هشدار: حاوی محتوای مربوط به خودکشی
هیچ‌چیز مهم‌تر از جان انسان نیست. اگر به خودکشی فکر می‌کنید، برای کمک‌گرفتن با این شماره‌های ویژه تماس بگیرید: در ایران: اورژانس اجتماعی ۱۲۳، صدای مشاور ۱۴۸۰، یا اورژانس روان‌پزشکی تهران ۴۴۵۰۸۲۰۰
در آمریکا: مرکز پیشگیری از خودکشی ۱۸۰۰۲۷۳۸۲۵۵، یا خط ملی پیشگیری از بحران و خودکشی ۹۸۸
در کانادا: شماره ۹۱۱ یا ۱۸۳۳۴۵۶۴۵۶۶
در بریتانیا: ۱۱۶۱۲۳
و در افغانستان: ۱۱۹
مرگ خودخواسته کیانوش سنجری، روزنامه‌نگار سابق صدای آمریکا، فعال حقوق بشر و زندانی سیاسی پیشین، در اعتراض به «دیکتاتوری خامنه‌ای» در روز چهارشنبه ۲۳ آبان، واکنش‌های گسترده‌ای را در رسانه‌های اجتماعی به دنبال داشت و گروهی از کاربران جمهوری اسلامی را مسئول آن دانستند.
کیانوش سنجری پیشتر در گفت‌وگو با صدای آمریکا درباره شیوه‌های مجنون‌سازی زندانیان سیاسی و شکنجه روانی توسط مقامات جمهوری اسلامی افشاگری کرده بود.
- 240p | 20/6MB
- 360p | 27/3MB
- 480p | 40/2MB
- 720p | 133/6MB
- 1080p | 117/5MB
در واکنش به اعلام مرگ خودخواسته کیانوش سنجری، سیامک آرام، فعال حقوق بشر ساکن آمریکا، اعلام کرد که سنجری «قرار بود فردا چهاردهم نوامبر، (۲۴ آبان) سوار هواپیما بشود و به آمریکا بیاید.»
با این حال او تأکید کرد: «با اطمینان باید گفت جمهوری اسلامی کیانوش را به سمت خودکشی کشاند.»
حساب کاربری «وحید آنلاین» که رویدادهای ایران را در شبکه‌های اجتماعی دنبال می‌کند، تصاویری از ازدحام جمعیت و حضور مأموران اورژانس و آتش‌نشانی را در محل آخرین تصویری که آقای سنجری در ایکس از حضور خود منتشر کرده بود، بازتاب داده است.
عالیه مطلب‌زاده، روزنامه‌نگار، که از روز گذشته وضعیت کیانوش سنجری را پی‌گیری می‌کرد، با تأیید مرگ خودخواسته این زندانی سیاسی پیشین، نوشت: «کیانوش سنجری تنها نبود، ولی مصمم بود و تا لحظه آخر حتی یکی از دوستان روانشناس و مشاورش همراهش بود.»
حساب کاربری فلات ایران در ایکس نیز تصویری از کیانوش سنجری در کنار کودکان کار منتشر کرد و نوشت: «خداحافظ، پسر ایران‌دوست!»
سمیرا راهی، روزنامه‌نگار، هم با تأکید بر این که «جمهوری اسلامی رسما مسئول مرگ کیانوش است»، به سابقه «دست‌کم ۹ بار بازداشت، شش بار انتقال اجباری به بیمارستان روانی، دو سال زندان، و ۹ ماه سلول انفرادی» آقای سنجری اشاره کرد و نوشت: «و حالا خون کیانوش سنجری تا همیشه به نام جمهوری اسلامی نوشته شد.»
شیما بابایی، فعال حقوق بشر، نیز مرگ کیانوش سنجری را «فریادی علیه بی‌عدالتی» دانست.
حساب رسمی دولت اسرائیل به فارسی در ایکس نیز بخشی از پیام روز سه‌شنبه بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر این کشور خطاب به ایرانیان را منتشر کرد و با استفاده از هشتگ «کیانوش سنجری»، نوشت: «امیدتان را از دست ندهید. نگذارید جمهوری اسلامی رویاهای شما را بکشد.»
کیانوش سنجری یک روز قبل از این اقدام با انتشار پستی در ایکس اعلام کرده بود که اگر تا ساعت هفت غروب روز چهارشنبه ۲۳ آبان سال ۱۴۰۳، فاطمه سپهری، نسرین شاکرمی، توماج صالحی و آرشام رضایی از زندان آزاد نشوند و خبر آزادی‌شان در سایت خبری قوه قضاییه منتشر نشود، در اعتراض به دیکتاتوری خامنه‌ای و شرکایش به زندگی خود پایان خواهد داد.
او سپس عکسی را با این عنوان منتشر کرد: «۷ شب، پل حافظ، چهارسو.»
پس از انتشار این پست شمار بسیار زیادی از کاربران از طیف‌های مختلف سیاسی و فکری با ارسال پیام در زیر پست او تلاش کردند تا این فعال سیاسی را از تصمیمش منصرف کنند.
کیانوش سنجری، همکار سابق صدای آمریکا، وبلاگ‌نویس و فعال حقوق بشر متولد ۱۳۶۱ در تهران بود و فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی خود را از دوران دانشجویی آغاز کرد. او که در جبهه متحد دانشجویی و کمیته گزارشگران حقوق بشر نقش داشت، بارها به دلیل انتشار گزارش‌هایی درباره وضعیت زندانیان سیاسی و افشای موارد نقض حقوق بشر بازداشت شد و مدتی را در زندان سپری کرد.
گزارش‌های او شامل مستندسازی وضعیت نامطلوب زندانیان سیاسی، رفتارهای خشن مأموران امنیتی و سایر موارد نقض حقوق بشر بود که در رسانه‌های مختلف و به‌ویژه وبلاگ شخصی‌اش منتشر می‌کرد.
او در سال ۱۳۸۵، پس از تحمل فشارهای شدید امنیتی مجبور به ترک ایران شد. ابتدا به کردستان عراق پناه برد و سپس با کمک سازمان عفو بین‌الملل به نروژ منتقل شد. او بعداً به آمریکا مهاجرت کرد و به فعالیت‌های رسانه‌ای خود در تبعید ادامه داد.
سنجری پس از حضور در آمریکا با صدای آمریکا و سازمان‌هایی مانند بنیاد برومند و سازمان حقوق بشر ایران همکاری داشت و گزارش‌هایی را در خصوص وضعیت حقوق بشر و زندانیان سیاسی ایران ارائه می‌کرد.
کیانوش سنجری پس از چندین سال زندگی در تبعید، در مهر ۱۳۹۵ تصمیم به بازگشت به ایران گرفت، هدف او از این بازگشت مراقبت از مادر بیمارش بود. بازگشت او با وجود خطرات و تهدیدهای احتمالی صورت گرفت و چند روز پس از ورود به ایران، توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به ۱۱ سال زندان محکوم شد.
او را در دوران حبس به بیمارستان روانی امین‌آباد منتقل کردند و تحت فشارهای شدیدی قرار گرفت.
