به گزارش ایرنا، سنای آمریکا دیشب گزینه جو بایدن رئیس جمهوری این کشور برای سمت قائم مقام وزارت امور خارجه را با ۵۶ رأی موافق در برابر ۴۲ رأی مخالف تائید کرد. به گزارش رسانه‌ها، ۶ تن از جمهوریخواهان در رأی گیری مذکور به حامیان وندی شرمن پیوستند.

بیشتر رسانه های خارجی در گزارش های خود درباره کسب رای اعتماد وندی شرمن از مجلس سنا، حضور و نقش او در روند مذاکرات هسته ای گروه 1+5 با ایران و برجام را به عنوان معرفی سوابق او برجسته کردند؛ به این معنا که یکی از اهداف دولت بایدن از بازگرداندن شرمن به دستگاه دیپلماسی دولت خود، زمینه سازی برای تقویت دیپلماسی با ایران است.

شرمن ۷۱ ساله که از کهنه کاران سیاست خارجی آمریکا به شمار می‌رود به دلیل نقشی که در مذاکرات هسته‌ای سال ۲۰۱۵ و دستیابی به برجام ایفا کرد با مخالفت جهوریخواهان مواجه شده بود. جمهوریخواهان و برخی از دموکرات‌ها در آن زمان از مخالفان سرسخت توافق هسته‌ای با ایران بودند.

بایدن در ۲۰ ژانویه(یکم بهمن)، به کاخ سفید آمد و تیمی را برای امنیت ملی و سیاست خارجی معرفی کرد که همه آنها در شکل‌گیری توافق هسته‌ای سال ۱۳۹۴ نقش داشتند. آنتونی بلینکن، جیک سالیوان، ویلیام برنز، وندی شرمن، رابرت مالی، جرت بلانک، ریچارد نفیو، جان کری و دیگر چهره‌های مطرح دولت اوباما کسانی بودند که قرار بود در دولت بایدن هم باشند.

دولت بایدن وعده داده تا بر خلاف دولت ترامپ که آمریکا را از برجام خارج ساخت، دوباره تعامل در پیش گیرد. ایران و قدرتهای خارجی هفته پیش مذاکراتی «سازنده» را برای اجرای کامل برجام در وین انجام دادند. پیش‌تر شرمن از اتخاذ رویکرد جدیدی در قبال ایران سخن رانده بود و ماه گذشته میلادی و در جریان جلسه بررسی صلاحیت خود به سناتورها گفته بود که جهان دیگر نسبت به سال ۲۰۱۶ و آغاز اجرای برجام تغییر کرده است. وی در زمینه تعامل با ایران گفته بود که این مراودات باید بر اساس ارزش‌های کنونی و نه حسرت آنچه که باید در گذشته انجام می‌شد، تنظیم شود.

شرمن که در جریان مذاکرات برجام معاونت سیاسی وزارت امور خارجه دولت اوباما و ریاست هیئت مذاکره‌کنندگان آمریکایی را بر عهده داشت، از سال ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۱ مشاور وزارت امور خارجه و همچنین هماهنگ‌کننده سیاسی در امور کره شمالی بود. وی از سال ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۶ دستیار وزیر امور خارجه در امور مقننه بود.

شرمن پس از ترک وزارت امور خارجه در سال ۲۰۱۵، در دانشگاه هاروارد مشغول به تدریس شد. تحلیلگران بر این باورند که او اکنون می‌تواند نقش برجسته‌تری در روند بازگشت آمریکا به توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ ایفا کند.