به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از آفتاب دل، استان کردستان از دیرباز مهد پرورش صنایع دستی بوده است که زبانزد عام و خاص در تمام نقاط جهان بوده، صنایع دستی که زنان پا به پای مردان در این هنر افتخار آفرین بوده و هنوز هم که هنوز است در گوشه و کنار این شهر و در ویترین مغازه فروشان خودنمایی می کند.
هنرهای دستی از دیرباز در کردستان رواج داشته و در قدیم بیشتر مایحتاج زندگی و ابزار کار مردم در خانه تولید میشده است، هنرهایی چون آهنگری، مسگری، قالی و گلیمبافی، موجبافی و سجادهبافی، نازککاری باچوب، ساختن ابزار چوبی نظیر: قاشق، ملاقه و کاسه و شانه و...، ساخت اُرُسی و دربهای چوبی، خراطی، گیوه و کلاشدوزی، نمدمالی، کوزهگری، سفالگری، سفالگری، خاتمکاری، پارچهبافی، زیورآلات، منجوقدوزی، حصیر و سبد و ساخت آلات موسیقی و ... رواج داشته که امروزه نیز با پیشرفت صنعتی و ابداع صنایع و ابزار آلات جدید، برخی از این هنرهای سنتی رایج است که هم مصرف محلی دارد و هم مصرف صادراتی و تزیینی.
در این جا به اجمال به معرفی هنرهای سنتی پرداخته می‌شود که کمکم رو به فراموشی است. هنرهایی که روزگاری سوغات این خطه بوده و تمامی مردم جهان به خصوص جهانگردان، کشور بزرگ ایران را با این نوع هنرهای سنتی میشناسند.
از دیرباز فرشهای کردستان بهخصوص سنندج و بیجار در جهان مشهور بودهاند . قالی سنندج حاصل دسترنج زنان و دختران است و در گذشته قالیبافی صرفأ کار زنان بوده است. به دستگاه فرشبافی در سنندج (تهون) و به فرش‌باف (تهونهگهر) میگویند. حتی به دار کشیدن و بر پا ساختن دستگاه نیز کار زنان بود و در هر محلهای یکی از این زنان استاد وجود داشت که در مقابل اخذ مبلغی قالی را بردارد.
موج یا رختخواب پیچ از دیگر کارهای دستی مردم کردستان محسوب می‌شود. موج‌یا رختخواب‌پیچ‌بیشتر در مناطق‌روستایی‌و کما بیش‌در مناطق‌شهری‌مورد استفاده‌است. از موج‌در ماه‌های‌سرد سال‌به‌عنوان‌روانداز استفاده‌می‌شود.
موج را به صورت چهار قطعه باریک در کارگاهها میبافند، سپس این چهار قطعه را به هم میدوزند تا رختخواب پیچی مربع به دست آید. از موج برای روی کرسی نیز استفاده میکنند
جانماز یا سجاده‌تولید دیگر کارگاه‌موج‌بافی‌است‌که حاصل دست زنان کردستان میباشد. این‌بافته،چنان‌که‌از نام‌آن‌برمی‌آید، زیراندازی‌برای‌ادای‌نماز است‌که همیشه‌پاک‌و منزه‌نگه‌داشته‌می‌شود و پس‌از انجام‌نماز جمع‌می‌شود.
شال بافی، ازجمله هنرهای خانگی است که توسط زنان تولید می‌شود که در گذشته نمادی از اصالت فرهنگ بومی منطقهی کردستان شناخته می‌شده‌و یکی از هنرهای اصیل و سنتی مردم این خطه بوده است. اما متأسفانه این هنر صنعتی مدت‌هاست که رو به زوال است.
بر مسئولان فرهنگی کشور واجب است که به جستجوی این شاهکارهای صنعتی برآیند و به جای هر گونه بدعتگزاری زیانبار و بدون زمینه در طرح‌ها و رنگها به نمونههای گذشته توجه کنند. درواقع، صنایع دستی، شاهکاری از ذوق و خلاقیت در رنگآمیزی و طرح است و گاه بیننده حیرت می‌کند که چرا این صنایع دستی دیگر جدی گرفته نمیشوند و رو به فراموشیاند.
انتهای پیام/م