اینکه در مدیریت فعلی شهر، چه راهکارهایی برای برون رفت از مشکلات وجود دارد، موضوع گفت وگوی «قانون» با محمدحقانی، عضو سابق شورای شهر تهران با کوله باری از تجربه حضور در مدیریت شهری بود که در ادامه می‌خوانید:

 

جناب حقانی، شما چهار سال رییس کمیسیون خدمات شهری محیط زیست شورای شهر تهران بودید. زمانی هم که معاونت آقای کرباسچی را داشتید، بسیار در حوزه محیط‌زیست فعالیت کردید. چه شده که مسئولان هر کاری برای کنترل بحث آلودگی هوا و محیط‌زیست شهر تهران می‌کنند، اثری نمی‌گذارد و هر سال شاهد این هستیم که آلودگی هوای تهران بدتر از قبل می‌شود؟

 

مبحث آلودگی هوا کم‌وبیش در تمام دنیا وجود دارد ولی در شهری مثل تهران بعضی از ایام و بسیاری از روزها درطول زمستان به حالت خطرناکی درمی‌آید. نهادهای تاثیرگذار و مسئول بایدترتیبی بدهند و به فکر قضیه باشند. واقعیت قضیه این است که ما تا یک مشکلی به سرحد درماندگی یا انفجار نرسد، کمتر به‌آن توجه می‌کنیم. بسیاری از شهرها و کلانشهرهای بزرگ دنیا نیز دچار چنین وضعیتی بوده‌اند. آمدن صنعت در هر شکل و شمایلی به کلانشهرها و دنیای متمدن و مدرن امروز باعث شده است که بحث آلودگی هوای شهر تهران یا دیگر شهرهای دنیا در وضعیت خطرناکی قرار بگیرد. خیلی دور نرویم؛ توکیو در دهه 70 چنین وضعیتی داشت. در مکزیکوسیتی و لندن و بسیاری از شهرهای اروپایی نیز این مشکلات شدید ناشی از آلودگی هوا وجود داشت اما به راه حل رسیدند.آلودگی هوا 70 الی 80 درصد حاصل اگزوزهای خودروها و سوخت‌های فسیلی است که اگر روی این موضوع مهم زوم کنیم، مطمئن باشید از این حالت خارج می‌شویم.

 

ما در دهه 70 در مدیریت شهرداری تهران بودیم که بحث اتوبوس‌های برقی مطرح شد و از میدان امام‌حسین(ع) در طول جاده دماوند و به طرف میدان شهدا، از این اتوبوس‌ها استفاده شد و تاثیرات خوبی هم داشت. اما سال ها بعد به دلیل سلایق متفاوت مدیریتی این خطوط جمع‌آوری شد در حالی که توسعه آن می‌توانست اثر بهتری بر آلودگی هوا داشته باشد. اکنون بین یک تا سه میلیون موتورسیکلت در تهران داریم که 95 درصد آن کاربراتوری است و هفت برابر یک خودروی یورو2 آلودگی دارند. این یعنی اینکه اگرسه میلیون موتور سیکلت در حال تردد داشته باشیم، چیزی به اندازه 21 میلیون خودرو آلودگی تولید می‌کند. متاسفانه در تهران چیزی حدود 5800 نفر مرگ و میر از آلودگی هوا داریم که کسی به آن توجه نمی کند. بین چهارو نیم تا پنج میلیون هم خودرو در شهر داریم که خود این پنج میلیون نیز آلودگیایجاد می‌کنند و هیچ کدام هم استاندارد نیستند.

 

از نظر شما محیط زیست و بحث آلودگی‌های هوا الویت و دغدغه چندم مسئولان کشوری و تهرانی است؟

 

شما اگر یک نظرسنجی در شهر تهران از خود مردم داشته باشید، آن‌ها نخستین مشکل را بحث آلودگی هوا و ترافیک شهر تهران مطرح می‌کنند که این دو موضوع لازم و ملزوم یکدیگر هستند. در شورای چهارم شهر تهران من و دیگر اعضا حرف‌مان این بود که چرا در طرح‌های شهری و اجرایی، الویت‌ها را درنظر نمی‌گیرید. ما آن زمان می‌گفتیم چرا پل‌صدر را با هزینه هنگفت می‌سازید ولی مترو را توسعه نمی‌دهید؟ ما آن زمان می‌گفتیم چرا مرتب راه و بزرگراه و پل توسعه می‌دهید در حالی که ما نیاز به مترو داریم. می‌گفتند 20 هزار میلیارد تومان با قرارگاه خاتم قرارداد بستند. آدم‌هایی که با جان و دل کار و با تخصص بالا کار می‌کنند، همان‌طور که در جنگ توفیق پیدا کردند در کارهای اجرایی و عمرانی نیز توانمند هستند. خب چرا این‌ها را زیر زمین نمی‌فرستید و چرا نمی‌گذارید مترو را راه‌اندازی کنند؟

 

یعنی در این چهار سال شما به پاسخ این سوال نرسیدید؟

 

کسی به‌جز خودم پاسخگو نبود. پاسخ خودم این بود که کارهای نمایشی روی زمین است و زیر زمین کسی نمی‌رود کار کند. شما وقتی طرحی را به‌طور مخصوص ترافیکی اجرا می‌کنید، این طرح ترافیکی را برای اوج ترافیک تعریف می‌کنید و نه دو نصف شب که همه خیابان‌ها باز است. تهران از ساعت چهار تا هشت شب قفل است. خود من 9 صبح آمدم روی پل‌صدر و یک ساعت تمام متوقف بودم. پل را در جایی به‌طور کلی بستند و در جایی نیز پلیس گذاشتند و دو لاین را یک لاین می‌کنند و... . آخر این چه طراحی‌ است که باید هنوز سه چهار سال از افتتاحش نگذشته به این مصیبت دچار شود. باید وقتی یک طرح آن هم با هزینه هنگفت اجرا می‌شود، همه ملزومات ، حدود و جوانبش رعایت شود تا وقتی در اوج ترافیک هستیم بتواند به ترافیک روان کمک کند.

 

خیلی از کارشناسان با شما هم‌عقیده هستند و به پاسخ سوال شما رسیدند که یک سری از پروژه‌هایی که 12 سال گذشته در تهران اجرایی شد، پروژه‌هایی بودند که فقط در شهر نمایش داده شوند!

 

همیشه شهرداری‌ها دچار این مصیبت بودند. نزدیک نیم قرن است که من در شهرداری هستم. طرح‌های نمایشی، طرح‌های دهن پرکن، طرح‌هایی که شهردار یک جهشی از بهشت به پاستور داشته باشد در اولویت است. همیشه این بوده چون طول عمر شهردار( غیر از آقای قالیباف و آقای کرباسچی که عمر مدیریت‌شان زیاد بود) اغلب به طور متوسط به دو سال نمی‌‌رسد. همیشه سعی کردند در این مدت که آمده‌اند خودشان را نشان دهند. برای مثال در بحث فضای سبز، تاکیدمان این است که درخت چنار در این شهر کاشته شود چون گونه اصلی درخت در تهران چنار است. در واقع هویت فضای شهر تهران به چنار شناخته می‌شود ولی یک عده می‌آیند درخت صنوبر می‌کارند. درخت صنوبر بعد 10 سال 15 سال 20 سال دچار آفت می‌شود. ولی ما در همین تهران درخت 400 و 500 ساله چنار داریم. اما درخت صنوبر چون زود سبز می‌شود، در اصطلاح می‌گویند درخت شهردار پسند است ولی 10 سال بعد از آن خبری نیست.

 

شهرداری‌ها همیشه این مشکلات را داشته‌اند و با آمدن شوراهای شهر این نوید را خواهیم داشت که بر خلاف همه مشکلاتی که در گذشته و شاید در آینده در شوراهای اسلامی شهر وجود داشته باشد، ان‌شاا... این نهاد بتواند مشکلات را رصد و رسیدگی کند. در طرح جامع ترافیک شهر تهران، قرار بود وقتی در سال 1404 جمعیت شهر تهران به 10 میلیون نفر رسید، 75درصد از زیرساخت‌های حمل و نقل عمومی‌ تهران را حل کرده باشیم اما اکنون ساخت بزرگراه‌ها به 95 تا 100 درصدرسیده و تهران دیگر نیاز به بزرگراه ندارد ولی در حوزه حمل و نقل عمومی به 20 درصد هم نرسیده است. خطوط اتوبوسرانی هنوز اول قضیه است.

 

6 -7 هزار اتوبوس در تهران داریم که نصفش از رده خارج است. 500 اتوبوس همیشه تحت تعمیرند و اوضاع مینی‌بوس‌ها هم اسفناک است. ما باید زیرساخت‌های حمل ‌ونقل عمومی‌مان را افزایش دهیم. در تهران، بنزین لیتری 1000 تومان و در سیستان‌و بلوچستان و شیراز و اصفهان هم 1000 تومان است! این مدیریت درست نیست و خود عامل آلودگی هواست. شوراها تشکیل شده تا بتوانند به صورت محله‌ای و منطقه‌ای تصمیم‌گیری کنند و این بار را از دوش دولت بردارند. اگر شما می‌خواهید آلودگی شهر تهران را برطرف کنید باید زیرساخت‌های حمل‌ونقل عمومی را درست کنید. این بیماری‌ای نیست که بشود آن را با تزریق آمپول معالجه کرد.

 

شما در صحبت‌های‌تان پیشنهاد داشتید که می شود برای مدیریت ترافیک و آلودگی هوا بحث منطقه‌ای شدن نرخ بنزین را اجراکرد.این به معنی گران‌شدن هزینه زندگی در تهران نیست؟

 

از زمان آقای کرباسچی که شهردار بودند تا به امروز گفته‌ام که تهران باید گران شود. همیشه مالیات را باید از مصرف کننده بگیرید نه از تولید کننده. به اندازه 47-48 سالی که در دستگاه بودم چه در شهرداری چه در شورای شهر حرف دارم. چرا عوارض به جای مصرف، به تولید بسته می شود؟ هر کسی مصرف بیشتری در شهر دارد و عارضه به شهر وارد می‌کند باید عوارض بیشتری بدهد. آن کسی که شیر پاستوریزه می‌خورد باید عوارض دهد نه آن کشاورزی که تولید می‌کند! البته همه این‌ها به این راحتی که می‌گویم نیست و باید مطالعه شده و راهبردها، سیاست‌ها، برنامه‌ها، طرح‌ها و پروژه‌های جدید تعریف شود.

 

آن چیزی که در این مملکت بسیار ضعیف است در همه ابعاد، بحث نظارت است. من برای رفع الودگی هوا اعتقاد ندارم به اینکه 20 یا 17 تا سازمان مسئولند چراکه بحث آلودگی هوای شهرها به خصوص کلان‌شهرها با شهرداری‌هاست. چرا دم از مدیریت واحد شهری می‌زنیم و روز به روز علیل‌تر و فلج‌تر عمل می‌کنیم. چرا اختیارات شورای شهر را می‌گیریم. این تذکر بسیار مهم را به عنوان کسی که نیم قرن در مدیریت شهری حضور دارم به دولت آقای روحانی می‌دهم.

 

برخی از کارشناسان عقیده دارند که تهران به عنوان پایتخت نظام جمهوری اسلامی در سال‌های گذشته قربانی این بلندپردازی‌های شهرداران شده که نتیجه‌اش همان پروژه‌های نمایشی بوده است. آیا چنین دیدگاهی که بلند پروازی‌های شهردار‌ها، تهران را قربانی کرد در دوره آقای کرباسچی وجود داشت؟

 

نمی‌خواهم حرف از شخص بزنم. آقای کرباسچی وقتی شهردار تهران شد همزمان با ایشان من هم از اصفهان به تهران آمدم. آن زمان کل بودجه شهرداری تهران 5/5 میلیارد تومان در سال 68 بود. مهم این نیست که شاید 5/5 میلیارد تومان 5000 میلیارد تومان امروز ارزش داشت. مهم این است که 08/4 میلیارد تومانش خرج هزینه‌های جاری و 700 میلیون خرج کارهای عمرانی می شد. ما گیرمان در شهرداری زیاد است. پروژه‌های خودفرمایشی، پروژه‌های خودکارفرمایی، پروژه‌هایی که هیچ اولویتی در آن نمی‌بینیم. من در دوران شهردار قبلی گفتم ما نمی‌گوییم شهرداری، شهر آفتاب نسازد اما آیا این وظیفه ما بوده؟ اگر مدیریت واحد شهری را تعریف می‌کردیم، بخش خصوصی شهر آفتاب را می‌ساخت و کلی هم برای‌مان درآمد داشت نه اینکه خودمان برویم 2000 میلیارد خرج کنیم و در آن بمانیم. شما برای مردم کار می‌کنید که از یک شهر توام با آرامش برخوردار باشند. اگر مردم این پروژه‌ها را دوست نداشته باشند که ما بیخود معطلیم. تاکید می‌کنم متاسفانه مردم و مسئولین جاهای‌شان را عوض کرده‌اند. مسئولین از مردم طلبکارند. در حالی که مردمند که دارند پول می‌دهند و باید مسئولین برابر خواستگاه‌ها و نقطه نظرات مردم سر تعظیم فرود آورند. ما وقتی مترو نداریم وقتی آلودگی هوا به این شدت داریم، وقتی اتوبوس‌های‌مان نیمی از کارافتاده است و به قول معاونت حمل و نقل وقت، مثل بمب ساعتی دارد در شهر حرکت می‌کند آیا لزومی دارد پل صدر و شهر آفتاب درست کنیم؟ آیا لزوم دارد بسیاری از تحقیقات و مطالعاتی را که هیچ گاه جنبه اجرا پیدا نکرده ، انجام دهیم. من تاکیدم این است که همیشه باید اولویت‌ها را در نظر بگیریم.

 

این تجربیات را شما به مدیریت فعلی شهرداری تهران هم منتقل کردید؟ این مشورت‌ها به تیم فعلی شهرداری‌ داده شده که تا به امروز خیلی مسائل باید در اولویت بوده و قرار نگرفته است؟

 

شما خودتان را بگذارید جای آقای دکتر نجفی و تیم مختصری که با ایشان آمده است. شهرداری 1200 پست مدیریتی دارد. آقای دکتر نجفی وقتی آمدند مواجه شدند با یک جمعیتی از نیروها، که به زبانی 70 هزار نفر و به زبان دیگر 120 هزار نیرو در شهرداری وجود دارد. ایشان با یک اضافه نیرویی مواجه شده که در این شرایط بیکاری نمی‌توان همه را تعدیل و یا بعضی‌جاها را تعطیل کرد. بالاخره این‌ها هم صاحب زندگی‌اند ، بیرون هم بخش خصوصی آن‌طور راه نیفتاده که جذب شوند. متاسفانه نیروهای متخصص شهرداری در این سال‌ها کنار بوده‌اند. من با این مساله جناح و جناح‌بندی در شهرداری مخالفم. به‌عنوان مثال آقای قالیباف بگوید نیروهای اصلاح طلب به درد نمی‌خورد و این‌ها را بگذاریم کنار؟ بعد آقای دکتر نجفی بگویند نیروهای اصولگرایی که 14 سال حاکم برشهر بودند این‌هابه درد نمی‌خورد، این‌ها را بگذاریم کنار. یعنی همیشه باید دچار چالش جناحی باشیم و همیشه 50 درصد نیروها به درد نمی‌خورند! چرا چون جناح ما نیستند.

 

ما بسیاری از نیروهارا در شهرداری داریم که وابسته به هیچ جناحی نیستند و ظرفیت اجرایی دارند که باید از ایشان استفاده شود. بنده بسیار اعتقاد دارم به جوانگرایی، زن و مرد هم ندارد. منتها با این فرض که در ستادها همیشه باید افراد با تجربه و در صف، نیروهای جوان با انرژی و با انگیزه کار کند. حتی در نیروهای نظامی هم می‌بینید سرباز در خط اول مقدم قرار می‌گیرد و ژنرال‌ها در مقر فرماندهی می‌ایستند.اما در مورد زنان، اینکه بیایید 30 درصد را از زنان بگذارید من مخالفم. هر طور فکر می‌کنم برایم قابل قبول نیست. چرا برای مردان سهمیه مشخص نمی‌کنند. سهم 30 درصدی توهین به زنان است. باید زنان وارد عرصه‌های اجرایی، کاری و فکری در مملکت شوند و جایگاه خودشان را تعیین کنند.

 

با این توضیحات شما از روند عزل و نصب‌هایی که آقای نجفی در دو سه ماهی که آمدند ، دفاع می کنید ؟

 

آقای نجفی هم که عالم به همه مسائل نیست. بنده هم اشتباه می‌کنم، آقای نجفی هم اشتباه می‌کند و خیلی‌ها نیز ممکن است... ما یک مدیریت می‌خواهیم به دور از تشنج، ما دستگاه فرهنگی و اجتماعی و خدماتی هستیم. آقای نجفی سعی کرده بهترین‌ها را انتخاب کند تا بیشترین اثر گذاری را داشته باشد. من اعتقاد دارم که اجازه دهید به تیم جدید شهرداری کمک کنیم. ما درشورای شهر قبل، یک لایحه می‌خواستیم تصویب کنیم نمی‌توانستیم. رای لازم را نداشتیم و الحمدا... الان 21 نفر یکدل هستند.

 

یکی از موضوعاتی که شما در شورای قبل بسیار دنبال کردید و مخالف آن بودید، مصوبه برج باغ ها بود که هیچ‌وقت هم موفق به تعطیلی آن نشدید. علت چه بود؟

 

مصوبه برج باغ‌ها تیشه به ریشه همه باغات تهران زد. حتی من این جمله را به آقای مهندس چمران گفتم که در مصوبه برج باغ ها، شاید هم نیت‌تان، نیت خیر بوده است و دل‌تان خواسته کاری کنید اما در اجرا مشکل داشت. وقتی بنده چیزی را به تصویب می‌رسانم باید محکم بایستم و نظارت عالی را که وظیفه مهم شورای شهر است ، انجام دهم.

 

عملکرد آقای قالیباف را که چهار سال ناظر بر آن بودید را چطور ارزیابی می کنید؟

 

من در مورد شخص اظهار نظر نمی‌کنم. راجع به سیستم و سازمان صحبت می‌کنم. آقای قالیباف خیلی در این شهر زحمت کشید. منتهی به هر حال نشد آن‌گونه که حاصل زحمات وفعالیت‌های ایشان بود این قضیه به بار بنشیند. الان آقای دکتر نجفی از پاستور به شهرداری آمده و گفته نمی‌خواهم از شهرداری بروم پاستور. این قضیه بسیار حایز اهمیت است. من روی شخص آقای قالیباف نمی‌خواهم صحبت کنم ولی شما ببینید هر کارشناسی می داند که زیرساخت‌های زیست محیطی شهر تهران، باغات شهر تهران بوده است. ممکن است عده‌ای بگویند در گذشته هم باغات از بین رفته، خوب آن هم اشتباه شده است. ولی تحت عنوان برج باغ‌ها بسیاری از باغات شهر تهران از بین رفت. ما با قربان و صدقه و التماس و دعا توانستیم این باغات کن را حد فاصل بزرگراه همت و حکیم حفظ کنیم .از همه دوستان اصلاح‌طلب و اصول‌گرا خواهش کردیم رای دهند و بالاخره رای گرفتیم و شورای عالی معماری شهرسازی هم بلافاصله تصویب کرد. تهرانی که زمانی باغ شهر بوده و اکنون همه از بین رفته است. شهر دیگر قابلیت نفوذ آب ندارد و همه ساخت و ساز شده است. حتی زمین‌های ذخیره هم ساخت و ساز شده است. در طرح جامع پیش‌بینی شده که 400 طرح موضعی و موضوعی داریم، این‌ها حق نداشتند اینجا کاری شود مگر اینکه روی این‌ها، طرح‌های موضعی و موضوعی درست شود.

 

یکی از طرح هایی که مورد انتقاد شما و کارشناسان محیط زیست بوده، احداث دریاچه چیتگر بود که همچنان نیز مشکلات خود را دارد.

 

در تهیه هر طرحی یک سری الزاماتی باید وجود داشته باشد و اگر پیوست‌ها را نداشته باشد بی‌شک در آینده دچار مشکل می‌شود. در ساخت دریاچه این موضوع رعایت نشد، آنجا سالی 8 میلیون مترمکعب آب می‌گیرد و سالی 2 میلیون مترمکعب تبخیر آب دارد. آیا بهتر نبود به جای دریاچه یک پارک ایجاد می‌کردیم. البته در این بحث تنها شهرداری مقصر نیست و دولت‌ها هم مقصرند. چرا همه جاذبه‌ها را در تهران ایجاد می‌کنید؟ چرا بر اساس ظرفیت‌های زیست محیطی که اصل مسلم است و براساس مطالعات تاریخی و فرهنگی، کارها را در مملکت تقسیم نمی‌کنید؟ چه دلیلی دارد شما همه چیز را در تهران متمرکز کنید. حتما باید جلسات و سمینارها در تهران باشد؟ این است که من معتقدم مدیریت شهری فراتر از این حرف‌هایی که ما می‌زنیم، تعریف دارد. یک وقت هم به زور می‌گویید وزارتخانه‌ها باید بروند به شهرستان‌ها.

 

چرا این‌قدر وزارتخانه‌ها را حجیم کرده‌اید؟

 

یکی از نقدهایی که به شورای شهر فعلی در این سه چهار ماهی که فعالیت کرده، وارد شده این است که هنوز وارد دستورجلسه قوی نشده‌اند. هنوز طرح و لایحه جدی‌ای نداشته‌اند و فقط به دنبال انتخاب نماینده‌های شورا در کمیسیون‌ها و کمیته‌های مختلف بودند، این‌ها را شما وارد می‌دانید؟

 

این موارد طبیعی بوده و نقدهای اینچنین وارد نیست. از طرف دیگر ما درحال حاضر باید متوجه ضرورت‌ها و اولویت‌ها که خدمت‌تان گفتم، باشیم. من به عنوان کسی که خودم را مدیر زیست‌محیطی می‌دانم، الان به دنبال این هستم که تا آنجایی که می‌توانیم از دولت کمک بگیریم و هرچه می‌توانیم مترو را توسعه دهیم. یکی از اولویت‌های شهر تهران توسعه مترو است. من به شوخی در مصاحبه‌ها گفتم سه چیز آلودگی شهر تهران را برطرف می‌کند. یک توسعه مترو دو توسعه مترو سه توسعه مترو . یعنی تاکید دارم ما باید به جایی برسیم که در شهر 640 کیلومتر مربعی هر کسی از خانه و محل کارش می‌آید بیرون بین 300 تا 500 متر پیاده‌روی کند و به مترو برسد. این یک استاندارد جهانی است.

 

بله. من خودم اولین کسی بودم که به مترو فرودگاه تهران سر زدم. در خط مترو، دو تا ریل وجود دارد که یک ریل وسط نیز برق‌رسان است. این باید دو طرفش محفوظ باشد که این را ناقص راه انداختند. یا خط 7. نباید کیفیت را فدای سرعت و ... کرد.

 

شما با تعطیلی خط 7 مترو موافق بودید؟

 

من نظر کارشناسان را قبول دارم و موافق بودم.

 

چرا در دوره قبلی یعنی در ماه‌های آخر نتوانستید مجاب کنید که این با جان مردم سروکار دارد؟

 

رای لازم را نداشتیم. خروجی و مصوبات شورا با رای اکثریت است. ما رای نداشتیم و بسیاری ازمسائل را نتوانستیم لغو کنیم. ما نتوانستیم توسعه بزرگراه‌ها را لغو کنیم. ما اعتقاد داشتیم ذی‌حساب‌ها باید از داخل خود شورا باشند. قانونش را عوض کنید ولی رای نداشتیم که این کار را بکنیم. ما معتقد بودیم اختیارات شهردار باید محدود شود اما نمی‌توانستیم این کارها را انجام دهیم. خروجی شورا حاصل رای 31 نفر است.

 

چند ماهی از فعالیت‌های آقای نجفی نگذشته است و برخی معتقد هستند که آقای نجفی شهردار چهار ساله تهران نیست و حداکثر شهردار یک ساله تهران است. به همین دلیل نیز الان آرام جلو می‌رود تا راه باز شود برای اینکه فرد دیگری شهردار شود. شما قبول دارید؟

 

من معتقدم چنین موضوعی وجود ندارد. من آرزویم بود شخصی مانند آقای نجفی شهردار تهران شود. چون ایشان بسیار مدیریت علمی و کلان‌نگری دارد و تهران چنین مدیریتی را می خواهد. شهردار فعلی تهران شخصیتی است که برایش احترام قایلند و در هیات دولت از خود آقای روحانی گرفته تا بقیه اعضای دولت، بسیار برای ایشان ارزش قایل هستند. شهردار هم باید مسائل شهر را آنجا ببرد و مطرح کند. ما باید عوارض‌مان سرجایش برگردد و بسیاری از قوانین تغییر پیدا کند.

 

با همه این اوصاف در همین دو سه ماهه که همه می‌دانند آقای نجفی تازه آمده و خیلی دست و بالش بسته و با میراث عجیب و غریب با دوره‌های قبل شهرداری مواجه است اما خود اعضای فعلی شورای شهر هم انتقاداتی وارد می‌کنند و بلافاصله بعد از هر عزل و نصبی واکنش نشان می‌دهند، توییت می‌کنند و فشار ناخواسته‌ای رابه شهردار وارد می‌کنند. فکر می‌کنید علت چیست؟

 

این را از خودشان باید بپرسید. این شهردار خودشان است که بالاترین رای را به او داده اند و این موضوعات یعنی اینکه در این دو ماهه متوجه شدند که اشتباه کردند؟ آقای نجفی در بدو ورودشان به شهرداری گفتند من آماده‌ام که افراد را به من معرفی کنید، ولی توصیه نمی‌پذیرم. الان هم بخشنامه کرده‌اند حتی یک نفر را به نیروهای‌تان اضافه نکنید، ضمن اینکه آن طرف قضیه هم به خوبی عمل کردند که تعدیل و اخراج نکنید تا فکر اساسی برای این همکاران داشته باشیم.