به گزارش خبرنگار دفاعپرس از شهرکرد، «خسرو سلیمی ناغانی» سوم فرودین ۱۳۳۴ در شهر ناغان استان چهارمحال و بختیاری چشم به جهان گشود.
تحصیلات خود را تا ششم نظام قدیم در زادگاهش به پایان رسانید. از دانش آموزان مستعد و با انگیزه و از هوش سرشاری برخوردار بود و همیشه با معدل عالی قبول میشد؛ به دلیل کمبود امکانات نتوانست در سطح بالاتر ادامه تحصیل دهد.
خسرو از محبان و علاقهمندان به ائمه اطهار (ع) به خصوص سرور و سالار شهیدان حضرت ابا عبدالله الحسین (ع) بود و فعالیت چشمگیری در این زمینه داشت. در طول ۲۳ سال زندگی خود علاوه بر شغل کشاورزی و نجاری در زمینه نوحه خوانی، نوحه نویسی و گردآوری نوحهها تلاش میکرد و هم اکنون کتابها و مجموعه نوحههای گردآوری شده به دست وی موجود است.
وی مداح و ذاکر اهل بیت (ع) بود. در مراسم عزاداری سید و سرور شهیدان شرکت میکرد. مؤسس هیئت عزاداری و میزبان عزاداران اباعبدالله (ع) بود. کسانی که دوران کودکی و جوانی شهید را درک کردهاند؛ با نوحههای جانسوز وی آشنایی دارند.
مادر نگران من مباش؛ من پیش حسین زهرایم!
مادر شهید روایت میکند: خسرو همیشه قرآن میخواند؛ نمازش ترک نمیشد. روزی او را در خواب دیدم که میگفت: مادر نگران من مباش؛ من پیش حسین زهرایم! همیشه روضه خوانی میکرد و در سوگ امام حسین (ع) گریان بود و صدای گیرایی داشت.
برای زلزلهزدگان کمکرسانی میکرد
خواهر شهید میگوید: نوع دوستی شهید آن قدر بالا بود که هنوز سخن از خوبیهایش در میان است. فروردین ۱۳۵۶ که در شهرهای اردل و ناغان زلزلهای به وقوع پیوست. همه خانهها خراب و ویران شدند. در زمان وقوع زلزله به همشهریهای خود کمک فراوانی میکرد. به زلزلهزدگان امداد و کمکرسانی میکرد. روحیهاش طوری بود که به اهالی شهر در ساختن خانههای جدیدشان کمک میکرد.
برای زلزله زدگان نفت و لوازم خانه میبرد. به درد مردم میرسید و به آنها کمک میکرد. حتی تخته الوار درست میکرد برای حمل پیکر اموات؛ روزی که تراکتور گرفت با آن سنگ، الوار، شن و... برای ساخت خانههای مردم میبرد. حتی در روستاهای جَغدان و باجگیران در ساخت خانههایشان به کمک آنها میرفت.
پیرو خط امام بود
قبل از انقلاب به شهرهای قم، اصفهان و شهرضا زیاد سفر میکرد، در آن موقع ما اطلاعی از این فعالیتها نداشتیم وقتی از سفرهایش سوال میکردم؛ میگفت شما بچه هستید بعدا متوجه میشوید! بعدها متوجه شدم ایشان در جلسات انقلابی که توسط انقلابیون در شهرها برگزار میشد، شرکت میکرد.
در تظاهرات و راهپیماییها و پخش اعلامیههای امام شرکت فعال داشت؛ یکی از فعالان سیاسی شهر و پیرو خط امام بود. بعد از شهادتش، عکسها و اعلامیههای حضرت امام (ره) در منزلش پیدا شد.
خسرو سلیمی بیست و یکم آذر ۱۳۵۷ در بروجن هنگام شرکت در تظاهرات توسط عوامل رژیم شاهنشاهی به شهادت رسید. هم اکنون میدان محل شهادتش به نام شهید سلیمی نامگذاری شده تا یاد و خاطره او برای همیشه در ذهن مردم شهیدپرور شهرهای بروجن و ناغان باقی بماند. مزار این شهید گرانقدر در گلزار شهدای شهر ناغان قرار دارد.
انتهای پیام/
∎
نظر شما