این گزارش بنا بر درخواست اولیا و مربیان دانش‌آموزان هنرستانی ازدفتر نمایندگی روزنامه کیهان در فولادشهر تهیه و تنظیم شده است. اولیا و مربیان از مستقر بودن اداره آموزش و پرورش در فولادشهر خرسند هستند اما به نظرشان آموزش و پرورش در امر آموزشی و پرورشی کوتاهی می‌کنند و از آموزش وپرورش فقط حرف آن مانده است.
مدرسه مهم‌ترین موسسه آموزشی است که بیشتر فعالیت هایش را صرف تربیت نسل فردا می‌کند.اما هنرستان‌های فولادشهر به دلیل مشکلات مالی و نبود امکانات لازم و کافی آموزشی از اهداف کلی خود خارج شده‌اند.
 مدیران و معلمان هنرستان‌ها :هنرستان پایگاه دانش است.پایگاهی است که اگر در آن آموزش‌های لازم داده شود بدون نیاز به دانشگاه و کسب مدارک بالاتر می‌توان جذب بازار کار شد اما هنرستان‌های فولادشهر تجهیزات آموزشی مناسب ندارند.
به گفته مربیان، مدارس فنی بهترین مکان برای درس خواندن است اما شرایط باید مهیا باشد. این مدارس امکانات آموزشی شان کافی نیست. همان تعداد کمی را هم که دارند قدیمی و فرسوده هستند.باید عوض شوند و یا حداقل به‌روز‌رسانی شوند و کیفیتشان بالا رود.دبیران نمی‌توانند کار فنی و عملی را فقط با کتاب و بدون وسایل آموزشی تدریس کنند و دانش‌آموزان نه تنها با علاقه مندی وارد مدرسه نمی‌شوند بلکه برای خروج از آن دقیقه شماری می‌کنند و ما به آنان حق می‌دهیم چراکه در مدرسه فنی و حرفه‌ای ثبت‌نام کرده‌اند و انتظار دارند که به آنها آموزش عملی داده شود.
طبق نظرات صاحبان تعلیم و تربیت در حق مدارس هنرستانی و کارودانش فولادشهر ظلم می‌شود. نداشتن امکانات لازم مانند کابل کشی مناسب برق، وسایل گرم‌کننده و سردکننده، سرویس بهداشتی مناسب ، فضای ورزشی،امکانات لازم برای مطالعه، آزمایشگاه، کارگاه، استاندارد نبودن کلاس‌ها همه و همه از مشکلات این مدارس هستند که بیشتر این مشکلات ناشی از بافت فرسوده و قدیمی این ساختمان‌ها و بی‌توجهی مسئولان است.
دبیر کامپیوتر می‌گوید: تعداد سیستم‌های کامپیوتری دانش‌آموزان کم هستندو از لحاظ سخت‌افزاری و نرم‌افزاری قدیمی‌اند.همچنین کابل‌کشی برق مدرسه‌اشکالاتی دارد و هرگاه چند سیستم به طور همزمان روشن است برق مدرسه قطع می‌شود به همین دلیل مجبوریم تعداد محدودی از کامپیوترها را روشن کنیم و گروه‌های با تعداد نفرات بیشتر از سیستم‌های روشن استفاده کنند و مسلما دانش‌آموز آنچه که را لازم است یاد نمی‌گیرد.
مدرس مکانیک نیز گفت: پیستون‌ها و موتورهایی که شاگردان باز و بسته می‌کنند 10 سال پیش تهیه شده بودند و در حال حاضر قابل استفاده نیستند. می‌توان از پیستون‌ها و موتورهای اسقاطی شرکت‌هایی مثل ذوب آهن و نمایندگی‌های ایران خودرو و سایپا استفاده کرد.موتورهای اسقاطی کاربردی برای شرکت‌ها ندارند اما من با داشتن آنها می‌توانم آموزش‌های لازم را به دانش‌آموزانم بدهم.وی می‌گوید تمامی هنرستان‌های فولادشهر حتی یک پنل خورشیدی هم ندارند.
مدیر مدرسه بیان کرد: از سال 80 تاکنون مدرسه من فقط 5 رشته داشته است و کمکی از مسئولان جهت تجهیز و تاسیس کارگاه جدیدو افزایش رشته‌های تحصیلی نشده است. در تمام این 15 سال بزرگ‌ترین ضرر را به جامعه رساندیم چرا که نیروهای با رشته‌های تکراری به جامعه تزریق کردیم که بازار کارشان‌اشباع است. بارها و بارها با روش‌های مختلف اعم از نامه کتبی، مراجعه حضوری و یا حضور در جلسات مختلف مشکلات را به گوش مسئولان آموزش و پرورش فولادشهر رساندیم. در جواب می‌گویند:ما اداره نوپایی هستیم و بودجه نداریم. و یا وعده‌های سرخرمنی می‌دهند و پس از مدتی به فراموشی سپرده می‌شوند.اگر مسئولان رابیشتر تحت فشار بگذاریم پاسخشان این است با مشکلات بسازید و یا از والدین دانش‌آموزان کمک‌های مدرسه‌ای دریافت کنید. وقتی از والدین کمک‌های مدرسه‌ای طلب می‌کنیم جوابی جز این ندارند « خودتان از وضع مالی ما خبر دارید و می‌دانید که به سختی نان شب مان را در می‌آوریم و آه در بساط نداریم که سودا کنیم. علاوه‌بر این فرزند من در مدرسه دولتی درس می‌خواند پس چرا همیشه از ما کمک مالی می‌خواهید».