اما چند روز قبل از این جشنواره به آنها اطلاع دادند که برای خواندن در برابر جمعیت مردان و زنان انتخاب شدهاند. گروه نیز با عجله برنامه روتین خود را تغییر داد
"ملیحه شاهینزاده" نوازنده ساز "پیپه" که "دهل" بومی هرمزگان محسوب میشود، در این باره گفت: ما مجبور به تمرین در تمام روز بودیم، زیرا باید به صورت کر همخوانی میکردیم.
آواز خواندن زنان در محافل عمومی در ایران به صورت صریح و روشن انجام نمیشود.
طبق گفته "سحر طاعتی" مدیر سابق روابط عمومی دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، هیچ قانونی به طور خاص آواز خواندن زنان را منع نمیکند.
با این حال او میگوید بسیاری از روحانیون بر این باورند که خواندن زنان به دلیل "محرک بودن" صدایشان برای مردان، "حرام" یا ممنوع است.
موسیقی سکولار (غیردینی) معمولا مورد تائید روحانیون شیعه قرار نمیگیرد. آنها موسیقی را از سرگرمیهایی میدانند که انسان را از دین دور میکند.
ممنوعیت موسیقی در ایران بلافاصله پس از انقلاب اسلامی به تدریج لغو و فضای کشور با موسیقی "انقلابی" در طول سالهای جنگ ایران و عراق پر شد.
در گزارش خبرگزاری فرانسه آمده است: "پس از انتخاب حسن روحانی در سال 2013 و حضور او به جای محمود احمدینژاد به عنوان یک فوق محافظهکار، برگزاری جشنواره و کنسرتهای موسیقی تا حدی آسان شد".
با این وجود همچنان تعدادی از محدودیتها وجود دارد. ارشاد همچنان باید کنسرتها را تائید کند و تکخوانی یک زن در برابر گروهی از تماشاگران مرد و زن همچنان غیر ممکن باقی مانده است.
طاعتی در این باره میگوید: زنان میتوانند در برابر تماشاگران مرد و زن به صورت کُر همخوانی کرده و یا با صدایی برابر با یک خواننده مرد دیگر، بخوانند.
در چنین شرایطی، تکخوانی زنان با حمایت صدای مردانه در یک تئاتر اقتباس شده از کتاب معروف "بینوایان" در سال 2018- 2019 در تهران اجرا شد.
اعضای "دینگو" که همگی بین دهه 20 تا 30 سالگی عمرشان هستند، چندین بار تلاش کردهاند تا شخصا در برابر تماشاچیان مرد و زن اجرا کنند.
"نگین حیدری" نوازند ساز کوبهای "کسر" که درامی کوچک و شبیه دهل است، در این باره گفت: هماهنگیهای این کار بسیار دشوار بود و ما فقط تسلیم شدیم.
بنابراین هر زمان مقامات، جشنواره یا نمایشی در شهرشان برگزار کنند، گروه موسیقی "دینگو" برای شرکت در برنامه تقاضا داده و برای انتخاب خود امیدوار باقی میمانند. حتی اگر تا آخرین لحظه از انتخاب خود بیخبر باشند.
اما لذت اجرا برای آنها ارزش انتظار طولانی و ساعتها تمرین در "اتاق دینگو" را دارد. اتاق دینگو یک فضای ضد صدا در حیاط خانه یکی از والدین آنها است.
نگین حیدری میگوید که همسرش "ساسان" برای دیدن اجرای زنده او بسیار خوشحال است.
این 4 نوازنده که دو نفر از آنها شاغل هستند از سوی خانوادههای خود کاملا حمایت شده و آرزوهای بزرگی مانند اجراهای بیشتر و بزرگ در ایران و نوازندگی در سالنهای خارج از کشور را دارند.
فائزه محسنی در این باره گفت: ما میخواهیم دینگو را بینالمللی کنیم. ملیحه شاهین زاده نیز میخواهد بقیه مردم جهان نیز موسیقی زادگاهش را بشنوند.
زحمات آنها در فستیوال سال گذشته و با لباسهای رنگارنگ، پولکدار و سوزندوزیهای طلایی که پوشش سنتی استان هرمزگان است، نتیجه داده و آنها جایزه فستیوال را بردند.
پس از آن اجرا، "نگین حیدری" به دلیل "اختلافات هنری" گروه را ترک کرد و "مینا مولایی" گیتاریست گروه شد.
با شروع کرونا در ایران گروه دینگو تحت تاثیر قرار گرفت.
تمرینات این گروه متوقف و امید آنها برای ضبط آلبوم کمرنگ شد اما آنها فضای جدیدی را نیز خلق کردند.
ملیحه شاهینزاده گفت: دوره شیوع کرونا برای من فرصتی بود تا در مورد موسیقی منطقه تحقیق کنم و تکنیکهای نوازندگیام را بهبود بخشم.
وی افزود: ما تا کنون بخشهایی از موسیقی بندری را کار کردیم اما اینک به دنبال ساخت قطعات اصلی خودمان هستیم.
علیرغم محدودیتها، آوازهای انفرادی زنان هنوز در ایران شنیده میشود، به خصوص اگر در تهران سوار تاکسی شوید.
ممکن است رانندهای دیگر یک فلش مموری (USB) از قطعات "مهستی و هایده" از خوانندگان قبل از انقلاب داشته باشد که پس از مرگ در ایالات متحده آمریکا دفن شدهاند.
همچنین در ایران صدای "گلاره شیبانی" خواننده جوان ساکن سواحل غربی آمریکا نیز که موسیقیهایش از طریق اینترنت به ایران رسیده، شنیده میشود.
ممکن است با رانندهای روبهرو شوید که به موسیقی "گوگوش" یکی از خوانندگان دوران پیش از انقلاب گوش میکند که پس از سال 2000 دوباره در آمریکا شروع به خواندن کرد.