شناسهٔ خبر: 25744870 - سرویس سیاسی
منبع: روزنامه جام‌جم | لینک خبر

یادداشت

شنل قرمز

یک رفتار عجیب از سوی تیفوسی‌های پرسپولیس. تیفوسی‌هایی که این بار در جایگاه 36 نبودند و در یکی از هتل‌های تهران جمع شده بودند تا هم در مراسم افطاری شرکت کنند و هم جشن تولد یکی از نزدیکان متمول به باشگاه را جشن بگیرند؛ از حسین هدایتی! خرده‌ای نمی‌شود گرفت، وقتی جدا از لیدرها و سکونشین‌ها تا چشم کار می‌کند بازیکن جدید و قدیمی و پرسپولیس نشسته اند و کیپ تا کیپ هم انگار که منتظر هستند تا اتفاقی بیفتد. گاهی اوقات آدم‌ها را خودمان بزرگ می‌کنیم و آنقدر به آنها پر و بال می‌دهیم و به اصطلاح هندوانه زیر بغل‌شان می‌گذاریم که فکر می‌کنند چه خبر است؟

صاحب‌خبر -

هدایتی سالها در کنار تیم بوده و پولهایی برای پرسپولیس خرج کرده که هنوز هم خیلیها منتقدش هستند، اما او چه کاری کرده که لقب «امیر کبیر» برازندهاش باشد؟ آنهایی که این لقب را به او دادهاند یا نمیدانند امیر کبیر چه کسی بوده، یا فقط میخواستند هدایتی را هم رده یک آدم بزرگ بالا بیاورند و یا اصلا تاریخ را مطالعه نکردهاند. اگر نه امیر کبیر کجا و... از همه اینها که بگذریم آنچه باعث شد تا خنجر توی سینه خیلی از پرسپولیسیها فرو برود شنل قرمزی بود که روی دوش هدایتی انداختند. کسی یادش میآید آخرین فردی از پرسپولیس که شنل روی شانههایش خوش نشست چه کسی بود؟ شنلی که به قول خیلی از پیشکسوتان پرسپولیس روی شانه هر کسی قرار نمیگرفت. گذشت زمانی که این شنل هم ارج و قرب داشت. گذشت زمانی که همایون بهزادی، حسین کلانی، علی پروین و... با شنل قهرمانی عکس یادگاری میگرفتند و واقعا برازنده‌‌اش بودند. البته هر شنلی آن شنلی که این اسطورهها روی شانهشان داشتند نیست و باید گفت که هر شنلی، شنل واقعی قرمزها نیست!

مرتضی رضایی

روزنامه‌نگار