علی ۲ ماه قبل از شهادت خواب دیده بود که خانه‌ای باشکوه، غرق نور و مجلل در شهر کربلای معلی و کنار حرم حضرت اباعبدالله‌الحسین(ع) دارد، و درب خانه او در صحن حرم باز می‌شد، جمعیت زیادی با بیرون آمدن از آن خانه وارد حرم می شدند و می گفتند که این خانه دکتر است علی هم در صحن ایستاده بود و از آنها استقبال می‌کرد.

حمیده صفری همسر شهید کشتکار در گفت و گو با خبرنگار ایرنا بیان کرد: پس از شهادت علی چند تن از خادمان امام رضا (ع) به خانه ما آمدند این خواب را برای آنها تع ریف کردم آنها گفتند که بدون شک تعبیر دیدن خانه علی در جوار حرم امام حسین (ع)  شهادت او بوده است.

وی افزود: سال ۱۳۹۲ همسرم به دلیل ابتلا به آنفولانزا بافت ریه خود را از دست داد به همین دلیل ۲ ماه در بیمارستان نمازی شیراز بستری شد، نذر کردم که حال علی خوب شود تا برای پا بوس امام حسین (ع) به کربلا برویم سال ۹۴ یا ۹۵ بود که برای ادای دین خود به کربلا، نجف و کاظمین رفتیم و به دلیل مسائل امنیتی نتوانستیم به شهر سامرا برای زیارت امامان حسن عسگری و هادی (ع) برویم، من به علی گفتم دلم می خواهد یکبار دیگر به کربلا و سامرا بروم، یکسال بعد وی به من گفت در خواب دیدم به سامرا رفته ام و برای رسیدن به حرم مسیر طولانی و باریک را طی کردم به علی گفتم شما که تاکنون به سامرا نرفته ای از کجا می دانی در خواب به آنجا رفتی گفت که در خواب به من گفتند آنجا سامرا است. از خواهر بزرگترم  پرسیدم سامرا چگونه است گفت: در سامرا باید مسیرهای طولانی و تنگ را طی کنی تا به حرم برسی با این توصیف متوجه شدم همسرم درست می گوید که در خواب سامرا را دیده است.

شهید کشتکار پزشک خانواده حدود چهار هزار نفر از مردم لامرد بود

همسر این شهید مدافع سلامت می‌گوید: علی سال ۱۳۹۲ که دچار مشکل حاد ریوی شد بنابه توصیه پزشک مبنی بر انجام ندادن کارهای طولانی مدت و سنگین، تقاضای از کار افتادگی داد و پس از موافقت با رخواست وی در سال ۱۳۹۶، تصمیم گرفت که دیگر به درمانگاه نرود و تنها روزانه در مطب خود مشغول به خدمت باشد در طی این مدت نیز به عنوان پزشک خانواده شهری و پزشک قانونی، حدود چهار هزار نفر از مردم شهرستان لامرد را تحت پوشش خود داشت.

حمیده که خود نیز به عنوان کارمند در دانشگاه پیام نور لامرد مشغول به کار است در مورد ساعت کاری دکتر کشتکار توضیح داد: برنامه کاری علی در مطب ساعت مشخصی نداشت و همواره پذیرای بیماران بود و تا آخرین بیمار حاضر در مطب را ویزیت نمی‌کرد؛به منزل نمی‌آمد. گاهی اوقات حتی در ساعات ۱۱ یا ۱۲ شب هم اگر زنگ در منزل ما برای کمک به بیماران به صدا در می‌آمد، علی بلافاصله آماده رفتن به مطب می‌شد.

وی ادامه داد: همسرم در بسیاری مواقع برای کمک به بیماران ویزیت بیماران و حتی خواندن جواب آزمایش‌های آنان را تلفنی انجام می‌داد. مادامی که مادرش از او خواست تا در مدت شیوع ویروس کرونا، با توجه به اوضاع جسمی‌اش، ساعت کمتری را در مطب بماند، علی در جواب مادر می‌گفت: مادر جان! این مردم به ما پناه آورده‌اند؛ تا جایی که می‌توانیم باید به آن‌ها کمک کنیم. بیماری ریوی من هنوز مرا از پای نینداخته و با من راه می‌آید، من هم تحملش می‌کنم هر چیزی که خواست خدا باشد، اتفاق می‌افتد.

حمیده تصریح کرد: علی در ایام کرونا از ۶ صبح تا ۱۱ شب در مطب بود و تنها همان یکی دو هفته‌ای که به خاطر کرونا بستری شد، نتوانست در مطب حاضر شود.

ابتلا به کرونا با وجود رعایت نکات بهداشتی

همسر شهید کشتکار گفت:  علی نکات بهداشتی را بسیار رعایت می کرد و در بیمارستان لباس گان می پوشید، دو ماسک و شیلد به صورت می زد و ۲ جفت دستکش به دست می کرد و زمانی که به خانه می آمد اول در حیات دست خود را با آب و صابون می شست و بعد از عوض کردن لباس هایش دوبار دستانش را می شست با این وجد باز هم به کرونا مبتلا شد.

وی افزود: در زمان اوج کرونا پسر کوچکم هشت ساله بود وقتی پدرش به خانه می‌آمد مدام از سر و کول او بالا می رفت علی به او می گفت من با بیماران زیادی در ارتباط هستم و ممکن است آلوده باشم از من فاصله بگیر.

نحوه ابتلا دکتر به کرونا

همسر این شهید مدافع سلامت در مورد نحوه ابتلای علی به کرونا گفت: وی سال ۹۹ که کرونا همه گیر و بیشتر شهرها قرمز شده بود برای تمدید بیمه تامین اجتماعی خود به شیراز سفر کرد و پس از انجام کار به خانه بازگشت، ۴۸ ساعت بعد اولین علائم بیماری در وی بروز کرد با توجه به اینکه علی سال ۹۲ به دلیل ابتلا به آنفلوآنزا بافت ریه خود را از دست داده بود، تصور می‌کردیم دچار سرماخوردگی شده پس از یکی ۲ روز که حال وی وخیم شد برای خود سرم و آمپول تجویز کرد و من آنها را تهیه و او به خودش تزریق می کرد، بعد از ۲ روز برای انجام تست (پی سی آر) به بیمارستان مراجعه کرد و با توجه به سه روز تعطیلی در روزهای پنجشنبه، جمعه و شنبه به دلیل عید غدیر گفتند جواب آزمایش وی در روز یکشنبه آماده می شود، در این مدت دکتر خود را در طبقه دوم خانه قرنطینه کرد و از طریق پیامک پاسخ بیماران خود را می داد چراکه می گفت ممکن است با صحبت کردن حالم بدتر شود، در این مدت به فرزندانم گفتم ماسک بزنند و با فاصله ۲ تا سه متری وارد اتاق پدرشان شوند. شنبه  شب حال علی وخیم شد او را به بیمارستارن «حاج محمود حاج حیدر» لامرد بردیم، جواب تست که مثبت بود به بیمارستان ارسال شد.

وحیده اضافه کرد: علی فقط چند ساعت برای مراجعه به شرکت بیمه در شیراز حضور داشت و تمام وقت در مطب در اختیار بیماران بود، نمی دانم در مطلب یا در شیراز به ویروس کرونا مبتلا شد در این مدت خیلی سختی کشیدیم و متاسفانه علی بعد از ۱۴ روز درد و رنج ناشی از بیماری کویید ۱۹ یک شهریور ماه ۱۳۹۹ مصادف با روز پزشک پس از ۲۲ سال خدمت در عرصه سلامت در سن ۴۸ سالگی چشم از جهان فرو بست و به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

دکتر جلوی بیماران در مطب بلند می شد/ ویزیت رایگان تا پرداخت هزینه سفر نیازمندان به کربلا

همسر شهید کشتکار اذعان داشت: به گفته مردم منطقه و بیمارانی که به مطب وی مراجعه می‌کردند، اخلاق علی بی‌نظیر بود؛ خاکی و بی‌ریا. بیماران وقتی می‌دیدند با باز شدن در اتاق، دکتر جلوی پای آن‌ها بلند می‌شود، تعجب می‌کردند. بیمارانی بودند که می‌گفتند با دیدن دکتر کشتکار و خنده‌هایش در همان لحظه اول، انگار تمامی دردهایشان  برطرف و حالشان خوب شده است.

حمیده اضافه کرد: علی بیماران نیازمندی که توان پرداخت حق ویزیت را نداشتند رایگان مداوا می‌کرد. حتی هزینه سفر کربلای افراد نیازمند را متقبل می‌شد و این کار نیک از او به خوبی به یادگار مانده است.

وی با بیان اینکه علی معتمد مردم بود و این موضوع بیشتر بعد از شهادت برای ما نمایان شد. ادامه داد: همسرم برایم تعریف می‌کرد که در مطب علاوه بر بیمارانی که برای ویزیت می‌آمدند، افراد دیگری در زمینه‌های مختلف نظیر ازدواج، طلاق، تحصیل برای کمک خواستن و مشاوره نزده او می‌آیند.

همسر شهید کشتکار تصریح کرد: علی از لحاظ خصوصیات اخلاقی سرآمد بود، بیماران پس از شهادت او می گفتند هر موقع ما به مطب وی می رفتیم طوری با چهره خندان با ما برخورد می کرد که به خانه نرسیده بودیم حالمان خوب می شد.

حمیده با بیان اینکه با تمام سختی هایی که در اوج کرونا وجود داشت علی حتی یک روز هم مطلب را تعطیل نکرد، خاطرنشان کرد: همسرم در دوران دفاع مقدس نیز ۶ ماه در جبهه جنوب به مجروحان خدمات ارائه داد.

نوشتن نسخه چوپان بر روی کارتن 

همسر این شهید مدافع سلامت گفت: یکبار به همراه خانواده خواهرم برای تفریح به سرکوه لامرد رفتیم؛ چوپانی که با یک گله گوسفند از آنجا رد شد از بینیش خیلی خون می رفت علی با دیدن صحنه وی را صدا کرد اما او نشنید به دنبال او رفت و از وی پرسید چه مدت است که خون دماغ می شود تا برای او دارو تجویز کند، هر چقدر جستجو کرد نتوانست برگه ای در وسایلش پیدا کند نهایتا نسخه را بر روی یک تکه کارتن نوشت و آدرس مطلب و شماره تلفن همراه خود را هم به او داد و گفت اگر مشکل برطرف نشد بیا مطلب، او دوست داشت به همه مردم کمک کند.

وحیده در خصوص صفات و ویژگی‌های اخلاقی شهید کشتکار گفت: علی بسیار مهربان و دلسوز بود و به انجام صله‌رحم و ارتباط با فامیل اهمیت می داد و به طبیعت، گل و گیاه بسیار علاقه داشت.

برشی از زندگی شهید کشتکار  

شهید دکتر علی کشتکار در دومین روز از تیر ماه سال ۱۳۵۱ در شهر فال از توابع بخش گله‌دار در شهرستان مهر دیده به جهان گشود. وی مقطع راهنمایی را در مدرسه شهید مفتح گله‌دار گذراند و برای ادامه تحصیل در مقطع دبیرستان به مدرسه ابوذر شیراز رفت و در طول دوران تحصیل جزو شاگردان ممتاز و فعال مدرسه بود سال ۱۳۷۲ در کنکور شرکت کرد و در رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اراک پذیرفته شد، پس از اتمام دوره پزشکی عمومی برای گذراندن دوره طرح به درمانگاه عسلویه در شهرستان جم رفت و پس از آن به صورت شیفتی در بیمارستان مهر و لامرد مشغول خدمت شد.

وی در تیرماه سال ۱۳۸۲ ازدواج کرد و صاحب ۲ فرزند به نام های مهدی و نسترن شد. از سال ۱۳۸۴ به استخدام شبکه بهداشت و درمان لامرد درآمد و به عنوان رییس مرکز بهداشتی درمانی حضرت صدیقه طاهره(س) مشغول به کار شد. دکتر کشتکار در سال ۱۳۹۳ به عنوان پزشک قانونی شهرستان لامرد انتخاب شد اما هیچ وقت دلبسته پست و منصب نبود؛ با وجود اینکه رئیس درمانگاه حضرت صدیقه طاهره (س) بود به عنوان پزشک خانواده مشغول به طبابت شد.

شهید کشتکار در ۱۲ مرداد سال ۱۳۹۹ پس از مبتلا به بیماری کووید-۱۹ مدتی را در بیمارستان حاج‌محمود حاج‌حیدر لامرد بستری شد. سرانجام این طبیب جسم و روح بعد از عمری خدمت صادقانه به مردم  و رنج ناشی از این بیماری، در روز یکم شهریور ماه ۱۳۹۹ در شهرستان لامرد مصادف با روز پزشک به خیل شهدای مدافع سلامت پیوست.

 شهادت         

شهید دکتر علی کشتکار که به عنوان پزشک خانواده شهری و پزشک قانونی، به ارائه خدمت به مردم شهرستان لامرد می پرداخت ۱۲ مرداد سال ۱۳۹۹ مبتلا به بیماری کووید-۱۹ شد و مدتی را در بیمارستان حاج‌محمود حاج‌حیدر لامرد بستری شد و سرانجام این طبیب جسم و روح بعد از عمری خدمت صادقانه به مردم  و رنج ناشی از این بیماری، در روز ۱ شهریور ۱۳۹۹ مصادف با روز پزشک به خیل شهدای مدافع سلامت پیوست.

از این شهید ۲ فرزند نسترن ۱۶ ساله و مهدی ۱۰ ساله به یادگار مانده است.

روحش شاد و راهش پر رهرو باد.