به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، اتفاقاتی که در اهواز رقم خورد را باید چطور قضاوت کنیم؟ از دیالوگ عجیب فتاحی با هواداران پرسپولیس و اعلام اینکه «من خودم برنامه‌ها را با برانکو هماهنگ می‌کنم»ش بگیرید، تا میزبانی فاجعه‌بار اهوازی‌ها و قضاوت نامتعادل کرمانشاهی و حاشیه‌های بعد از بازی؛ از مصاحبه‌های بازیکنان پرسپولیس علیه دست‌های پشت پرده بگیرید تا همه حاشیه‌هایی که بعد از بازی منتشر شد.   چه کسی به خودش اجازه داده به دروازه‌بان پرسپولیس زنگ بزند و بگوید بازی به‌خاطر مسائل امنیتی لغو شده؟ و اینکه اصلا چرا دروازه‌بان پرسپولیس باید داخل ورزشگاه موبایل روشن داشته باشد؟ چرا باید برق ورزشگاه قبل از بازی قطع شود؟ چرا باید پرسپولیس در رختکن با نور موبایل لباس عوض کند؟ چرا برای برگزار شدن یا نشدن بازی باید صدبار حاشیه‌سازی شود و خبرهای مختلف بیاید و بعد بازی را برگزار کنند؟ آیا استفاده از امتیاز میزبانی شامل قطع کردن برق رختکن تیم میهمان هم هست؟ آیا استفاده از امتیاز میزبانی شامل برهم زدن امنیت روانی تیم هم می‌شود؟

چرا تا پرسپولیس می‌بازد، بازیکنانش طوری مصاحبه می‌کنند که انگار تمام قوای مملکت را ریخته‌اند روی هم تا با این تیم مقابله کنند؟ میزبانی بد اهواز جای خودش، چرا باید سراغ مظلوم‌نمایی بروند؟ چرا تا هر تیمی نتیجه نمی‌گیرد، می‌رود سراغ حربه قدیمی ما دیگر ادامه  نمی‌دهیم؟  پست اینستاگرامی بازیکنان علیه مسئولان تیم را کجای دل‌مان بگذاریم؟ یعنی چه که بازیکن به خودش اجازه بدهد در اینستاگرام پست بگذارد؛ «چون مسئولان ما بلد نیستند از این به بعد خودمان از تیم دفاع می‌کنیم»؟! اگر بلدید از تیم دفاع کنید، کارتان را در زمین انجام بدهید.

چطور می‌شود که بازیکن‌های تیم همزمان هم علیه یک مافیای خیالی مصاحبه کنند هم علیه مسئولان خودی؟ در چند جبهه می‌خواهند همزمان بجنگند؟ و بحث آخر؛ در جام ملت‌ها مقابل ژاپن، بازی را به اعتراض بیهوده به داور باختیم. همان روز هم تمام مربیان و پیشکسوتان این روند را تقبیح کردند و آن را حاصل کارهای غلط کی‌روش دانستند. با لیگ خودمان چه کنیم که از صبح تا شب همه مشغول اعتراض به داور زمین و زمانند؟ با لیگ خودمان چه کنیم که در تمام بازی‌هایش شاهد اعتراض‌های بازیکن و مربی به داور هستیم؟ درس نمی‌گیریم؟

 

* نویسنده : هومن جعفری روزنامه‌نگار