به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، مصطفی کایا معاون بین الملل حزب سعادت ترکیه در یادداشتی برای تسنیم با اشاره به تحولات اخیر فلسطین نوشت: سکوت مرگبار سازمان همکاری اسلامی که حکمت تشکیل آن بخاطر فلسطین و قدس بود، در برابر این توطئه به اصطلاح توافق قرن اسرائیل، درد ناگواری است که دلها را به درد می آورد.

در ادامه این یادداشت آمده است:
 
طرح معامله قرن به اصطلاح طرح صلح تحمیل شده توسط دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق آمریکا، سال گذشته به ثمر نشست و اولین میوه های خود را داد!

اسرائیل با در نظر گرفتن این طرح به عنوان نقطه شروع، اعلام کرد که 30 درصد از کرانه باختری و دره اردن را که از سال 1967 تحت اشغال خود دارد، ضمیمه سرزمین های اشغالی خواهد کرد. توجیه این توسعه طلبی را نیز وجود شهرک های یهودی نشین در آن سرزمین ها اعلام کرد که به زور از مردم گرفته بودند.

به عبارت دیگر، ادعا داشتند که چون یهودیان در این سرزمین ها هستند، پس این سرزمین ها، طبیعتاً متعلق به آنهاست.
گرچه بنیامین نتانیاهو نخست وزیر می گوید می تواند طرح الحاق را به تعویق بیندازد، اما این بدان معنا نیست که اسرائیل در آینده نزدیک از تبدیل اشغال به الحاق منصرف شده باشد.

اسرائیل که هیچ حق و حقوقی را مد نظر نمی گیرد و گوش شنوا به اعتراضات ندارد، برای برداشتن این قدم به اصطلاح به دلایل"تاریخی" و "مذهبی" پناه می برد.

آنها به دلایل کاملاً خیالی و بی اساس مانند اینکه سرزمین فلسطین سرزمین اجدادی آنها بوده و خداوند این سرزمین ها را به آنها وعده داده است، پناه می برند.

از آنجا که آنها نمی توانند به معیارهای عینی دیگری مراجعه کنند، می خواهند که همه تسلیم این نقشه های ناعادلانه، غیرقانونی و نا مشروع اشغال و الحاق شوند. در عین حال، نتانیاهو این جاده را که آمریکا برای اسرائیل گشوده است "یک صفحه با شکوه جدید در تاریخ صهیونیسم" توصیف می کند.
خوب، حالا من می پرسم، آیا این اظهارات دلیل بر تهیه نقشه در آشپزخانه نیست؟ آیا این طرحی است که قرار بود صلح و آرامش را برای خاورمیانه به ارمغان آورد؟
از سوی دیگر، سکوت مرگبار سازمان همکاری اسلامی که حکمت تشکیل آن بخاطر فلسطین و قدس بود، در برابر این توطئه به اصطلاح توافق قرن اسرائیل، درد ناگواری است که دلها را به درد می آورد.

سازمان همکاری اسلامی،  پس از آتش زدن مسجدالاقصی توسط یک یهودی تندرو استرالیایی در 21 آگوست 1969، در رباط پایتخت مراکش تأسیس شد. اما این سازمان امروز تقریباً دلیل تشکیل خود را فراموش کرده است.

نیازی نیست که بگوییم چنین ارزیابی هایی از این سازمان برای ما چقدر ناراحت کننده است، اما متأسفانه چنین است. به ویژه در سال های اخیر، دلیل اصلی تسریع اسرائیل در توسعه طلبی و افزایش رویکرد خود برای نادیده گرفتن قوانین بین المللی، به دلیل این است که جهان اسلام وارد چنین وضع شده است.

بهار عربی یک بحران و یک روند سقوط در ورطه کشورهای اسلامی بود که در آن از خواسته های آزادی، حقوق و قانون سوء استفاده شده است. پروژه خاورمیانه بزرگ زمینه ساز معامله قرن بود. در حالی که کشورهای اسلامی با جنگ های داخلی و با یکدیگر درگیر بودند، اسرائیل از برداشتن هر قدمی که می خواست، دریغ نکرده است.
پس از سال 1969، سرزمین های فلسطین، حملات و آتش سوزیهای بسیاری را تجربه کرده است، چه حملات، چه خونها و چه اشکهایی که فلسطین به خود ندید، اما کشورهای اسلامی نتوانسته اند به نوعی حساسیت روز اول خود را نشان دهند.
همه می دانند که قدس یک شهر معمولی نیست. مسجد الاقصی نیز اولین قبله است و برای مسلمانان اهمیت بسیار بالایی دارد.

حتی برای حفاظت از اماکن مقدس متعلق به مسیحیان در قدس نیز، ضروری است که تمام جهان جلوی اسرائیل را بگیرد.

در دوره عثمانی، اعضای همه ادیان می توانستند آزادانه در قدس در کنار هم زندگی کنند. در صورتیکه امروز قدس در معرض تهدید یک ایدئولوژی مانند صهیونیسم است که دشمن بشریت است و آماده است تا در راستای عقاید و اهداف خود جهان را به آتش بکشد.

برای اسرائیل تنها خودش اهمیت دارد. به جز خودش همه و تمام کشورها درجه 2 بوده بی معنی و بی ارزش هستند. این دیدگاه یک مشکل بزرگ برای آینده بشریت است.

با این دیدگاه، تامین آرامش و آسایش برای جهان امکان پذیر نیست. این دیدگاه حتی برای برخی از یهودیان مقیم اسرائیل و سراسر جهان نیز قابل قبول نیست.

امروز  چه در داخل فلسطین اشغالی و چه در برخی از کشورهای غربی، واکنش های جدی علیه الحاق کرانه باختری و دره اردن صورت می گیرد. این عکس العمل ها علیه اقدامات خلاف حقوق اسرائیل مهم است و می تواند زمینه مشترکی را علیه اسرائیل ایجاد کند.
خلاصه اینکه، دلیل چنین بی پروایی امروز اسرائیل، نتیجه پراکندگی کشورهای اسلامی است. تنها ذینفع درگیریها و اختلافات امروزی کشورهای اسلامی متاسفانه اسرائیل است.

ابتدا کشورهای اسلامی و سپس کل جهان مسئولیت دارند تا در برابر این تحمیل های یک جانبه و تجاوزگریهای اسرائیل متحد و یکپارچه شوند. فراموش نکنیم که مسئله فلسطین سنگ بنای صلح جهانی است. صرف نظر از دین، زبان، نژاد و مذهب، وظیفه همه این است که این سنگ بنا را حفظ کنند.

انتهای پیام/