به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از باشگاه خبرنگاران، دانشمندان گونه‌ای از ویروس تبخال را به‌طور ژنتیکی تغییر داده‌اند تا به عنوان یک عامل کشتن سرطان در انسان عمل کند.

یافته‌های یک کارآزمایی اولیه انسانی دلگرم‌کننده بوده است و درمان تجربی بی‌خطر و مؤثر را به همراه داشته است.

کریستین هلن از موسسه تحقیقات سرطان توضیح داد: ویروس‌ها یکی از قدیمی‌ترین عوامل تهدید کننده‌ی سلامتی در بشریت هستند، همانطور که همه ما در طول همه‌گیری بطور ملموس دیده‌ایم. اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد، می‌توانیم از برخی ویژگی‌هایی که آن‌ها را برای به چالش کشیدن در خصوص آلوده کردن و کشتن سلول‌های سرطانی تبدیل می‌کنند، استفاده کنیم.

در این زمینه بیشتر بخوانید؛

اگه کمبود خواب داشته باشیم چه اتفاقی برای بدنمون می افته؟

نشانه های اصلی کم خونی یا فقر آهن چیست؟

محققان بر این باورند که ویروس‌های انکولیتیک، مدت‌هاست پتانسیل دارند، به عنوان سربازان سرطان‌کش استفاده شوند.با ظهور مهندسی ژنتیک در سال‌های اخیر، دانشمندان بالاخره توانستند ویروس‌ها را مهندسی کنند تا به جای آسیب به آن‌ها کمک کنند.

در این تحقیق جدید، دانشمندان به دنبال اصلاح سویه‌ای از ویروس هرپس سیمپلکس بوده‌اند. ویروس اصلاح‌شده ژنتیکی به نام RP۲ طوری مهندسی شده است که فقط در سلول‌های سرطانی تکثیر می‌شود و باعث می‌شود که متورم شده و منفجر شوند.

این ویروس به گونه‌ای طراحی شده است که مستقیماً به تومور‌ها تزریق شود و همچنین به عنوان زنگ خطر سیستم ایمنی عمل می‌کند و با تولید مولکول‌هایی که باعث ایجاد فعالیت ایمنی می‌شود، سلول‌های سرطان کش بدن را جذب می‌کند.

کوین هرینگتون، محققی که روی این پروژه کار می‌کند، گفت: مطالعه ما نشان می‌دهد که یک ویروس سرطان‌کش مهندسی‌شده ژنتیکی می‌تواند یک یا دو ضربه به تومور‌ها وارد کند و مستقیماً سلول‌های سرطانی را از درون نابود می‌کند، همچنین در عین حال سیستم ایمنی را علیه آن‌ها فرا می‌خواند.

یافته‌های اولیه از اولین آزمایش فاز ۱ که درمان آنکولیتیک را در ۳۹ بیمار آزمایش می‌کرد، در یک کنفرانس پزشکی اخیر در اروپا اعلام شد. سه نفر از ۹ بیمار که به تنهایی درمان ویروسی را آزمایش می‌کردند، شاهد کوچک شدن تومور بودند، در حالی که هفت نفر از ۳۰ نفر باقی مانده، مزایای درمانی را در ترکیب با سایر روش‌های ایمونوتراپی مشاهده کردند.

این کارآزمایی فاز ۱ اساساً بر روی تعیین ایمن بودن درمان متمرکز بود و هیچ عارضه جانبی جدی شناسایی نشد.از آنجایی که این فاز فقط یک کارآزمایی ایمنی بود، بیمارانی که به کار گرفته شدند، مبتلا به تعدادی از انواع سرطان‌های مختلف بودند، بنابراین کارآزمایی‌های آینده بهتر موثرترین سرطان‌ها را برای این درمان مورد هدف قرار خواهند داد.

هرینگتون گفت: در کارآزمایی‌های بالینی در مراحل اولیه به ندرت مشاهده می‌شود که چنین نرخ‌های پاسخ خوبی مشاهده شود، زیرا هدف اصلی آن‌ها آزمایش ایمنی درمان است و بیماران مبتلا به سرطان‌های بسیار پیشرفته را درگیر می‌کنند که درمان‌های کنونی برای آن‌ها از کار افتاده است.