طی یک دهه گذشته نشریات مجرمانه تا حد زیادی ناشناخته باقی مانده بودند اما اکنون برآوردها حاکی از آن است که حدود 8000 نشریه مجرم به انتشار بیش از 400 هزار مطالعه تحقیقاتی در سال می پردازند.

نشر مجرمانه یک مدل از انتشارات متن باز استثمارگرانه است که شامل اخذ هزینه‌های نشر گزاف از نویسنده‌ها بدون ارائه خدمات نشر مناسب یا سرویس‌ داوری همسان مقاله به آن هاست. همچنین جستجوی این مجلات نیز بسیار مشکل است، به این معنی که ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی و محققان به سختی می توانند از اطلاعات ارائه شده در این نشریه ها استفاده کنند.

محققان بیمارستان اوتاوا و دانشگاه اوتاوا به بررسی 1907 مقاله منتشر شده در 220 نشریه مجرم زیست پزشکی پرداختند. این نشریه ها بطور تصادفی از فهرست مشهور اما جنجال برانگیز بیل انتخاب شدند که توسط جفری بیل تا ژانویه 2017، شاخص برای دسته‌بندی و تشخیص انتشاراتی‌های مجرمانه را مشخص و انتشارات و مجلات مجرمی که دارای این شاخص‌ها بودند در فهرستی منتشر کرده است.

محققان دریافتند که بیشترین کشورهایی که در این نشریه ها به انتشار مقاله پرداخته بودند شامل هند (27 درصد)، آمریکا (15 درصد)، نیجریه (پنج درصد)، ایران (چهار درصد) و ژاپن (چهار درصد) بودند. موسسه ملی سلامت آمریکا رایجترین موسسه مالی بود که در میان چند مقاله ذکر شده بود.

دکتر دیوید موهر، دانشمند ارشد بیمارستان اوتاوا و دانشیار دانشگاه اوتاوا در کانادا گفت: تحقیقات ما، عقیده عمومی در مورد اینکه نشریات مجرم تنها مشکل کشورهای دارای درآمد کم هستند را رد می کند. این نشریات به انتشار مقالاتی از دانشمندان سراسر جهان از جمله موسسات معتبر پردرآمد می پردازند.

اگرچه این محققان متذکر شده اند که نتایج آن ها باید در متن خروجی علمی کلی برای هر کشور و موسسه تفسیر شود. برای مثال، آمریکا بیشتر از هر کشور دیگر مقاله منتشر می کند و بسیاری از آن ها در نشریات مشروع هستند.

محققان همچنین کیفیت مقالات منتشر شده در مجلات مظنون به مجرم را با استفاده از نسخه های سازگار با چک لیست راهنمای پذیرفته شده مورد ارزیابی قرار دادند.

لاریسا شامسیر، دانشجوی دکترای بیمارستان اوتاوا و دانشگاه اوتاوا و همچنین یکی از مولفان این تحقیق اظهار کرد: اگرچه کیفیت مقالات ممکن است حتی در نشریات مشروع نیز پایین باشد اما دریافتیم که این میزان در نشریه های مجرم بسیار پایینتر است. برای مثال، مطالعات بالینی منتشر شده در این گونه نشریات، اطلاعات بسیار کمتری در مورد تاییدیه اخلاقی، ثبت مطالعه و انتخاب تصادفی در گروههای مورد درمان ارائه می کنند. این جزئیات برای سایر محققان به منظور ارزیابی نتایج درج شده در مقاله بسیار ضروری است.

دکتر مانوج لالو از دیگر مولفان این تحقیق گفت: طبق برآورد ما، اطلاعات میلیون ها بیمار و حیوان در این نشریات مجرم منتشر شده است که بیشتر کار برای خوانندگانی مانند موسسات مراقبت های پزشکی و محققان غیرقابل شناسایی است.

محققان همچنین فهرستی از موسسات عالی را فراهم کردند که نام آن ها در مقالات منتشر شده در نشریات مجرم آمده بود. با نویسندگان این مقالات نیز تماس گرفته شد اما از میزان 87 ایمیل ارسالی، تنها 18 مورد پاسخ داده شد و فقط دو نویسنده اذعان کردند که از چاپ مقاله شان در نشریه مظنون به مجرم آگاه بودند.

دکتر موهر با درک اهمیت کمک به محققان در انتشار نتایج واضح و ممانعت از نشریات مجرم، در سال 2015 مرکز روزنامه نگاری شناسی را در دانشگاه اوتاوا تاسیس کرد. این مرکز دارای یک مامور تمام وقت نشریات است که آموزش و مشاوره را برای محققان بیمارستان اوتاوا و موسسات همکار فراهم می کند.

دکتر کلی کوبی، مامور نشریات بیمارستان اوتاوا و استاد راهنمای دانشگاه اوتاوا که یکی از نویسندگان این تحقیق است، گفت: برخی از نشریات مجرمانه در جعل مجلات قانونی بسیار خوب هستند. ما باید محققان را در مورد این مساله آموزش بدهیم.

دکتر موهر می گوید: مشخص کردن نشریات مجرم و ارتقای نتایج تحقیقات منتشر شده می تواند به پیشرفت عای بزرگ در سلامتی منجر شود. از این رو تامین کنندگان مالی، موسسات، محققان و ناشرات باید با هم در این جهت همکاری کنند.

مترجم: سمانه سالاري

منبع: Nature