در همین راستا فائزه نوآبادی درباره داستان «پیله‌های خیس» گفت: این نمایش نوشته مجید انوری است که تاثیرات و عواقب جنگ را به تصویر می کشد و بیشتر نگاهش روی جایگاه زن در جنگ است. در این نمایش زنی را می‌بینیم که همراه همسرش که تازه از جنگ بازگشته زندگی می‌کند. پرستاری از روی آگهی که زن داده است به خانه آنها راه می‌یابد و اتفاقاتی رخ می‌دهد که قصه را پیش می‌برد.

نوآبادی ادامه داد: این نمایش اثری سوررئالیستی است و کمی هم در نورپردازی و اجرا به سمت اکسپرسیونیسم می‌رود.

کارگردان نمایش «پیله‌های خیس» با اشاره به اینکه تئاتر یک هنر جهانشمول است، درباره اینکه آیا این نمایش می‌تواند معرف تئاتر استان گلستان باشد، بیان کرد: تئاتر نمی‌تواند صرفا معرف اقلیم یا یک استان خاص باشد. حرف آن کلی است و فرقی نمی‌کند در کجای جهان اجرا شود. «پیله‌های خیس» یک دغدغه کلی دارد که در تمام جهان می‌تواند حرفی برای گفتن داشته باشد بنابراین نمی‌توانم بگویم صرفا معرف تئاتر استان گلستان است. کار ما ربطی به استان ندارد و از یک زبان بین المللی در اجرا پیروی می‌کند.

وی درباره احیای جشنواره منطقه‌ای تئاتر فجر گفت: احیای جشنواره تئاتر منطقه‌ای فجر اتفاق خوشایندی است چراکه می‌توان آثار مناطق دیگر را دید و با آنها آشنا شد که البته اگر با فرهنگ خودشان تولید کرده باشند می‌تواند اتفاقات بهتری را رقم بزند.

نورآبادی در پایان صحبت هایش با اشاره به مشکلات مربوط به هزینه‌های تولید گفت: متاسفانه هنرمندان دچار مشکل شده اند چرا که هزینه‌ها ۲ برابر شده‌ و از نظر زمانی نیز فرصت کمی برای حضور در جشنواره در اختیار گروه‌ها قرار می‌گیرد که این امر با حمایت بیشتر و تعامل با گروه‌ها قابل برطرف شدن است. ما یک جشنواره استانی داریم و یک جشنواره تئاتر فجر و حالا که یک جشنواره دیگر به جریان جشنواره‌ها افزوده شده است با حمایت گروه‌ها می‌توان این بار را کمی از دوش هنرمندان سبک‌تر کرد.