به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری دانشجو، فرزانه-فراهانی، عنوان زنان کارتن‌خواب و بی‌خانمان به زنانی اطلاق می‌شود که به هر دلیلی سرپناه و خانه و خانواده خود را از دست داده‌اند و یا از طرف آن‌ها طرد شده و به دلایلی، چون فقر اقتصادی و فشار‌های اطرافیان به شهرهایی، چون تهران پناه آورده‌اند.

چشم‌های اشکبار و صورت خیس و همچنین لباس پاره و خاکی زن کارتن خواب از وقوع اتفاقی تلخ خبر می‌داد که در طی روز ممکن است چندین بار برای سایر زنان و مردان کارتن خواب رخ بدهد.

طی روز‌های اخیر ماجرای کتک خوردن زنی بیخانمان و کارتن‌خواب در پارک شوش به دلیل اجابت مزاج در گوشه‌ای از پارک که سرویس‌های بهداشتی آن تعطیل بوده است مطرح شد و البته هنوز واکنشی از هیچ فرد مسئولی در قبال این اتفاق مشاهده نشده است.

این زن بی‌خانمان در گفتگو با دانشجو گفت: به دستشویی پارک شوش رفتم و متاسفانه بسته بود و، چون بیماری قند دارم نتوانستم خودم را کنترل کنم و برای دستشویی به گوشه‌ای از پارک که در تاریکی قرار داشت رفتم.

پس از چند ثانیه با حضور چند مرد که به سمتم حمله کردند به خودم آمدم و خواستم فرار کنم که آن‌ها مرا با باد کتک گرفتند و کاپشنی را که بر تن داشتم را پاره کردند؛ سرم هنوز از ضربه‌های آن روز درد می‌کند و گوشم به خوبی صدا‌ها را نمی‌شنود

وی افزود: هوا سرد و فاصله‌ام با خوابگاه به نسبت دستشویی زیاد بود و توان کنترل از دستم خارج شده بود و با مشاهده در‌های بسته دستشویی در همان نزدیکی کارم را انجام دادم.

ما را به جرم بی‌پناهی و کارتن‌خوابی کتک می‌زنند!

مژگان که زنی حدودا ۴۰ ساله است یادآور شد: منو دیگر زن و مرد‌های کارتن خواب بیشتر وقت‌ها برای استفاده از دستشویی پارک که مثلا عمومی است به مشکل برمیخوریم و در بیشتر اوقات این دستشویی‌ها و همینطور دستشویی پارک‌های اطراف نیز بسته هستند.
وی همچنین تاکید کرد:

مژگان گفت: کار من و سایر کارتن خواب‌ها برای دفع ادرار و مدفوع در پارک و کوچه پس کوچه‌های اطراف، اشتباه است، اما این اقدام زشت و زننده وقتی صورت می‌گیرد که ما با در‌های بسته دستشویی‌های پارک شوش مواجه می‌شویم و‌ای کاش مسئولانی که درباره خدمات دهی به ما تلاش می‌کنند از کنار این موارد به سادگی عبور نکنند.

 

وی اضافه کرد: کم نیستند تعداد کارتن خواب‌هایی که به دلیل این اتفاق ناخوشایند مورد ضرب و شتم قرار گرفته‌اند و کسی هم نیست که صدای ما را بشنود و به دادمان برسد و ما را به جرم بی‌پناهی و کارتن‌خوابی کتک می‌زنند.

 

بی‌خانمان‌ها در قلب آسیب پایتخت دور از حقوق اولیه انسانی!

تهران از طرف مسئولان به عنوان شهری معرفی شده است که بیشترین زن کارتن‌خواب را در خوی جای داده و بر این اساس مراکز بسیاری برای ارائه خدمات به این جامعه آسیب دیده تشکیل شده‌اند.

مراکز کاهش آسیب و اسکان زنان بیخانمان و کارتن‌خواب در محلات پر آسیبی، چون شوش و هرندی در حال فعالیت هستند و البته پذیرش و حضور چنین مراجعانی در این موسسات به ظاهر خیریه و خصوصی گاهی به گذر از هفت خان رستم نیاز دارد که با حال روانی و روحی زنان بی‌خانمان همخوانی زیادی ندارد.

از زحمات بی‌دریغ بسیاری از پرسنل مددسراها، گرمخانه‌ها و همچنین سایر خوابگاه‌های نگهداری از زنان و مردان کارتن خواب نمی‌توان چشم پوشید و کار بزرگ این افراد دلسوز شایسته تقدیر و تشکر است و جدای از افراد غیر متخصصی که در این مراکز مشغول به کار و البته در راس هستند تلاش شبانه روزی مددکاران و بسیاری دیگر از عوامل مراکز فوق، جهادی بس بزرگ و قابل توجه است.

 

از تعرف و تمجید حقیقی فوق که بگذریم بهتر است بدانید برخورد‌های سلیقگی و قوانین من درآوردی و رفتار‌های غیر تخصصی و دور از روانشناسی در اغلب مراکز اسکان زنان بی‌خانمان گاهی زنان کارتن‌خواب را بر آن وا می‌دارد که تا جایی که امکان دارد، شب و روز‌های خود را جایی بیرون از این مراکز که به خوابگاه در میان آن‌ها معروف هستند، سپری کنند و البته وضعیت مردان کارتن خواب نیز بهتر از وصف مطرح شده نیست.

بیش از ۵۰ درصد زنان کارتن خواب در منطقه ۱۲ در تردد هستند

آمار‌های رسمی از حضور ۲ هزار نفز و آمار‌های غیر رسمی که البته برخی از مسئولان هم آن را گاهی به زبان می‌آورند از وجود ۵ هزار زن کارتن خواب و بیخانمان در پایتخت که بیش از نیمی از آن‌ها در محله‌های مختلف منطقه ۱۲ شهر تهران در تردد هستند خبر می‌دهند.

بیشترین آمار زنان کارتن‌خواب و تردد آن‌ها به محله‌ای مثل شوش که بخشی از آن به حوزه مدیریتی منطقه ۱۲ شهرداری تهران مربوط بوده و از طرفی بیشترین مراکز خدماتی کاهش آسیب هم در این منطقه واقع شده است.

گذری ساده و کوتاه از کوچه پس کوچه‌های محله شوش و هرندی یا همان دروازه غار سابق، از وضعیت ضعیف و اسفناک بهداشت آن حکایت دارد؛ بسته بودن سرویس‌های بهداشتی محله فوق بیشتر کوچه‌های این محله قدیمی را به محلی برای قضای و اجابت مزاج افراد بی‌خانمان و کارتن خواب تبدیل کرده است.

اغلب بلور فروش‌های شوش در خیابان صابونیان واقع شده‌اند و کافی است برای خریدی کوچک از این خیابان عبور کرده باشید؛ بوی ادرار و تعفن اسف بار تمام کوچه را فرا گرفته و این در حالی است که در نزدیکی این خیابان چندین پارک با داشتن چند چشمه سرویس بهداشتی قرار گرفته است.

 

سرویس بهداشتی‌هایی که البته به دلیل شیوع بیماری کرونا در حال حاضر به حالت نیمه فعال به کار خود ادامه می‌دهند و در بسیاری از موارد تا پیش از وقوع کرونا نیز بسته بوده و در چنین وضعیتی افراد بیخامان و کارتن‌خواب برای قضای حاجت و اجابت مزاج از فضای جلوی مغازه‌ها و خانه‌ها در کوچه پس کوچه‌های اطراف استفاده می‌کنند.

بوی تعفنی که سال‌های سال است مردم محله و کسبه را آزار می‌دهد و کسی به فکر در پیش گرفتن راه حلی اساسی و همیشگی برای آن نیست.

 

 

شاید ماجرای کتک خوردن و مورد اذیت و آزار قرار گرفتن این زن بهانه‌ای برای پیگیری بهتر مسئولان درباره تغییر نحوه ارائه خدمات به افراد بی‌خانمان باشد.

اگر مسئولان مربوطه با خونسردی و فرافکنی پاسخی برای وقوع این گونه اتفاقات تلخ داشته باشند، خبرگزاری دانشجو آماده است تا جوابیه آن‌ها به چرایی بروز این وقایع دردناک را منتشر کند.