شرایط برای افراد دارای معلولیت جسمی و ذهنی در کشورمان بسیار سخت و طاقت فرسا می گذرد. متأسفانه هرچه سن و سال افراد معلول بالاتر می رود مشکلات مالی و معیشتی برای آنها بیشتر خواهد شد. دچار ضعف بدنی و حرکتی شدیدتری می شوند و هزینه های درمان و نگهداری آنها به صورت فزاینده ای افزایش می یابد.
بنابر نظر کارشناسان حوزه بهزیستی هزینه نگهداری و درمان یک فرد دارای معلولیت ذهنی مطابق با هزینه دو فرزند دانشجوی یک خانواده است. چرا که از یکسو نیاز به تجهیزات پزشکی دارند و از سوی دیگر نیاز به داروهای خاص داشته و مهمتر از همه با بالارفتن سن و سالشان هزینه نگهداری آنها برای خانواده به شدت افزایش می یابد.
با چنین شرایط بسیاری از خانواده های دارای معلول با حقوق بازنشستگی یا کارمندی و کارگری قادر به تأمین هزینه این بیماران نیستند. نهادهای حمایتی نیز به سبب نداشتن بنیه کافی حمایتی حداقلی از این افراد دارند که در آخرین گزارش ارائه شده در باره مقرری معلولان رقمی ناچیز به صورت ماهانه به آنها پرداخت می شود.
آیا با چنین ارقامی حتی یک نسخه و یا یک زیرانداز بهداشتی هم می توان برای آنها تهیه کرد؟! وضعیت معلولان کشور نیازمند تجدیدنظر اساسی درحوزه پشتیبانی بیمه ای و حمایت های توان بخشی است. درد و رنج این بیماران و فشارهای روحی و روانی که برخانواده آنها وارد می شود کمر شکن است، نباید اجازه داد بی پولی و فقر این دردها را دوچندان کند.