به گزارش ایسنا، ایران و عربستان سعودی درباره آنچه باید در مرحله بعدی توافق اوپک انجام گیرد اختلاف‌نظر دارند که این اختلاف می‌تواند بذرهای فروپاشی این توافق را در یک سال آینده بکارد.
همان‌طور که وال استریت ژورنال در گزارشی به این موضوع اشاره کرد، اختلاف مذکور پیرامون قیمتی است که اوپک باید هدف بگیرد. وزیر نفت ایران اعلام کرده این گروه نباید قیمت‌های نفت را زیادی بالا ببرد، زیرا احتمالا باعث افزایش بیشتر تولید شرکت‌های حفاری شیل آمریکا خواهد شد. بیژن زنگنه به وال استریت ژورنال گفت: اگر قیمت نفت به حدود ۷۰ دلار صعود کند، تولید بیشتر نفت شیل آمریکا را تشویق می‌کند. وی ۶۰ دلار را قیمت مناسبی در حال حاضر توصیف کرد.
در این بین، عربستان سعودی که الزامات بودجه‌ای بالاتری دارد و به دنبال بالا بردن قیمت‌های نفت برای تقویت ارزش عرضه اولیه عمومی سهام آرامکو است، به طور غیررسمی قیمت ۷۰ دلار را برای هر بشکه نفت مدنظر گرفته است. خالد الفالح، وزیر انرژی عربستان مکررا نگرانی‌ها نسبت به موج شیل را رد کرده است. سعودی‌ها امیدوارند فارغ از آنچه که شیل آمریکا انجام می‌دهد، محدودیت‌های تولید را حداقل برای سال آینده یا همین حدود حفظ کند. در این بین، عربستان سعودی تلاش می‌کند یک چارچوب همکاری دائمی با روسیه برای سال ۲۰۱۹ و پس از آن طراحی کند.
اما بازارهای نفت اخیرا به دلیل افزایش تولید شیل با افت قیمت روبه‌رو شدند و انتظار می‌رود رشد ذخائر نفت تا اواسط سال ۲۰۱۸ ادامه پیدا کند. قیمت نفت به حدود ۶۵ دلار درهر بشکه بازگشته که این قیمت احتمالا برای عرضه اولیه عمومی آرامکو کمی پایین خواهد بود. به این ترتیب مقامات سعودی ظاهرا به این نتیجه رسیدند که عرضه اولیه عمومی سهام آرامکو تا سال ۲۰۱۹ به تعویق خواهد افتاد، در حالی که ابتدا برای عرضه در اواخر سال ۲۰۱۸ آماده شده بودند.
قیمت ۷۰ دلار برای هر بشکه نفت قیمت قابل ترجیح‌تری خواهد بود، اما در این سطح قیمت ریسک رشد بیشتر تولید نفت آمریکا وجود دارد. طبق گزارش شرکت "ریستاد انرژی"، اگر قیمت‌های نفت از ۶۰ به ۷۰ دلار صعود کند شیل آمریکا ۶۰۰ هزار بشکه در روز به تولیدش اضافه خواهد کرد.
به نظر می‌رسد ایران برای حذف محدویت‌های تولید نسبت به عربستان سعودی بی‌صبری بیشتری دارد. زنگنه به وال‌استریت ژورنال اظهار کرده ایران در نشست ژوئن از اوپک خواهد خواست تعدیل تدریجی محدودیت‌های تولید را آغاز کند. این امر ممکن است عزم این گروه را تحلیل برده و توافق کاهش تولید را به خطر بیندازد.
با وجود محدودیت‌های ناشی از تحریم‌ها در جذب سرمایه‌گذاری برای افزایش تولید، ایران همچنان اهدافی که در زمینه سیاست نفتی دنبال می‌کند متفاوت از اهداف عربستان سعودی است. این تغییر نقش برای دو کشور قابل ملاحظه است. زمانی که ایران تحت تحریم بود، مکررا از اوپک می‌خواست قیمت بالاتر را یک اولویت سازد و در مقابل عربستان سعودی مایل بود تولیدش را برای حفظ سهم بازارش بالاتر ببرد اما ریاض اکنون اولویت متفاوتی دارد.
سیاست خارجی پرهزینه محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان سعودی به همراه سیاست‌های اصلاحات اقتصادی عمده که عرضه اولیه عمومی سهام آرامکو محور آن است، سعودی‌ها را واداشته قیمت‌های نفت را به هر بهایی بالا ببرند.
اما پرسش این است که آیا سایر اعضای اوپک نیز در شرایطی که شیل آمریکا به افزایش عرضه خود ادامه می‌دهد، مایل هستند تولیدشان را همچنان محدود نگه دارند؟
انتظار می‌رود تا پایان سال تولید نفت آمریکا به بیش از ۱۱ میلیون بشکه در روز صعود کند. بخشی از این تولید جدید روانه آسیا خواهد شد و از سهم بازار اوپک در این منطقه خواهد کاست. این حقیقت ممکن است یکپارچگی این گروه را تضعیف کند، زیرا برخی از اعضاء خواستار خروج از توافق کاهش تولید خواهند شد.
وارن پاترسون، استراتژیست کالا در بانک هلندی آی ان جی به بلومبرگ گفت: تصور ما بر این است که پایبندی اعضای اوپک لغزش پیدا خواهد کرد. این توافق رسما اجرا خواهد شد، اما در سال ۲۰۱۹ هیچ شانسی وجود ندارد که شاهد ادامه آن باشیم.
بر اساس گزارش اویل پرایس، همچنین مساله دیگر همراه نگه داشتن روسیه است. اوپک تلاش می‌کند با مسکو پیمانی ببندد تا توافق فعلی را گسترش دهد، اما روسیه تنها تا زمانی که منافعش ایجاب می‌کند با این توافق همراهی می‌کند و در مقطعی احتمالا منافع روسیه با اوپک تضاد پیدا خواهد کرد.
فرانسیسکو بلانش مدیر تحقیقات و کالاهای جهانی بانک آمریکایی مریل لینچ در این باره به شبکه سی ان بی سی گفت: روسیه و اوپک در بلندمدت مشکل عمده‌ای دارند. سیاست ارزی متفاوت عربستان و روسیه به معنای آن است که در بلندمدت سعودی‌ها دلارهای بیشتر و روس‌ها بشکه‌های نفت بیشتری می‌خواهند. در نتیجه اگر روس‌ها به این توافق تا سال ۲۰۲۰ ادامه دهد سهم بازارشان را به آمریکا خواهند باخت و تصور نمی‌کنم مایل باشند چنین کاری انجام دهند.
انتهای پیام