پارسینه: علی صفائی حائری(۱۳۷۸-۱۳۳۰ ه.ش)(معروف به عین صاد)، نویسنده، مجتهد، عارف و اندیشمند شیعه بود.صفائی بیش از پنجاه عنوان کتاب در زمینه‌های گوناگونی چون تربیتی، نقد و روش نقد، ادبیات هنر، روش تدریس و آموزش، قرآن کریم و روش برداشت از آن، تفسیر و دیدارهای تازه با قرآن، دعا و حدیث، ولایت و امامت، معارف اسلامی و آموزه‌های اقتصادی، اجتماعی و اخلاقی اسلام نگاشته است که که در غالب آنها با محوریت مسائل روز جامعه اسلامی کارکرده و کتبش به نوعی بر مبنای روش آموزش قرار گرفته است.

 انتشارات لیلة القدر ناشر تخصصی آثار وی است.

ع.صاد خانه خود را به محلی برای بحث و گفتگوی آزاد برای همه اقشار(از فیلمساز تا کاسب معمولی و..) تبدیل کرده بود، خاطره زیر را یکی از شاگردان او، عزیزالله حیدری درباره برخورد او با شخصی که علیه مسئولان نظام سخن گفته بود، روایت می کند:


از آنجا كه در برخوردهايش مانع نمى‌گذاشت همه جور افراد به نزدش مى‌آمدند. روزى يك روحانى در حضور استاد حرف‌هايى عليه مسئولان نظام زد.

شيخ(ع.صاد) بدون فوت وقت به او گفت: اين‌ها كه تو مى‌گويى آيا بدتر از فلانى و فلانى هسـتند؟

امّا سيره على اميرمؤمنان نشان داد بايد كمك كرد و بار برداشت و در يك تقسيم زيبا فرمود:

با افرادى كه برخورد مى‌كنيم از سه حال خارج نيستند :

الف) اگر خوب هستند، بايد جهت داده شوند؛

ب) اگر بى‌تفاوت‌اند بايد شخصيت داده شوند و بيدار شوند كه بى‌تفاوتى چاره كار نيست. زيرا اگر سيل آمد، شاه گدا نمى‌شناسد و همه را مى‌برد. دشمن اگر قدرت يابد به هيچ كس رحم نخواهد كرد.

ج) شكل سوم فاسدها هستند كه بايد شـناسايى، محاصره و كنترل شوند و از توليد و تكثيرشان را مانع شويم.