به گزارش دیده بان ایران؛ این روزها که فوتبال ایران به لحاظ ابعاد فنی، دانش روز، لیگ جذاب، تیم های ملی موفق و ... با مشکلات متعددی مواجه است و به شدت نیز بیانیه باران شده ترجیح می دهیم بیشتر سکوت کنیم و هر نکته ای را روی کاغد نیاوریم.

ما مثل خیلی ها تبدیل شده ایم به نظاره گران بی چون و چرای این فوتبال؛ تماشاگرانی که دیگر حتی در ورزشگاه هم نیستند تا شاهد شاهکارهای بی بدیل آنهایی باشند که تصور می کنند تمام فوتبال یعنی بیانیه صادر کردن، یعنی دعوا با همه، یعنی شلوغ کاری روی نیمکت، یعنی یکسره حق را به خود دادن، یعنی طلبکار بودن از همه چیز و همه کس، یعنی ما خوبیم دیگران بد هستند، ما فوق العاده ایم همه دنیا مشکل دارد، یعنی ما کریس رونالدو هستیم و بقیه عمر خریبین هستند، یعنی دوای درد فوتبال دنیا ما هستیم و بقیه هم کشک!

این فوتبالی که ستاره ندارد و فقط با بیانیه هایش کیف می کند، همان فوتبال تو خالی و بی هویتی است که معلوم نیست از جان این و آن چه می خواهد؛ این از باشگاه دارانش که مدیریت مشعشع خود را با دعوا و کنایه تبلیغ می کنند، آن هم از مربیانش که مورینیو و گواردیولا را هم قبول ندارند؛ راستی آن هم از انتخابات فوتبالش که سر و ته درست و حسابی ندارد.

از این فوتبال جز مشتی خزغبلات بیانه گونه چه چیز دیگری باقی مانده است؟ لذت بردن از این لیگ و کیف کردن از بازی هایی که آخر همه شان دعوا و جنجال های بی حاصل است، کار هر کسی نیست. حتی آنهایی که در همین فوتبال مسولیت دارند، لذتش را نمی برند.

از فوتبال ورشکسته به تقصیر ما که آدم های خوبش حذف شده اند و تتمه افراد باقی مانده اش مجالی برای نفس کشیدن در این هوای آلوده ندارند، فقط مشتی شعار و بیانیه باقی مانده است؛ همین و دیگر هیچ!

منبع: خبرورزشی