کنستانتین باتیگین و مایک براون مدعی هستند که "سیاره X" در مداری بشدت بیضوی در 20 برابر فاصله نپتون یا 60 میلیارد کیلومتری خورشید گردش می‌کند و مدار آن 10 هزار تا 20 هزار سال زمینی است.

به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از ایسنا، بنا بر اعلام موسسه فناوری کالیفرنیا، این سیاره فرضی هنوز مشاهده نشده و موجودیت آن بر اساس مدلسازی ریاضی و شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای بدست آمده از مدارهای شش جسم کمربند کویپر در خارج از منظومه شمسی فرض شده است.

این اجسام از مدارهای بسیار نامعمولی برخوردارند که دارای شیبی 30 درجه نسبت به صفحه دایرة البروج هستند. این دایره، محل سکونت هشت سیاره منظومه شمسی است که همگی در یک جهت هستند.

باتیگین و براون می‌گویند که این امر ممکن است در اثر وجود یک سیاره ناشناخته یا جرمی از اجسام کمربند کویپر باشد. البته فرضیه دوم رد شده زیرا بر اساس آن، کمربند باید صدها برابر بزرگتر از باور امروزی باشد. علاوه بر آن، حرکات سایر سیارات نمی‌تواند این پدیده را توضیح دهد زیرا مدارهای سیاره‌ای نسبت به یکدیگر بسیار نامنظم‌تر از آن هستند که باعث شیب و همترازی شوند.

محققان برای تعیین احتمال وجود یک سیاره دیگر، فرض را بر این گرفتند که این جسم دارای حضیض خورشیدی 180 درجه با سایر سیارات یا اجسام شناخته‌شده ناهماهنگ است. محاسبات آن‌ها نشان داد که یک سیاره نهم باعث ایجاد حالتی موسوم به رزونانس حرکت متوسط، شده که شش جسم کمربند کویپر را ثابت نگهداشته و از برخورد آن‌ها با یکدیگر جلوگیری می‌کند.

این دانشمندان علاوه بر توضیح شش جسم کویپر دریافتند که فرضیه آن‌ها همچنین ناهنجاری‌های مداری اجسام سدنا و 2012 VP113 در این کمربند را توضیح داده و وجود اجسامی عمود بر دایرة البروج را در کمربند کویپر پیش‌بینی می‌کند که چهار مورد از آن‌ها در سه سال گذشته مشاهده شده‌اند.

محققان بر این باورند که وجود سیاره نهم می‌تواند با نشان دادن وجود یک هسته پنجم در کنار چهار مورد قبلی بینشی جدید در مورد منشأ منظومه ارائه کند. بر اساس نظریه‌ها، سیارات مشتری، زحل، اورانوس و نپتون با متراکم شدن گاز و غبار اولیه منظومه شمسی شکل گرفته‌اند. به گفته ستاره‌شناسان، هسته پنجم احتمالا توسط مشتری یا زحل به بیرون پرتاب شده تا سیاره نهم را شکل دهد که این توضیح می‌تواند نشانگر مدار عجیب آن نیز باشد.

این یافته‌ها در مجله Astronomical منتشر شده است.