به گزارش خبرنگار سینمایی ایرنا، پردیس سینمایی ملت این روزها مهمترین رویداد سینمایی کشور را در قلب خود رقم می زند، رویدادی که در ایستگاه چهل و یکم همچنان گرم سپری می شود.

دومین روز این رویداد کمی شلوغ‌تر از روز نخست با حضور برخی از عوامل فیلم ها و هنرمندان همچنان میان شور و تکاپوی اهالی رسانه گذشت، سه فیلم آه سرد، جنگل پرتقال و یادگار جنوب اکران های روز دوم را به خود اختصاص داده بودند.

سالن های نمایش هر سه فیلم در سه سانس متفاوت به جز یکی دو ردیف اول توسط تماشاچیان پر شده بود، حاضرانی که البته برخی از این آثار نتوانست نظرشان را جلب کند مخصوصا ۲ فیلم آه سرد و یادگار جنوب.

پردیس سینمایی ملت به جز رقابت آثار سینمایی و فیلمسازان شاهد رقابتی به مراتب داغ تر رسانه ای ها در تولیدی های خبری، مصاحبه های تصویری با عوامل فیلم و رنگ رسانه ای بخشیدن به این رویداد سینمایی است

راهروهای پردیس که منتهی به سالن های اکران آثار هستند به یکباره پر و پس از آغاز نمایش خالی از عبور و مرور و ولوله ای می شد که تا چند دقیقه ای بعد از پایان فیلم در خروجی های سالن جلب توجه می کرد. سکوتی که بلافاصله بعد از نمایش فیلم به یکباره می شکست.

پردیس سینمایی ملت به جز رقابت آثار سینمایی و فیلمسازان شاهد رقابتی به مراتب داغ تر رسانه ای ها در تولیدی های خبری، مصاحبه های تصویری با عوامل فیلم و رنگ رسانه ای بخشیدن به این رویداد سینمایی است و این نکته ای است که به شور و حال جشنواره ها بویژه جشنواره حساس چهل و یکم رنگ و لعاب بیشتری می دهد.

اما در مورد آثار حضور فیلم اولی ها و سوژه هایی که از موضوعات رایج و در بعدی دیگر از پایتخت زدگی تا حدودی فاصله گرفته اند، و به زبانی دیگر یک نوع ساختارشکنی در سوژه پردازی آثار از جمله تمایزات جشنواده چهل و یکم با ادوار گذشته است، که امروز نیز نمود آن در هر سه اثر سینمایی هویدا بود.

سوژه هایی که از بوی نوعی غیرکلیشه ای برخوردار بودند اما ناب و قابل توجه نبودند که بازهم البته نمی توان از کنار جسارت کارگردان در پرداختن به چنین غیرتکرار و ریسک پذیری هم به سادگی گذشت. رقابت امسال اگر اینچنین که تا به امروز در دومین روز این رویداد گذشت، ادامه داشته باشد را می توان رقابت سوژه های تازه نیز قلمداد کرد در کنار نخستین فیلمسازی ها.

هرچند رقابت امروز اما بین آه سرد، جنگل پرتقال و یادگار جنوب سخت و نفس گیر نبود، آه سرد با ریتم کند و موضوعی که قابلیت پردازش بلند سینمایی را ندارد نتوانست نظر مثبت تماشاگران را جلب کند. قصه از تکلف و پیچیدگی خاص و در عین حال پیام دهن پرکنی برخوردار نبود و علیرغم زحمات کار و فضای فیلمبرداری میان برف و بوران تماشاچی را با خود همراه نکرد.

فیلم با پشیمانی شخصیت اصلی داستان در انتقام از پدرش به پایان رسید که این انتها از همان آغاز فرایند انتقام جویی برای مخاطب قابل پیش بینی بود. به طور کلی آه سرد خوش بینی مخاطبان را در فتح گیشه با خود به همراه نداشت.

اما دومین اثر اکران شده امروز جنگل پرتقال بود که در میان سه فیلم امروز توفیق بیشتری در همراه کردن مخاطبان و جلب نظر آنان به همراه داشت، هرچند این اثر را هم زیاد نمی توان در قد و قواره جشنواره قلمداد کرد.

نقطه برتری جنگل پرتقال نسبت به دو اثر اکرانی امروز پیام هایی بود که پخته و بی واسطه تحویل مخاطبان می شد و حتی در بعضی موارد همذات پنداری تماشاگران را با خود به همراه داشت

اما نقطه برتری جنگل پرتقال نسبت به دو اثر اکرانی امروز پیام هایی بود که پخته و بی واسطه تحویل مخاطبان می شد و حتی در بعضی موارد همذات پنداری تماشاگران را با خود به همراه داشت.

یادگار جنوب آخرین اثر اکرانی روز دوم جشنواره بود که با موضوع و شخصیت اصلی داستان به سبک سریال های دم دستی ترکی پیش می رفت، شخصیتی پولدار و عاشق که رفتارهایش از واقعیت و منطق عمومی به دور و در نیمه اول فیلم ریتمی تا حدودی کسل کننده به مخاطب عرضه می داد که نوعی زدگی را به دنبال داشت زدگی ای که حتی غافلگیری مخاطب با انقطاع های چندباره و بازگشت به قبل و یا رونمایی از بازیگرانی چون پژمان جمشیدی و سحر دولتشاهی در میانه داستان هم نتوانست جبران و نظر مثبت مخاطب را به خود جلب کند.

روز دوم جشنواره میان تلفیق نقد و رضایت گذشت و این رویداد و پردیس ملت چشم به فرداهایی پر رونق تر در خواب رفت تا بلکه آثار سومین روز جنجالی درخورتر بیافرینند.