به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری دانشجو، معمولا ۱ مهر برای همه‌ی ما بزرگسالان بیش از هر چیزی یادآور شروع سال تحصیلی و مدرسه رفتن است. روز‌های آخر شهریور همیشه احوالی همراه با بیم و امید را برای دانش آموزان دربردارد. حس خوشحالی از باز شدن مدرسه و دیدن دوست‌ها تا استرس انجام تکلیف و مشق شب! اما در همین ایام هم دانش آموزانی هستند که به دلایل مختلف از جمله فضای نامناسب و محیط ناامن از تحصیل بازمی مانند.
تحصیل بهترین راه برای ارضای کنجکاوی ما بدون خفه کردن اشتیاق سوزان یادگیری و کشف بیشتر است. تحصیل افق دید ما را گسترش می‌دهد و به ما درک بهتری از دنیای اطراف‌مان و این که چگونه مهارت استفاده و ساخت زندگی و مایحتاج آنرا به دست بیاوریم، می‌دهد.
دنیا به تحصیل نیاز دارد، چون پایه‌ی یک جامعه‌ی متمدن و سازماندهی شده است. در واقع تحصیل یکی از راه‌هایی است که به مردم کمک می‌کند منطقی‌تر فکر کنند و از خیال‌های باطل در زندگی دوری کنند.
آموزش و پرورش کشور برای تحول نیازمند تغییری همه جانبه است. برای ساخت تمدن اصیل مبتنی بر فرهنگ ایرانی اسلامی نیازمند تلاش و عملی بیش از این‌ها است. طبق قانون اساسی تحصیل و حق آموزش رایگان، برای همه‌ی فرزندان ایران باید فراهم باشد. به زبان ساده همه در وضعیت‌های قابل قبول و به دور از تمایز‌های چشمگیر باید بتوانند تحصیل کنند.
از کیفیت تحصیل، پرورش و عدالت آموزشی که بگذریم بازهم حرف‌های ناگفته زیادی باقیست. مانند نوسازی و ساخت مدارس جدید. در واقع یکی از زیرنظام‌های سند تحول آموزش و پرورش به فضا و تجهیزات تأکید دارد.
تور جهادی و مشکلات پیش رو
چند روز قبل گروهی از فعالین جهادی و مردمی به بازدید از چند مدرسه پرداختند تا با همراهی خیرین مدرسه ساز، حرکتی نوپا را، پر قدرت ادامه دهند.
هرچند در طول این بازدید از مدرسه ماندگار البرز و مدرسه‌ای در اولویت بازسازی دیدن به عمل آمد، اما داستان مدرسه نوجوانان جذاب‌تر و متفاوت‌تر بود.
مدرسه نوجوانان در منطقه ۴ قرار گرفته است که تراکم دانش آموز در آن منطقه زیاد است و در مقابل مدارس استاندارد و نوساز کم است. این مدرسه حاصل خروجی طرح آجر به آجر است. وقتی وارد مدرسه می‌شوید در بخشی از دیوار این مدرسه یک یادگاری دلنشین خودنمایی می‌کند، کاشی‌های آبی روی دیوار که نام حدود ۳۰۰ دانش آموز خیّر که درساخت این مدرسه سهیم بودند، را به یادگار در خود جای داده است.
اما واقعا چرا ساخت مدارس و یا نوسازی مدارس اهمیت دارد؟
در این بازدید علی شهری مدیرکل نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس استان تهران گفت: طی چند سال اخیر به دلایل مختلف از جمله مسائل و مشکلات اقتصادی، مهاجرت‌های بسیاری به استان‌های مختلفی از جمله تهران صورت گرفته و در این استان تراکم جمعیت دانش‌آموزی بیش از حد میانگین کشوری است.
میانگین تراکم جمعیت دانش‌آموزی در کلاس‌های درس استان تهران ۳۲ نفر است درحالی که میانگین کشوری ۲۴ نفر است، جمعیت دانش‌آموزی در کلاس‌های درس استان هشت نفر مازاد بر میانگین کشوری است که این موضوع ضمن ایجاد مشکلاتی در فرایند آموزش و فعالیت معلم، فرسودگی و اصطحلاک فضا‌های آموزشی را در پی خواهد داشت. جمعیت بعضی از کلاس‌های درس استان تهران بیش از ۴۰ دانش‌آموز و تعدادی از مدارس فرسوده است که باید توجه ویژه‌ای برای تامین فضای آموزشی داشته باشیم.
شهری ادامه داد: در چنین شرایطی در کشور بیش از ۵۰ درصد کلاس‌های تخریبی بازسازی شدند، همچنین بیش از ۳۵ درصد کلاس‌ها با دانش روز مقاوم‌سازی شدند و به مرز‌هایی از دانش مقاوم‌سازی رسیدیم که در این زمینه در دنیا حرف برای گفتن داریم. علی‌رغم همه مشکلات باید خداوند را شاکر و سپاسگزار باشیم.
نتیجه‌ی یک حرکت جمعی
در فرهنگ ما مدرسه سازی همیشه کاری تحسین برانگیز به حساب می‌آمده است، اما در عین حال هزینه‌های گزاف آن معمولا باعث می‌شود خیلی‌ها از فکر ساخت و یا تجهیز مدارس منصرف شوند.
اخیرا پویش آجر به آجر سرو شکل و ادبیات جدیدی در این باب را آغاز کرده است. این پویش که از طرف جامعه خیرین مدرسه ساز و با هماهنگی سازمان نوسازی کشور چند وقتیست راه افتاده است، این بار با ایام محرم اباعبدالله شعار "مهر را با محرم آغاز کنیم" را سرلوحه قرار داده است و تا اربعین حسینی می‌خواهد با جمع آوری کمک‌های کوچک و حتی به اندازه مبلغ یک آجر در تمامی ۳۱ استان طرحی ملی را انجام دهد و مدارسی سه کلاسه در مناطق محروم هر استان که از قبل شناسایی کرده است، بسازد.
واقعیت آن است شاید به زعم بعضی‌ها مدرسه سازی وظیفه حکومت باشد، ولی به جهت اهمیت تحصیل برای همگان، باید بدانیم هرکس میتواند نقشی مهم و تاثیرگذار در این باب ایفا کند و بعید است مردمان این سرزمین از اینکار خیر چشم پوشی کنند.
کاظم دلیلی عضو جامعه خیرین مدرسه ساز شهر تهران من باب ساخت مدرسه نوجوانان که نمونه موفق این طرح است، می‌گوید: در خیلی از دلنوشته‌های دانش آموزان، آن‌ها دوست داشتند در آینده مدرسه بسازند. بنده دلم نیامد که آن‌ها از دوران کودکی خیر مدرسه ساز نشوند بنابراین طرح آجر به آجر را اجرا کردیم که آن‌ها با خرید یک سهم در ساخت مدرسه سهیم شوند.
او بیان می‌کند: آحاد مردم می‌توانند با خرید یک آجر در ساخت مدرسه سهیم باشند، به عنوان نمونه منطقه چهار از لحاظ سرانه فضای آموزشی با مشکلات زیادی رو به رو است و مدارسی وجود دارد که دو شیفته فعالیت می‌کنند و نگران سه شیفت شدن آن‌ها هم هستیم.
در این بازدید ریحانه دانش آموز کلاس ششم در انشایی با موضع من اگر مدرسه بسازم، نوشته بود:
"من دوست دارم مدرسه‌ای بسازم که دیوار‌هایی رنگی و زیبا داشته باشد که وقتی وارد آن میشویم خواب از سرمان بپرد. مثلا رنگ دیوارهایش صورتی فیروزه‌ای باشد. همه جا تمیز و رنگی باشد. به اندازه کافی نیمکت داشته باشد تا هم راحت بنشینیم و هم وسایلمان جا داشته باشد. در زمستان کاپشن هایمان روی هم نیفتد. صندلی‌های مدرسه باید استاندارد باشد تا کمر بچه‌ها آسیب نبیند. ما بچه‌ها نیاز به بهداشت داریم پس مدرسه نیازمند اتاق بهداشت و سرویس بهداشتی‌های تمیز و خوشبو است. ما آزمایشگاه هم نداریم. ما کلی چیز‌های دیگر میخواهیم، اما میتوانیم اصلا برای خودمان مدرسه‌ای نسازیم و در عوض به کسانی که توانایی مالی ندارند یا اصلا مدرسه‌ای ندارند کمک کنیم تا در محیطی زیبا و بهداشتی درس بخوانند و دانش آموزان مجانی سر کلاس حاضر شوند. "
شاید واقعیت آن است خود دانش آموزان بیش از هرکسی درک می‌کنند که شرایط فضای تحصیل و سختی‌های موجود چه قدر میتواند برایشان تاثیرگذار باشد.
نکته قابل اشاره این است که قطعا باید علاوه بر این موارد به دانش آموزان مناطق محروم بیندیشیم که در شرایطی باید کیلومتر‌ها راه بروند تا به مدرسه برسند و یا در کپر یا کانکس تحصیل کنند. امیدواریم با شروع این حرکت جمعی و این پویش گامی رو به جلو برداشته شود و مابقی مسیر را نهاد‌های مسئول مربوطه هرچه سریعتر و هرچه دقیق‌تر بردارند.
باید بپذیریم اگر ایرانی آباد، مستقل و قدرتمند میخواهیم باید به آموزش و پروش درست همه‌ی کودکان در این سرزمین بیش از هرچیز دیگری توجه کنیم. مردم مثل همیشه در صحنه حاضر خواهند شد و همگان منتظر حرکت‌های مهم افراد مسئول در این رابطه نیز می‌باشند.