محمد آقازاده، روزنامه‌نگار قدیمی، در یادداشتی تلگرامی نوشت:

بیاید از ویروس کرونا راز زندگی و بقا را یاد بگیریم، حتی آنچه برای مرگ ما شبیخون زده است می تواند درس های زیادی برای ما داشته باشند ، میل به بقای همنوع یک غریزه دایمی در همه موجودات زنده است ، هر چند برخی از موجودات از پس این خواست طبیعی بر نمی آیند ، موجودات قوی الچثه و با زور جهنمی و خشن مثل دایناسورها از صحنه هستی حذف شدن ولی ویروس ها و باکتری ها با وجود ذره یی بودن که با چشم غیر مسلح قابل دیدن نیستند با همه تدابیر موجودات دیگر برای خود ایمنی و پیشرفته های پزشکی باقی مانده اند ، آنها به ما می آموزند راز ماندگاری در قدرتمندی زورمدارانه نیست بلکه در انعطاف و سازگاری با محیط پر تهدید است.

تنش های بحرانی در صورتهای افراطی خود زمان تغییرات ماهوی برای بقای موجودات زنده تلقی می شوند ، ویروس لحظات بحرانی را خوب می شناسند ول با جهش ژنتیکی پیچیده تر می شوند و با تکثیر هزاران میلیاردی خود از طریق زندگی انگلی در موجودات زنده به بقای خود ادامه می دهند ، هر سال واکسن های زیادی برای آنفلانزا ساخته می شوند ولی این ویروس برای بقای خود جهش می کند و ماندگار می شوند و باز انسانهای زیادی را بیمار و قربانی می کنند.

انجمن ایمونولوژیست های ایرانی در نامه یی به رئیس جمهوری ضمن انتقاد به طرح ” ایمنی گله یی ” به نکته ظریفی اشاره کرده و گفته است اگر ویروس از این طریق تحت فشار قرار بگیرد ممکن است جهش کند و ما با ویروس خطرناک تری روبر‌و شویم و این چرخه ادامه یابد ، تمدنهای بشری وقتی به حدی از قدرتمندی می رسند قدرت انعطاف پذیری و انطباق شان را از دست می دهند و نابود می شوند.

قدرتهای بزرگ تاریخ مثل ایران ، یونان ، رم و .. بخاطر انعطاف ناپذیری ناشی از فساد قدرت تنها تبدیل به خاطره تاریخی شدند ، تمدن بشری در کل و دولت ها به تنهایی در جدال با ویروس مهلک کرونا و پیامدهای سیاسی ، اقتصادی ، فرهنگی و اجتماعی مرگبار حاصل از آن وقتی باقی می مانند که منعطف و تطبیق پذیر باشند و اگر نتوانند عادتهایی که روزگاری نشانه قدرتمندی بود به دور بیاندازند حتما از گردونه تاریخ حذف می شوند.

اگر از این ویروس بجهیم با جهش باکتری ها و ویروس های دیگر و لاجرم تباهی محیط زیست و ضعف اقتصادی چه خواهیم کرد ، جواب مشخص است بدون انعطاف پذیری و نوآوری هیچ ملتی در جدال بقا باقی نمی ماند ، این درسی است که کرونا به ما می دهد ، بر ماست بیاموزیم و یا همجنان با لجاعت همچنان چیزی بمانیم که دیگر قابل ماندن نیست.

انتهای پیام