به گزارش
خبرگزاری صدا و سیما، مرکز همدان در این مراسم امام جمعه بهار با اشاره به مقام و منزلت این عالم ربانی، بصیرت را یکی از ویژگیهای برجسته وی دانست و گفت: رسیدن به اجتهاد در اوج جوانی نشان دهنده بصیرت و آگاهی این عالم جلیل القدر است.
حجت الاسلام والمسلمین حاتم نیا، آیت‌الله بهاری را نمونه یک انسان متواضع و با اخلاق معرفی کرد و افزود: آیت‌الله بهاری در عرصه تهذیب نفس و جهاد عملی اقدامات شایسته و قابل توجهی انجام داد و طلاب جوان می‌توانند این عالم ارجمند را الگوی علمی و عملی خود قرار دهند.
آیت الله شعبانی از مدرسان حوزه و دانشگاه نیز با اشاره به جایگاه علما در هدایت بشر گفت: عبودیت، بندگی، بی اعتنایی به مادیات و سلوک در میسر الی الله را از ویژگیهای آیت الله بهاری دانست و خاطرنشان کرد: باید انسان راه صحیح و حرکت در مسیر الی الله را با پیروی و همراهی با علمای ربانی طی کند.
وی افزود: وظیفه ما در عصر حاضر، پرداختن به جایگاه عظیم این علمای عالیقدر و آشنا ساختن نسل جوان با مواضع ایشان، است.
عالم ربّانی، حکیم فرزانه، مجتهد عادل و فقیه نامدار، حضرت "آیت الله شیخ محمّد بهاری" در خانواد‌های اصیل و مذهبی چشم به جهان گشود. او فرزند میرزا محمّد بهاری، از ستارگان تابناک آسمان علم و عرفان است. بهاری در نهم رمضان المبارک سال ۱۲۶۵ هـ. ق. در شهر بهار از توابع همدان متولد شد.
وی در نوجوانی دروس حوزوی را نزد ملّاجعفر بهاری فرا گرفت. ملّا جعفر دانشمندی وارسته بود که برای تأمین مخارج زندگی خویش، از وجوهات شرعیه استفاده نمیکرد. شیخ محمد بهاری پس از اتمام تحصیلات مقدماتی در همدان، برای ادامه تحصیل به بروجرد عزیمت میکند و در درس آیت الله حاج میرزا محمود بروجردی، پدر آیت الله العظمی آقا حسین بروجردی (ره) شرکت میکند. او پس از اخذ درجه اجتهاد در ۳۲ سالگی، به زادگاه خود برمیگردد. وی مدت کوتاهی در بهار به ارشاد مردم میپردازد و دوران جوانی، همراه پدر به زیارت اماکن مقدس در عراق میرود.
شیخ محمّد بهاری در سال ۱۲۹۷ هـ. ق، برای ادامه تحصیلات وارد حوزه علمیّه نجف اشرف میگردد. وی در نجف از ملازمان درس آخوند ملا حسینقلی همدانی و از شاگردان ممتاز او بود. وی در نجف بیمار میشود و به سفارش پزشکان، به ایران بر میگردد. او مدتی بعد، قصد بازگشت به نجف اشرف میکند که شدت یافتن بیماری، او را از این تصمیم منصرف میسازد و او ناچار به زادگاهش، بهار برمیگردد و در نهم ماه مبارک رمضان ۱۳۲۵ هـ. ق. روحش به رضوان الهی پر میکشد.
حجت الاسلام والمسلمین حاتم نیا، آیت‌الله بهاری را نمونه یک انسان متواضع و با اخلاق معرفی کرد و افزود: آیت‌الله بهاری در عرصه تهذیب نفس و جهاد عملی اقدامات شایسته و قابل توجهی انجام داد و طلاب جوان می‌توانند این عالم ارجمند را الگوی علمی و عملی خود قرار دهند.
آیت الله شعبانی از مدرسان حوزه و دانشگاه نیز با اشاره به جایگاه علما در هدایت بشر گفت: عبودیت، بندگی، بی اعتنایی به مادیات و سلوک در میسر الی الله را از ویژگیهای آیت الله بهاری دانست و خاطرنشان کرد: باید انسان راه صحیح و حرکت در مسیر الی الله را با پیروی و همراهی با علمای ربانی طی کند.
وی افزود: وظیفه ما در عصر حاضر، پرداختن به جایگاه عظیم این علمای عالیقدر و آشنا ساختن نسل جوان با مواضع ایشان، است.
عالم ربّانی، حکیم فرزانه، مجتهد عادل و فقیه نامدار، حضرت "آیت الله شیخ محمّد بهاری" در خانواد‌های اصیل و مذهبی چشم به جهان گشود. او فرزند میرزا محمّد بهاری، از ستارگان تابناک آسمان علم و عرفان است. بهاری در نهم رمضان المبارک سال ۱۲۶۵ هـ. ق. در شهر بهار از توابع همدان متولد شد.
وی در نوجوانی دروس حوزوی را نزد ملّاجعفر بهاری فرا گرفت. ملّا جعفر دانشمندی وارسته بود که برای تأمین مخارج زندگی خویش، از وجوهات شرعیه استفاده نمیکرد. شیخ محمد بهاری پس از اتمام تحصیلات مقدماتی در همدان، برای ادامه تحصیل به بروجرد عزیمت میکند و در درس آیت الله حاج میرزا محمود بروجردی، پدر آیت الله العظمی آقا حسین بروجردی (ره) شرکت میکند. او پس از اخذ درجه اجتهاد در ۳۲ سالگی، به زادگاه خود برمیگردد. وی مدت کوتاهی در بهار به ارشاد مردم میپردازد و دوران جوانی، همراه پدر به زیارت اماکن مقدس در عراق میرود.
شیخ محمّد بهاری در سال ۱۲۹۷ هـ. ق، برای ادامه تحصیلات وارد حوزه علمیّه نجف اشرف میگردد. وی در نجف از ملازمان درس آخوند ملا حسینقلی همدانی و از شاگردان ممتاز او بود. وی در نجف بیمار میشود و به سفارش پزشکان، به ایران بر میگردد. او مدتی بعد، قصد بازگشت به نجف اشرف میکند که شدت یافتن بیماری، او را از این تصمیم منصرف میسازد و او ناچار به زادگاهش، بهار برمیگردد و در نهم ماه مبارک رمضان ۱۳۲۵ هـ. ق. روحش به رضوان الهی پر میکشد.
