| علی ناظری  |   پرستار بازنشسته|

حدود 9، 10‌سال پیش میانگین پرستار به تخت در ایران نیم تا هفت‌دهم و میانگین جهانی پرستار به تخت 2.56 بود. درحال حاضر این میانگین در ایران 0.9 تا 1.1 شده است. علت این مسأله نیز این است که تعداد دانشگاه‌هایی که دانشجوی پرستاری جذب می‌کنند نسبت به گذشته بیشتر شده است. در گذشته 2500دانشجو را دانشگاه‌های دولتی پذیرش می‌کردند و 3500 نفر را هم دانشگاه‌های غیردولتی. طی سال‌های اخیر این پذیرش افزایش پیدا کرده، در نتیجه شرایط بهتر شده است، البته تا رسیدن به میانگین جهانی هنوز فاصله چشمگیری داریم؛ سوییس، نیوزیلند و... کشورهای توسعه‌یافته 15.6پرستار به‌ازای تخت دارند. درواقع فشار کاری ناشی از کمبود پرستار، پرستاران را خسته می‌کند، در نتیجه کارهایی را که جزو مسئولیت‌های‌شان است و نمی‌توانند انجام بدهند، به دلیل همان کمبود است و همین‌طور جایگاه‌شان آن‌طور که شایسته‌شان است، دیده نمی‌شود. شاید این دو دلیل آنها را ترغیب کند در کشور دیگری کار کنند. در زمینه حقوق و دستمزد نمی‌خواهم مسأله را حاد و بزرگ نشان بدهم، چون هریک از ما باید بتوانیم خودمان را مدیریت کنیم، البته پرستاران مدیران خوبی هستند. اگر خانواده‌ای را که یکی از اعضای آن پرستار است درنظر بگیرید مدیریت درست را می‌توانید در همه زمینه‌ها به چشم ببینید. این درست است که حقوق پرستاران به تناسب زحمت‌شان کم است اما مقایسه حقوق‌ها با کشورهای دیگر کاری درست و منطقی نیست. در این مقایسه نکته مغفول‌مانده این است که ما هزینه زندگی در این جوامع را در نظر نمی‌گیریم، چون به تناسب حقوق‌های دریافتی، هزینه‌ها نیز بالا هستند. حساسیتی که در حال‌حاضر بین پرستاران وجود دارد این‌که حقوق‌شان به تناسب پزشکان پایین‌تر است که حساسیت درستی نیز هست، چون در کشورهای دیگر اگر حقوق پزشکان و پرستاران را با هم مقایسه کنید، تفاوت همانند ایران چشمگیر نیست، البته باید این نکته را نیز درنظر داشت که در کل کشور 5درصد پزشکان حقوق‌های بالایی دارند. پزشکان عمومی نیز حقوق بالایی ندارند. البته واقعیت این است که هر فردی به تناسب شرایط، شخصیت و... آزاد است انتخابات خودش را داشته باشد. شاید اگر فردی معلم شیمی باشد به‌راحتی نتواند در کانادا کار بیابد و برای همین به جای مهاجرت باید به دنبال راه‌های دیگر باشد؛ مثلا رشته تحصیلی دیگری را دنبال کند اما برای پرستاران در همه جای دنیا کار وجود دارد و یکی از دلایلی که آنها مهاجرت می‌کنند این است که می‌بینند در کشوری مانند کانادا کار برایشان وجود دارد. البته باید توجه داشت که کار آنها نسبت به ایران بسیار سخت‌تر است اما در مقابل حقوق و شأن اجتماعی‌شان رضایت‌بخش است و برای پرستاری که مهاجرت می‌کند رضایتمندی به‌دنبال دارد. من بعید می‌دانم آمارهای اعلامی در راستای‌ درصد مهاجرت پرستاران صحت لازم را داشته باشد.