به گزارش شفاف، به نقل از روزنامه گاردین، با گذشت بیش از سه ماه از دور نخست ریاست جمهوری جو بایدن، تیم دیپلماتیک او برای خارج همچنان نامشخص بوده تنها یک سفیر ارشد معرفی و تایید شده است، یعنی "لیندا توماس گرینفیلد" به عنوان سفیر آمریکا در سازمان ملل.
در حالی که معمولا در آمریکا انتصابات در سمتها بلافاصله بعد از شروع به کار یک رئیس جمهور جدید صورت می‌گیرند اما در دولت بایدن این انتصابات مدت زمان بیشتری طول کشیده که بخشی از دلیلش ایجاد تعادل بین سه حوزه رقیب و در هم تنیده از منصوب شدگان بالقوه است شامل: کارکنان دیپلماتیکی که آشوب دوره ترامپ را تجربه کرده و حالا انتظار پاداش گرفتن دارند؛ کارمندان دوره اوباما که انتظار بازگشت به دولت را دارند و حامیان سیاسی و مالی بایدن.
اما در روزها اخیر کاخ سفید این پیام را فرستاده که بعد از خالی کردن همه پستها بجز پست سفیری در روسیه از منصوب شده‌های سیاسی ترامپ، حالا آماده عمل و پر کردن دوباره سمتهای وزارت خارجه در سطح معاونان، دستیاران و معاونهای دستیاران در این وزارتخانه است. این کارمندان اداره کننده سیاستها و امور در یک وزارتخانه متشکل از ۱۳۰۰۰ کارمند سرویس خارجه، ۱۱۰۰۰ کارمند سرویس اداری و ۴۵۰۰۰ کارمند محلی با بودجه ۵۲ میلیارد دلار است.
تعهد بایدن به خارج ساختن سربازان آمریکایی از افغانستان تا ۱۱ سپتامبر گرایشات او در حوزه قدرت نرم را نشان می‌دهد، در حالی که قرار است بار مسئولیت سیاست خارجی این کشور به دوش یگان کارمندان سرویس خارجه‌ای که با رویکرد غیرقابل پیش بینی ترامپ به دیپلماسی تضعیف شده، قرار بگیرد. دستور اول می‌گوید که یک سفیر باتجربه قرار است باعث بازیابی روحیه و عملکرد در وزارتخانه شود و دستور دوم نیز به دنبال اصلاح توازن میان انتصابات کارمندان سیاسی و کارمندان پرسابقه است.
رونالد ای نیومان، رئیس آکادمی دیپلماسی آمریکا به این اشاره می‌کند که ترامپ تنها دو کارمند باتجربه را در میان ۵۰ انتصاب در سطح دستیار وزیر خارجه و بالاتر منصوب کرد. او اظهار کرد: مشخص است که آنها قرار است چند سفیر سیاسی را منصوب کنند اما تعدادش به آن اندازه نبوده و اینکه آنها قرار است بیشتر به کیفیت کار مایل باشند.
نیومن تاکید کرد: دولت آمریکا در تلاش برای بازسازی دیپلماسی آمریکایی است اما نه از بنیان تا بالا چون از قبل در میان آنها مقامهای پرسابقه خوبی نیز هست. ماموریت این است که آنها را وارد میدان کرده و از آنها استفاده کنند.
به این ترتیب دولت آمریکا در این فرآیند باید بین مقام‌هایی که در دولتهای اوباما و کلینتون خدمت کرده‌اند و کارمندان موجود وزارت امور خارجه که باقی مانده و در دوره چهارساله پرآشوب دونالد ترامپ کار کردند، انتخاب کنند.
نیومن بیان داشت: مطمئنا سطحی از دغدغه در میان مقامهای با تجربه‌ای که تا پایان دولت دونالد ترامپ دوام آوردند و توقع به رسمیت شناخته شدن و نه فقط بازگرداندن افراد با تجربه را دارند، وجود دارد.
در روزهای اخیر تمایل دولت آمریکا به پیروی از عرف سیاسی سابق مبنی بر پاداش دادن به حامیان خارج از سرویس خارجه با انتصاب آنها در سمتهای مربوط به این سرویس آشکارتر شده است.
روز دوشنبه پلتیکو گزارش کرد، سیندی مک کین، همسر بیوه جان مک کین، سناتور جمهوریخواه فوت کرده آمریکایی، موضوع فرآیند بررسی سوابق به منظور معرفی شدن برای سمت سفیری آمریکا در سازمان برنامه جهانی غذا که مقرش در شهر رم ایتالیاست، قرار گرفته است.
مک کین که بر اساس شایعات به لندن سفر کرده، با تایید کاندیداتوری بایدن دموکرات به جای ترامپ جمهوریخواه در ایالت مهم آریزونا، به او کمک چشمگیری در انتخابات و همینطور تبدیل شدنش به اولین کاندیدای ریاست جمهوری دموکرات پیروز شده در این ایالت از زمان بیل کلینتون در ۲۵ سال قبل، کرد. همچنین از جمله دیگر کسانی که شایعه معرفی آنها برای سمتهای سرویس خارجه مطرح شده، رام امانوئل، شهردار سابق شیکاگو است؛ کسی که انتصابش در یک پست دولتی داخلی در آمریکا بیش از حد مناقشه برانگیز می‌شود.
اکنون فشارها برای رعایت تنوع در استخدامهای دولتی در واشنگتن علنی شده است. طبق روال سابق ۶۰ درصد سمتهای دیپلماتیک آمریکا توسط مردان و ۴۰ درصد توسط زنان پر می‌شوند. در ۹ آوریل یک گروه از ۳۰ تن از سفرای سابق و مقامهای ارشد امنیت ملی سابقی که زن هستند در نامه‌ای از جو بایدن خواستند برابری جنسیتی را در اولویت قرار دهد. گروه آنها تحت عنوان "شورای رهبری برای زنان در امنیت ملی" نوشت: دیدگاه ما در قبال برابری جنسیتی به این معنی است که یک مرد یا یک زن شانسی برابر در همه زمانها برای منصوب شدن در هر یک از سمتهای سفیری داشته باشد. این رویه باید در قبال همه مناطق جغرافیایی و هم در قبال پستهای عمده و هم درقبال پستهای کوچک مصداق داشته باشد.
در این نامه این طور نتیجه گرفته شد: ما امیدواریم شما به همپیمانان در حال افزایش در داخل دولت آمریکا که در عین حال بر نشان دادن تنوع در میان نمایندگان آمریکا در جهان تمرکز داشته باشند، توجه کنید.
از سوی دیگر دولت آمریکا همچنین برای کنار گذاشتن عرف "پرداخت پول در ازای دریافت نقش" تحت فشار قرار گرفته است. مت فورد، در رسانه نیو ریپابلیک در ماه فوریه نوشت: تحویل دادن پستهای سفیری با حامیان مالی ارجح مربوط به کمپین انتخاباتی یک سنت مربوط به دو حزب در واشنگتن است. جو بایدن این شانس را دارد تا به شکل چشمگیر این سابقه ناشایست را کنار بگذارد.
در حالی که معمولا در دولتهای قبال سطح انتصابات سیاسی به یک سوم کل کارمندان می‌رسد اما ترامپ این رویه را به مرحله بعد برد. انجمن سرویس خارجه آمریکا دریافت که ۴۳.۵ درصد از انتخابات ترامپ جزو منصوب شده‌های سیاسی هستند در حالی که در مقام مقایسه این میزان در دولت باراک اوباما ۳۰ درصد، در دولت جورج دبلیو بوش ۳۱ درصد و در دولت بیل کلینتون ۲۸ درصد بود.
ترامپ حتی یک سری افرادی که دانش خیلی کمی درباره کشور خارجی محل خدمتشان داشتند را در آن سمتها منصوب کرد. ۱۴ تا از سفرای دولت ترامپ در کانادا و اتحادیه اروپا مربوط به کسانی بود که دست کم یک میلیون دلار به کمیته افتتاح ریاست جمهوری او کمک مالی کرده بودند.
در حالی که عرف اعطای سمتهای سفیری به حامیان در دولت ترامپ سایزی فوق‌العاده بزرگ پیدا کرد، میل دولت بایدن برای فاصله گرفتن از عرفهای دولت سابق می‌تواند منجر به اصلاحاتی در قبال این عرف شود. پایگاه آکسیوس اخیرا در مطلبی نوشت که کاخ سفید "مشغول تعدیل کردن انتظارات حامیان مالی بزرگش در قبال سمتهای سفیری است".
به گفته سارا براینر، مدیر تحقیقات در مرکز سیاستهای پاسخگویی آمریکا "ترامپ با انتصابات ناشی از پارتی بازی از نرمی که وجود داشت منحرف شد و انتظار می‌رود دولت بایدن این رویه را کاهش دهد اما آن را کاملا حذف نکند.
انتهای پیام
∎
نظر شما