به گزارش صبحانه،عباس عبدي، فعال اصلاح طلب نوشت: رئیس جمهور با تاکید بر رعایت پروتکل های بهداشتی عنوان کرد که همه جا باید عزاداری امام حسین (ع)برگزار شود، چه در شهر و چه در روستا، چه در جایی که قرمز است یا سفید است.

برخی از افراد حتی از میان روحانیون نسبت به این دستور خلاف بهداشت عمومی معترض شده‌اند. وضع ما از حیث کرونا خوب بود که این تصمیم هم اضافه شد. به قول معروف؛ گل بود به سبزه آراسته شد! ولی به نظر من دو دلیل برای این رفع ممنوعیت از عزاداری ها وجود دارد. دلیل اول به اصل اتخاذ تصمیم فوق مربوط می‌شود که به احتمال فراوان؛ تصمیمی سیاسی و مربوط به توافقاتی است که از آن بی‌اطلاع هستیم. تنها از این طریق می‌توان اتخاذ چنین تصمیمی را درک کرد زیرا هیچ توجیه قابل قبول و عرفی دیگری برای آن نمی‌توان تراشید.

دلیل دوم مربوط به اصرار برخی از روحانیون و مداحان است که اگرچه چشم‌پوشی از منافع مادی این برنامه‌ها برای بخشی از آنان سخت است، ولی انگیزه مهمتری در برقراری آن دارند و این که اگر مناسک عزاداری را از آنان بگیرند دیگر نماد و ارزشی از دین برایشان باقی نمی‌ماند و دچار بی‌هویتی و بحران می‌شوند.

آثار دین در بُعد فردی یعنی رشد مکارم اخلاق و معنویت و در عرصه اجتماعی نیز تحقق عدالت و رفع تبعیض و نابرابری و ظلم است. در اینها پیشرفتی ندارند تا به آن افتخار و بسنده کنند؛ سهل است که پله‌های زیادی عقب‌گرد دارند. پس برای انان فقط تمسک به مناسک مانده. ان هم نه مناسک واجب، بلکه مناسکی که اصولا در صدر اسلام و در چند قرن اولیه آن وجود نداشتند.