شفقنا رسانه- «خلبان قاتل» لقب کمک خلبانی شده است که به نظر می‌رسد عامل اصلی سقوط هواپیمای بارسلونا-دوسلدورف است. عکس «لوبیتز»، کمک خلبان آلمانی با چهره‌ای خندان در کنار پل دروازه طلایی سانفرانسیسکو کیفیت خوبی ندارد اما به دلیل اهمیت موضوع عکس یک بسیاری از روزنامه‌ها شده است. روزنامه‌ی «لیبراسیون» فرانسوی این عکس را تمام صفحه کار کرد و نوشت: «اسرار آندره لوبیتز»

روزنامه‌ی اسپانیایی «ال پاییس» هم این عکس را در قطعی کوچکتر کار کرد و عکسی دیگر در قطعی باریک، افقی و چهار ستونی از خانه‌ی لوبیتز در آلمان وقتی پلیسها برای جستجو و بازرسی خانه رفتند، به مطلب ضمیمه کرد. تیتر این روزنامه‌ اما طولانی است و به خاطر فونت آن طولانی‌تر و دو خطی شده است که چندان جالب نیست: « پلیس، تحقیقات برای کشف دلایل کمک خلبان در ساقط کردن هواپیمای آلمانی را آغاز کرد»

آنچه روزنامه‌ی آمریکایی «یو اس آ تو دی» با تیتر « چرا او این کار را انجام داد؟» ساده‌تر بیان کرد. این سوال در کنار عکس خندان لوبیتز ابهام موضوع را بهتر بیان می‌کند. ابهام داستان مردی بی‌آزار به گفته‌ی آشنایان که متهم به قتل تمام مسافران یک هواپیماست. هواپیمایی که شواهد نشان می‌دهد عمدی و با انگیزه‌ی نامعلوم کمک خلبان سقوط کرده است.

فیگارو نیز عکس خندان او را انتخاب کرد و با به نتایج تحقیقات درباره‌ی زندگی شخصی لوبیتز و اطلاعات روزنامه‌ی آلمانی بیلد که می‌گوید او افسردگی شدید داشت و به خاطر افسردگی مدتی‌ در دوره‌ی آموزش خلبانی خود وقفه انداخت. فیگارو تیتر زد: سقوط ایرباس ای 320: نشان جنون آندره لوبیتز»

تایم انگلیسی با عکسی قدیمی‌تر از لوبیتز در یک مسابقه‌ی دو و از روبه‌رو، به افسردگی لوبیتز اشاره کرد و البته داستان این فاجعه را فراتر از یک کمک خلبان دید و از اطلاع داشتن شرکت هواپیمایی لوفت‌هانزا از افسردگی لوبیتز خبر داد: «لوفت‌هانزا درباره‌ی افسردگی خلبان قاتل می‌دانست» این در حالی است که اسپوهر  مدیر این شرکت که هواپیمایی جرمن وینگز زیر نظر آن است، این موضوع را رد می‌کند و می‌گوید آنها از علت وقفه در آموزش خلبانی لوبیتز اطلاعی نداشته‌اند. او معتقد است انتخاب کارکنان با دقت بالایی انجام می‌شود و استانداردهای بالای این شرکت فراتر از رعایت قوانین و مقررات است.

آلمان مقصد پرواز و به خاطر آلمانی بودن متهم عامل سقوط مبدا حادثه نیز تلقی می‌شود. روزنامه‌ی فرانکفورتر آلگمانیه نیز عکسی از یادبود شانزده دانش‌آموز و دو معلم مدرسه‌ای در یکی از شهرهای شمالی آلمان کار کرد که این گروه برای یک سفر یک هفته‌ای به اسپانیا رفته بودند. دوستان و همکلاسی‌های آنها با جمع شدن در محل مدرسه به احترام آنها یک دقیقه سکوت کردند.

این روزنامه مثل چند روزنامه‌ی دیگر جهان، سه روز متوالی است که تیتر و عکس یک خود را به این حادثه اختصاص داد. روز چهارشنبه، روز بعد از حادثه عکسی از مانیتور فرودگاه را عکس یک کرد که در آن روز نسبت به سایر روزنامه‌ها که کوهستان محل حادثه و امدادگران و البته غم و اندوه قربانیان را به تصویر کشیده‌ بودند، عکس متفاوت‌تری بود. هواپیمایی که هرگز به فرودگاه نرسید.

روز دوم اما عکسی رسمی از رهبران سه کشور اروپایی را انتخاب کرد که در محل حادثه حاضر شدند. اولاند فرانسوی که میزبان حادثه شده بود، مرکل آلمانی که مبدا و مقصد حادثه بود و ماریانو راخوی نخست‌وزیر اسپانیا که بیش از 40 قربانی این حادثه به این کشور تعلق داشتند و به خاطر همین سه روز عزای عمومی در این کشور اعلام شد.

روزنامه‌های آمریکایی نیویورک تایمز و واشنگتن پست هم روزنامه‌هایی بودند که سه روز متوالی به این موضوع پرداختند. اما عکس‌ها جذابیت خاصی نداشت و متفاوت از سایر روزنامه‌ها کار نشد. صفحه یک واشنگتن پست روز اول بعد از حادثه شاید بهتر از سایر روزها بود. چرا که در یک عکس شمع‌های یادبود در مدرسه‌ای در یکی از شهرهای شمالی آلمان و چند همکلاسی گریان و در دو عکس کوچکتر پایین آن امدادگران و کوهستان محل حادثه را نشان داد و تلاش کرد تصویری همه‌جانبه تر به مخاطب بدهد. آنچه در روزهای بعد تکرار نشد.

انتهای پیام