محسن پرویز در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) با بیان اینکه هدف از برگزاری جوایز ادبی در بیشتر کشورهای دنیا، تاثیرگذاری در مخاطبان و شناساندن و معرفی آثار شاخص نویسندگان و شاعران است، عنوان کرد: جوایز ادبی در بیشتر کشورها تلاش دارند که فضا و شرایط کار برای شاعران و نویسندگان بهبود یابد و جایگاه بهتری در میان مخاطبان پیدا کنند.
این نویسنده با بیان اینکه در تمام دنیا دست‌اندرکاران جوایز ادبی با درنظرگرفتن ملاک‌هایی خاص آثار و صاحب‌قلمانی را معرفی و به عنوان اثر و نویسنده شاخص معرفی میکنند، افزود: بی‌شک جوایز ادبی که در آنها داوری بدون حب و بغض انجام شود و هدف‌گذاری جز معرفی و شناساندن بهترین آثار را نداشته باشند تثبیت و استقبال بیشتری پیدا میکنند.
پرویز با اشاره به اینکه جوایز ادبی که وجهه بین‌المللی دارند، به تدریج می‌توانند یک نگاه خاص را در طیف وسیعی از نویسندگان ایجاد کنند، گفت: شرکت در این جوایز بین‌المللی از جمله نوبل ادبی منافع زیادی برای نویسندگان دارد و در صورت برگزیده شدن به شهرت قابل توجه و جایزه نقدی بالایی می‌رسند. همچنین آثارشان به زبان‌های مختلف ترجمه و با شمارگان بالا منتشر می‌شود.
وی با اشاره به اینکه بیشتر جوایز ادبی ایران، داخلی هستند و وجهه بین‌المللی ندارند، عنوان کرد: در ایران اغلب جایزه‌های ادبی تنها در سطح کشورمان و تعدادی از کشورهای جبهه مقاومت برگزار می‌شوند.
این نویسنده با بیان اینکه جایزه بزرگ کتاب سال با هدف حمایت از نویسندگان و کمک به بهبود وضعیت چرخه نشر سال‌هاست بزرگ‌ترین جشنواره کتابی کشور ماست، گفت: تنوع حوزه‌های این جایزه که موضوع‌های مختلف علمی، ادبی، اجتماعی، دینی، هنری و غیره را شامل می‌شوند و قابل توجه نبودن میزان جایزه نقدی از ضعف‌های آن بوده است. ضمن اینکه در جایزه کتاب سال بارها اتفاق افتاده که تالیف و ترجمه حوزه‌های مختلف برگزیده داشته‌اند ولی هیچ اثر ادبی شایسته این عنوان نشده است.
پرویز تاکید کرد: جایزه جلال آل احمد نیز که برای حمایت هرچه بیشتر از حوزه ادبیات راه‌اندازی شده بخش‌هایی چون مستندنگاری را نیز به همراه دارد که صحیح نیست. ضمن اینکه به تدریج ارزش مبلغ این جایزه کاهش یافت و گاه این جایزه شاهد اتفاق‌ها و داوری‌هایی شد که به آن لطمه زده است.
وی معتقد است، برای بهبود وضعیت فعلی باید جوایز ادبی کشور ما، بین‌المللی شوند و به معنای واقعی فرصتی برای حمایت از نویسندگان باشند. زمانی می‌توان گفت در جوایز ادبی به نقطه مطلوب رسیده‌ایم که پس از یک سال تعداد شمارگان آثار برگزیده چندبرابر شود.
این نویسنده با بیان اینکه در تمام دنیا دست‌اندرکاران جوایز ادبی با درنظرگرفتن ملاک‌هایی خاص آثار و صاحب‌قلمانی را معرفی و به عنوان اثر و نویسنده شاخص معرفی میکنند، افزود: بی‌شک جوایز ادبی که در آنها داوری بدون حب و بغض انجام شود و هدف‌گذاری جز معرفی و شناساندن بهترین آثار را نداشته باشند تثبیت و استقبال بیشتری پیدا میکنند.
پرویز با اشاره به اینکه جوایز ادبی که وجهه بین‌المللی دارند، به تدریج می‌توانند یک نگاه خاص را در طیف وسیعی از نویسندگان ایجاد کنند، گفت: شرکت در این جوایز بین‌المللی از جمله نوبل ادبی منافع زیادی برای نویسندگان دارد و در صورت برگزیده شدن به شهرت قابل توجه و جایزه نقدی بالایی می‌رسند. همچنین آثارشان به زبان‌های مختلف ترجمه و با شمارگان بالا منتشر می‌شود.
وی با اشاره به اینکه بیشتر جوایز ادبی ایران، داخلی هستند و وجهه بین‌المللی ندارند، عنوان کرد: در ایران اغلب جایزه‌های ادبی تنها در سطح کشورمان و تعدادی از کشورهای جبهه مقاومت برگزار می‌شوند.
این نویسنده با بیان اینکه جایزه بزرگ کتاب سال با هدف حمایت از نویسندگان و کمک به بهبود وضعیت چرخه نشر سال‌هاست بزرگ‌ترین جشنواره کتابی کشور ماست، گفت: تنوع حوزه‌های این جایزه که موضوع‌های مختلف علمی، ادبی، اجتماعی، دینی، هنری و غیره را شامل می‌شوند و قابل توجه نبودن میزان جایزه نقدی از ضعف‌های آن بوده است. ضمن اینکه در جایزه کتاب سال بارها اتفاق افتاده که تالیف و ترجمه حوزه‌های مختلف برگزیده داشته‌اند ولی هیچ اثر ادبی شایسته این عنوان نشده است.
پرویز تاکید کرد: جایزه جلال آل احمد نیز که برای حمایت هرچه بیشتر از حوزه ادبیات راه‌اندازی شده بخش‌هایی چون مستندنگاری را نیز به همراه دارد که صحیح نیست. ضمن اینکه به تدریج ارزش مبلغ این جایزه کاهش یافت و گاه این جایزه شاهد اتفاق‌ها و داوری‌هایی شد که به آن لطمه زده است.
وی معتقد است، برای بهبود وضعیت فعلی باید جوایز ادبی کشور ما، بین‌المللی شوند و به معنای واقعی فرصتی برای حمایت از نویسندگان باشند. زمانی می‌توان گفت در جوایز ادبی به نقطه مطلوب رسیده‌ایم که پس از یک سال تعداد شمارگان آثار برگزیده چندبرابر شود.
نظر شما