صاحب‌خبر - فوتبال یک جریان سیال و ساری است. هم سیر می‌کند و هم سرایت دارد. هم جریان‌ساز است و هم در تمام تار ‌و‌ پود جامعه جاری می‌شود. تاثیر می‌گذارد و تاثیر هم می‌گیرد. به همان اندازه‌ای که نقل و انتقالات در آن نقش اساسی دارد‌، به همان میزان نیز برای رقابت در عرصه جهانی باید ثبات داشت. باید قوانین و قواعد رقابت را بلد بود. باید آگاهی و ارتباط را در شرایط یکسان و همسان با شرایط روز به‌کار بست. فوتبال دیگر یک بازی معمولی در میان میدان نیست. خارج از آن باید قوانین فوتبال را بلد باشی. سرمایه‌گذاری یک وجه کار مدیریت فوتبالی ولی سرمایه‌داری اصل جریان فوتبال است، اینکه چگونه از سرمایه‌هایت حفاظت کنی و به همین سادگی آنها را از دست ندهی؛ مقوله‌ای که متاسفانه دو تیم استقلال و پرسپولیس به‌راحتی دچارش هستند. هر‌چند برخی‌ها اعتقاد دارند که استقلال بیشتر از پرسپولیس از این ناحیه آسیب دیده اما اسناد و شواهد بر این موضوع حاکم است که هر دو تیم به یک اندازه در این زمینه متضرر شده‌اند. حالا فرقی هم نمی‌کند که چند ستاره از دست داده‌اند اما مهم‌ترین دغدغه و مشکل هر دو تیم نداشتن جایگزین ستاره‌های از دست رفته است که در ‌صورت جبران نیز هزینه‌های گزافی روی دست آنها می‌گذارد. یکی از آفت‌های جام جهانی که بعد از برگزاری آن بروز می‌کند همین است. اینکه بهترین بازیکن‌ها طرفدار پیدا می‌کنند و پیشنهادهای خارجی هم آنها را وسوسه کرده و به جدایی‌شان از تیم داخلی منجر می‌شود. استقلال؛ ابراهیمی و حسینی حالا پس از حضور موفقیت‌آمیز تیم ملی در جام‌جهانی روسیه، مشخص شده که تاثیر این حضور تا چه اندازه بوده و جدا شدن ستاره‌ها از تیم‌های‌شان چقدر تبعات مثبت و منفی در پی داشته است. استقلال در فصل نقل و انتقالات جدید، ابتدا با هیاهوی زیاد به جذب بازیکن اقدام و اعلام کرد دستش برای فصل آینده پر است. اما به‌زودی معلوم شد که بازیکنان جدید، یا از نظر شفر به‌درد‌خور نیستند و دفع شده‌اند و یا از نظر پزشکی مشکلاتی دارند که نمی‌توانند به این زودی‌ها دست تیم را بگیرند. مشکل بزرگ‌تر این بود که بازیکنان کلیدی خود را از دست دادند که تازه‌واردها به‌هیچ‌وجه نمی‌توانند جای آنها را پر کنند. البته مشکل این تیم به همین جا ختم نمی‌شود. هنوز تمدید قرارداد مامه‌تیام امضا نشده و بدتر از آن شنیده می‌شود که جباروف هم با سپاهان صحبت‌های اولیه را انجام داده و به احتمال زیاد با اصفهانی‌ها به توافق برسد. این نشان می‌دهد که وضعیت این تیم چقدر حاد است و در صورت ادامه چنین روندی‌، باشگاه با تغییرات مدیریتی هم روبه‌رو شود. چون نتوانسته از عهده مسئولیت‌ها بر بیاید و مدیر توانمندی نیاز است تا برای همه این مشکلات تدبیر کند. پرسپولیس هم به همان میزان امیدهایش برای نگه‌داشتن ستاره‌هایش بدل به یاس شده است. استقلال تهران تا قبل از شروع جام جهانی، امید نورافکن را راهی بلژیک کرد. این مقدمه‌ای بود برای سایر پدیده‌های این تیم که قرار است اتفاقی مشابه برای آنها هم بیفتد. این در حالی است که مدیران باشگاه آن را حس نکرده بودند. همین شد که پس از بازگشت تیم ملی به ایران، سیل پیشنهادها به‌سوی آنها سرازیر شد و بیشترین پیشنهاد هم برای بازیکنان دو تیم سرخابی بود. استقلال، امید ابراهیمی و سید‌مجید حسینی و پرسپولیس هم علیرضا بیرانوند و وحید امیری را از دست دادند. ضمن اینکه پیش از این نیز احمدزاده و صادق محرمی از پرسپولیس جدا شده بودند. هر چند پرسپولیس توانست سروش رفیعی را جذب کند که البته تا شروع نیم فصل دوم لیگ نمی‌تواند از او استفاده کند. با این حال بهتر از وضعیت تازه‌واردهای استقلال است. ضمن اینکه پرسپولیس زودتر از رقیبش تمرینات را شروع و اردوی تدارکاتی هم برگزار کرده که این وضعیت، سرخ‌پوشان را آماه‌تر وارد مسابقات خواهد کرد. پرسپولیس؛ بیرانوند و امیری علیرضا بیرانوند هم‌اکنون در ترکیه است و باب مذاکره را با باشگاه فنرباغچه آغاز کرده است. با اینکه هنوز از نحوه قرارداد بیرانوند با این تیم ترکیه‌ای خبری درز نکرده، اما به‌نظر می‌رسد که دروازه‌بان تیم ملی کشورمان موافقت خود را با این انتقال اعلام کند. ظاهرا پیشنهاد وسوسه کننده فنرباغچه ترکیه و پیشنهاد مالی بسیار خوب این باشگاه به بیرانوند، وی را در دو‌راهی انتخاب قرار داده است. پیشنهاد دو تا سه میلیون یورویی فنرباغچه چیزی نیست که کسی بتواند به همین راحتی از آن بگذرد و بیرانوند نیز از این قاعده مستثنی نیست. وحید امیری که قراردادش با پرسپولیس به اتمام رسیده‌، دیگر بازیکن قرمز‌ پوشی است که قصد جدایی از این تیم را دارد. امیری هم از ترکیه و البته قطر پیشنهاد جدی دارد و دوست دارد در این سال‌های پایانی بازیگری‌اش حداقل از نظر مالی منتفع شود. ناراحتی هواداران پرسپولیس و انتقاد از باشگاه نیز نتوانسته مانع رفتن امیری شود، اما صحبت‌های جالب جعفر کاشانی، رئیس هیات مدیره باشگاه پرسپولیس در‌خصوص جدایی این دو بازیکن نیز شنیدنی است که گفت: «امیری بازیکن بزرگ و با‌ اخلاقی است که ما واقعا به حضور او نیاز داریم، اما اگر موقعیتی پیش بیاید که به خارج از کشور برود، باعث افتخار ما و پرسپولیس می‌شود. واقعا اگر امیری بخواهد به تیمی برود که باعث افتخار پرسپولیس شود من ناراحت نمی‌شوم.» او در مورد بیرانوند نیز اظهار کرد: «بیرانوند با باشگاه قرارداد دارد. این مساله‌ای طبیعی است که تیم‌های خارجی بازیکنان پرسپولیس را بخواهند. باعث افتخار ماست که بیرانوند در تیم‌های بزرگ دنیا بازی کند، چون یکی از منابع درآمد باشگاه، ترانسفر بازیکنان به تیم‌های خارجی است. وقتی بازیکنی از پرسپولیس به تیم‌های خارجی برود نام پرسپولیس در فوتبال جهان زنده می‌شود.» اصل حرف ما هم در این نکته نهفته است: «یکی از منابع درآمد باشگاه ترانسفر بازیکنان به تیم‌های خارجی است، اما با توجه به نحوه بستن قراردادهای غیر‌حرفه‌ای باشگاه‌های ایرانی، درآمدی هم برای آنها حاصل نمی‌شود. چون زمانی این اتفاق می‌افتد که بازیکن با باشگاه قرارداد داشته باشد. در حالی که خود آقای کاشانی می‌گوید وحید امیری قراردادش با باشگاه تمام شده و این موضوع نشان می‌دهد که امیری توسط اشخاص دیگری به خارج از کشور منتقل می‌شود و باشگاه پرسپولیس در این زمینه منتفع نخواهد شد. همین رفتار و عملکرد در باشگاه استقلال هم صدق پیدا می‌کند. امید ابراهیمی قراردادش با استقلال تمام شده و او از طریق دیگری خارج از باشگاه به قطر رفته و طبیعی است که هیچ‌گونه حق و حقوقی در این باره نصیب استقلال نشود. حالا بماند اینکه در مورد مجید حسینی هم همین موضوع مطرح است و در‌ صورت واقعیت داشتن باید آن را یک فاجعه مدیریتی قلمداد کرد. به هر حال نقل و انتقال بازیکن امری طبیعی است و در همه نقاط دنیا اتفاق می‌افتد اما نحوه انتقال و اینکه از انتقال بازیکن باید باشگاه پرورش دهنده هم درآمدی کسب کند مساله مورد نظر ما و همه کارشناسان و حتی هواداران نیز هست. حالا چرا در ایران و باشگاه‌های بزرگی مثل استقلال و پرسپولیس این اتفاق کمتر می‌افتد ‌و یا اصلا اتفاق نمی‌افتد باید علت آن را در نوع مدیریت آنها و افراد مرتبط با امر نقل و انتقالات باشگاه‌ها دانست.»∎​