولو دختر 5 ساله اش را نیز به همراه خود به کلاس درسی که برای حنانه در میان چمن ها ساخته است، می برد تا زهرا از کلاس درسی که معلمِ ش پدرش است مهرورزی، انسانیت، تعهد، مسئولیت پذیری، صبوری، فداکاری و نوع دوستی را فرا بگیرد.

سامان رمضانی معلم مدرسه استثنایی بشارت در شهر قلعه تل واقع در بخش مرکزی شهرستان باغملک از استان خوزستان است. او دارای 12 سال سابقه خدمت در آموزش و پرورش است و در حال حاضر 3 دانش آموز با نیاز ویژه ذهنی را تحت آموزش های خود دارد.

با سواد کردن والدین دانش آموز استثنایی

 این معلم خوزستانی که ساکن شهرستان ایذه است، چند روز در هفته برای آموزش حنانه فاصله ای 45 کیلومتری را طی می کند. او در این باره گفت: خانواده حنانه به دلیل کم برخورداری قادر به تهیه وسایل ارتباطی نظیر تبلت برای آموزش مجازی او نیستند و از آنجایی که تحصیل دانش آموزان استثنایی از حساسیت زیادی برخوردار است، تصمیم گرفتم این دانش آموز را به صورت حضوری آموزش دهم.

او که علاوه بر حنانه، پدر و مادر این دانش آموز را نیز با سواد کرده است، گفت: زمان تدریس به حنانه؛ پدر و مادرش هم با علاقه کنار ما می نشستند و همراه با حنانه به درس گوش می دادند و من وقتی اشتیاق آنها را مشاهده کردم و دیدم که به خوبی واژه ها و کلمات را می آموزند و اعداد را فرا می گیرند و حتی تکالیفی که به حنانه می دادم را انجام می دادند، انگیزه پیدا کردم تا در سواد  آموزی به آنها کمک کنم. امروز پدر و مادر حنانه هم با سواد شده اند و از روی کتاب های درسی می خوانند و تمرین های ریاضی را نیز حل می کنند.

رمضانی گفت: قبل از اینکه پدر و مادر حنانه باسواد شوند، برای پیشبردن فرآیند آموزش و ارتباط تلفنی با آنها مشکلات زیادی داشتم. آنها حتی قادر به خواندن پیامکهایی که از طریق گوشی برایشان ارسال می کردم، نبودند و من به هیچ صورتی نمی توانستم بر فرآیند آموزش حنانه نظارت کنم. حنانه هیچ خواهر و برادری هم نداشت که بتوانند به او کمک کنند. اما حالا با آموختن سواد به پدر و مادرش پیشرفت حنانه در درس هایش هم افزایش پیدا کرده است.

تجربه ای دیگر از با سواد کردن والدین دانش آموزان روستایی

سامان رمضانی همچنین از تجربه دیگرش برای آموختن سواد به یکی از والدین دیگر دانش آموزش گفت. او بیان کرد: 4 سال پیش که در منطقه عشایری اندیکا خدمت می کردم، دانش آموزی به نام آریا داشتم که پدرش از داشتن سواد بی بهره بود. این دانش آموز به دلیل ترس از مدرسه، به همراه پدر بر سر کلاس درس حاضر می شد و این امر بستری را فراهم کرد تا پدر آریا نیز علاقمند به یادگیری سواد شود و خواندن و نوشتن را فرا بگیرد.

این معلم خوزستانی با بیان اینکه یکی از مشکلات آموزش دانش آموزان در مناطق روستایی، حاشیه ای و عشایری بی سوادی والدین آنهاست، گفت: برای رفع این معضل باید زمینه ای را فراهم کرد که والدین آنها به فراگیری سواد و سواد آموزی تشویق شوند تا از بازماندگی تحصیلی در این دانش آموزان جلوگیری به عمل آید.

 سامان رمضانی در حال حاضر علاوه بر آموزش حضوری به حنانه دو دانش‌آموز دیگر نیز دارد که به آنها در بستر شبکه شاد درس می‌دهد. این معلم خوزستانی امـروز به عنوان معلمی شهره یافته است که علاوه بر انجام رسالت معلمی، با بی سوادی در منطقه محل خدمتش هم مبارزه می کند تا نعمت سواد را به عنوان گوهری ارزشمند به زندگی کسانی که از آن بی بهره اند، هدیـه دهد.