صاحب‌خبر - گروه ادب و هنر| این روزها خانه سینمایی‌ها سرگرم برگزاری هجدهمین جشن سینمای ایران هستند و در بخش‌های مختلف برندگان را اعلام می‌کنند. این جشن‌ها همراه با بزرگداشت‌ها و تجلیل‌ها از چهره‌های شاخص و تاثیرگذار است. فیلم‌کوتاه‌سازان هم شامگاه سه‌شنبه در تالار ایوان شمس هفتمین جشن مستقل فیلم کوتاه سینمای ایران را برگزار کردند و نشان ایسفا را به خسرو سینایی دادند. مسعود امینی‌تیرانی توضیح داد: «بر پایه یک سنت همیشگی هر سال کسی که سال قبل نشان ایسفا را دریافت کرده بود آن را به نفر بعدی اهدا می‌کرد. سال گذشته بهرام بیضایی به‌طور غیابی این نشان را گرفت و امسال هم متاسفانه حضور نداشت که آن را به خسرو سینایی اهدا کند.» در غیاب بهرام بیضایی، امید روحانی، مهدی احمدی، علی لقمانی و مهدی جعفری این نشان را به سینمایی اهدا کردند و هرکدام در ستایش کارگردان «عروس آتش» سخن گفتند. امید روحانی در وصف خسرو سینایی گفت: «خسرو سینایی نگاهی جامع‌الاطراف به سینما دارد و به خوبی تعادل بین وجه ادبی نمایشی و هنری سینما را حفظ کرده است. اما طی این همه سال ما این فرصت را پیدا نکردیم که در مورد نقش سینمایی او صحبت کنیم و شاید این امر بر گردن ما منتقدان است.» نوبت به کارگردان سینمایی «کوچه پاییز» رسید تا بعد از دریافت نشان ایسفا بگوید: «دوستانی که دارم تنها ثروت‌های من هستند. آنها بدون هیچ چشمداشتی هر زمان که خواستم من را در ساخت فیلم کوتاه همراهی کردند. من زمانی که احساس می‌کنم زیر بار فشار مشکلات به اصطلاح حرفه‌ای خسته می‌شوم، دیگر نمی‌خواهم فیلم بسازم. برای ارتباط عاشقانه‌ام با سینما فیلم کوتاه می‌سازم. می‌خواهم از سینمایی که یک عمر به من فرصتی داد تا رنگارنگ پرفراز و نشیب و پربار زندگی کنم، تشکر کنم. چراکه این سینما به من احساس بیهودگی نداد. ما این سال‌ها فیلم ساختیم برای اینکه لذت ببریم. اولین فیلم من در سال ۱۳۴۵ ساخته شد و امروز ۵۰ سال است که فیلم می‌سازم. تا امروز نزدیک به ۱۲۰ فیلم ساخته‌ام اما از میان آنها تنها ۴ فیلم کوتاه خود را خیلی دوست دارم؛ چراکه برای ساخت آن ملاحظه سانسور و فروش را نداشتم.» سینایی بعد هم گفت: «آن سال‌ها که ثالث تازه به ایران بازگشته بود به من گفت چرا فیلم بلند نمی‌سازم. من به او گفتم می‌خواهم زمانی فیلم بلند بسازم که تمام چم و خم سینما را با فیلم کوتاه یاد بگیرم. درست در ۴۰سالگی که به پختگی برسم و درست زمانی که فکر کردم دانش کافی برای ساخت فیلم را یاد گرفتم نتوانستم فیلم‌هایی که دوست داشتم را بسازم، چراکه بودجه ساخت آن فراهم نبود مانند «قطار زمستانی».» کارگردان سینمایی «هیولای درون» در پایان هم گفت: «من در کنار خانواده‌ای حضور داشتم که در خوشبختی من سهم داشتند.»∎​