صاحب‌خبر - ویلیام وردزورث ادیب و شاعر معروف انگلیسی، در هفتم آوریل 1770م در ایالت کمبِرْلَنْد انگلستان به دنیا آمد و از اوان جوانی به مطالعه در زمینه ادبیات پرداخت.وی قسمت اعظم زندگی خود را در شمال انگلستان، در کنار مردم روستایى گذراند و احساسات طبیعی و مناظر طبیعت و صفای باطن مردم این ناحیه، الهام بخش آثارش گردید.وردزورث را پایه‏گذار مکتب رمانتیک انگلستان می‏دانند که با انتشار مجموعه اشعاری به نام نغمه‏های شاعرانه از طرف او و شاعر هم وطنش، کالْریجْ، این مکتب، تحولی فلسفی و ادبی یافت.شعرای این مکتب به جای پای‏بندی به سنت‏ها، درانتخاب مطالب قالب ادبی، سبک، انشا و زبان شعری، شاعرانی مبتکر و بدعت گذار هستند.وردزورث دنیا را با چشم عرفان می‏نگریست.در نظر او، طبیعت، مظهر جمال مطلق و مربی ذوق و احساسات بشری است و زندگی در دامان طبیعت، ساده و شیرین و سرشار از شادی و خرسندی است.در شعر وردزورث، انسان تماشاگری است که از دور، زیبایى‏های طبیعت را می‏بیند و تأثیر می‏پذیرد.اشعار او مثل همه اشعار رمانتیک، بسیار ظریف و آمیخته با تخیلات فراوان شاعرانه است و در آنها، شاعر غالباً بیش از آنکه با حقیقت ومنطق سر و کار داشته باشد.با روح و احساس خود سرگرم است.درآثار وردزورث، همه جا این نظر پیداست که زندگانی روزمره، برای بشر پر از لذات و شادکامی‏های معنوی است، و وظیفه بشر است که روح خود را برای استفاده از آنها آماده نماید.اصول عقاید وردزورث که در اشعار وی آمده، بر این مبنا استوار است که سازنده اصلی خصوصیت‏های اخلاقی و روحی بشر در سن بلوغ، همانا غرائز و لذت‏های بی‏غل و غش دوران کودکی است.وردزورث اگرچه به حفظ مزایای طبقات اصیل پای‏بند است و آنها را لازم و محترم می‏شمارد، اما از دیگر سو بر ضد نظام اجتماعی که موجب انحطاط اخلاقی مردم است، عصیان می‏ورزد.خوانندگان آثار وردزورث، زیبایى طبیعت، گیاه‏ها، کوه‏ها و حیوانات را زنده و گویا احساس می‏کنند و با عالم طبیعت رابطه‏ای نزدیک و اسرارآمیز برقرار می‏سازند.اشعار وردزورث از اولین تغزّل‏های جوانی تا عمیق‏ترین و پراندیشه‏ترین آنها در سنین هفتاد سالگی، پیوسته با پیروزی همراه بوده است.احساس کلی که از اشعار وردزورث به انسان دست می‏دهد، صداقت و سادگی است.شاهکار وی، شعر طویلِ زندگی نامه خودْ نوشتْ بود که شهرت فراوانی یافت.هم‏چنین تفرّج، خاطرات کودکی و جنگجوی شادمان ازدیگر آثار اوست.ویلیام وردزورث که در اواخر عمر به امیر الشعرایی انگلستان رسید، سرانجام در 23 آوریل 1850م در هشتاد سالگی درگذشت.∎​