چکیده
معیارهای جرم‌انگاری در فضای سایبر، درواقع نحوۀ گزینش قواعد اخلاقی و چگونگی تدوین آن در اغلب قوانین را تبیین می‌کنند. این رویکرد مبتنی بر معیارهایی مانند اصل فرعی بودن حقوق کیفری و اصل تفکیک در حمایت از داده و سایر اصول یادشده در کنوانسیون جرائم سایبر است. این پژوهش درصدد پاسخگویی به این پرسش است که جرم‌انگاری در فضای سایبر در دو نظام کیفری ایران و آلمان تا چه اندازه تحت تأثیر معیارهای بین‌المللی جرم‌انگاری در این قلمرو بوده و همچنین تجربۀ نظام کیفری آلمان در این زمینه چه دستاوردهایی برای حقوق کیفری ایران داشته است. برای پاسخگویی به پرسش اصلی این پژوهش از روش‌های کیفی مانند تحلیل گفتمان محتوای قوانین کیفری ایران و آلمان استفاده شده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد قانون‌گذار آلمان به‌طور مطلق از داده‌های شخصی حمایت کرده، لیکن قانون‌گذار ایران تنها داده‌های حساس اشخاص را مشمول حمایت دانسته است. همچنین قانون‌گذار آلمان کودک بودن را نوعی آسیب تلقی کرده و در نحوۀ حمایت از اشخاص تفاوت قائل شده، ولی قانون‌گذار ایران چنین تفکیکی انجام نداده است.
کلیدواژه‌ها: اصل تفکیک؛ اصل عدم ارجاع؛ اصل فرعی بودن؛ جرائم سایبر؛ معیارهای جرم‌انگاری
نویسندگان:
محمد فرجیها: دانشیار گروه حقوق جزا و جرم‌شناسی دانشکدة حقوق دانشگاه تربیت مدرس
علی علمداری: دانش‌آموختة کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم‌شناسی دانشگاه شیراز
مجله مطالعات حقوق تطبیقی - دوره 8، شماره 2، پاییز و زمستان 1396.
برای مشاهده کامل مقاله روی فایل مقابل کلیک کنید. 