محمود محمدی

پرونده مسابقات کشتی آزاد و فرنگی قهرمانی جهان 2022 یکشنبه هفته گذشته در بلگراد صربستان بسته شد و بر خلاف تصور عمومی آزاد و فرنگی‌کاران ایران در غیاب روسیه به عنوان یکی از قدرت‌های سنتی کشتی جهان نتوانستند عنوان قهرمانی جهان را به‌دست آورند.

در کشتی فرنگی ایران توسط محمدرضا گرایی در وزن 67 کیلوگرم، امین میرزازاده در وزن 130 کیلوگرم به مدال نقره و محمدهادی ساروی در وزن 97 کیلوگرم به مدال برنز دست یافت و پویا دادمرز در 55، مهدی محسن‌نژاد در 60، علیرضا نجاتی در 63، محمدرضا مختاری در 72، محمدعلی گرایی در 77، پژمان پشتام در 82 و ناصر علیزاده در وزن 87 کیلوگرم، 7 نماینده ایران در این رقابت‌ها بودند که با شکست برابر رقبای خود از رسیدن به مدال بازماندند تا در نهایت ایران با کسب 81 امتیاز عنوانی بهتر از چهارم را به‌دست نیاورد.

این در شرایطی است که شاگردان محمد بنا در دوره قبلی مسابقات با 4 مدال طلا و 2 برنز بعد از روسیه که در این دوره از رقابت‌ها غایب بود به عنوان نایب قهرمانی جهان دست یافته بودند.

در کشتی آزاد نیز رحمان عموزاد و کامران قاسم‌پور در 65 و 92 کیلوگرم به مدال طلا رسیدند. رضا اطری، محمد نخودی و حسن یزدانی در 61، 79 و 86 کیلوگرم صاحب نشان نقره شدند و یونس امامی و امیرحسین زارع در 74 و 125 کیلوگرم مدال برنز را از آن خود کردند تا ایران با کسب 150 امتیاز پس از آمریکا عنوان نایب قهرمانی را به‌دست آورد.

آزادکاران ایران در دوره قبلی با 3 مدال طلا، 3 نقره و یک برنز بعد از روسیه و آمریکا روی سکوی سوم مسابقات ایستاده بودند. 

پس از این مسابقات به مانند رقابت‌های دیگر کارشناسان به بررسی نقاط ضعف و قوت آزاد و فرنگی‌کاران ایران پرداختند، تا با شناسایی آنها بتوان برنامه‌ریزی درست و مناسبی برای آینده انجام داد. نگاهی سطحی و اجمالی به نتایج کشتی فرنگی در مسابقات جهانی بیانگر آن بود که عملکرد شاگردان بنا از نظر کمی و کیفی نسبت به دوره گذشته افتی فاحش داشت، هر چند هر دوره‌ای، مسابقات شرایط خاص خودش را دارد اما آمار و ارقام می‌گوید از 3 طلای ایران در نروژ، حتی یکی از آنها در صربستان تکرار نشد! 

تیم ملی کشتی فرنگی ایران سال گذشته در پیکارهای جهانی تنها 6 امتیاز با تیم قهرمان اختلاف داشت و علیرضا دبیر یک سال در تمام نشست‌هایش تأکید می‌کرد که جایگاه واقعی تیم کشتی فرنگی ایران قهرمانی جهان است ولی واقعیت در صربستان آن بود که فرنگی‌کاران ایران با 81 امتیاز در رده چهارم جهان قرار گرفتند و تیم‌های ترکیه، آذربایجان و صربستان بالاتر از ما رده‌های اول تا سوم را به خود اختصاص دادند. 

تحلیل‌های ارائه شده درباره ناکامی فرنگی‌کاران عموما حول و حوش دو محور بود؛ یکی ضعف بدنی کشتی‌گیران و دیگری رعایت نشدن عدالت در انتخاب ملی‌پوشان. درباره ضعف بدنی کشتی‌گیران و خستگی آنها روی تشک‌های بلگراد فرضیه بیش تمرینی یا تمرینات اشتباه بسیار مطرح شد. در گزینش و چگونگی انتخاب ملی‌پوشان هم دوباره همان بحث کهنه و قدیمی «انتصاب به جای انتخاب» برجسته بود.

در کشتی آزاد شرایط متفاوت از فرنگی بود؛ از شیوه انتخابی گرفته تا کیفیت مدال‌آوری. ایران در دوره قبلی مسابقات عنوان سومی را به‌دست آورده بود اما در این دوره با کسب 7 مدال رنگارنگ روی سکوی دومی ایستاد. هر چند 3 طلای اسلو به 2 طلای بلگراد تبدیل شد اما توزیع برابر قدرت در تمام اوزان یکی از نکات فنی مثبت و برجسته آزادکاران ایران در مسابقات قهرمانی جهان 2022 بود.

در شیوه انتخاب ملی‌پوشان نیز درستکار و همکارانش با رعایت دقیق چرخه انتخابی اجازه ندادند حرف و حدیثی مطرح شود تا جایی که حتی یک آزادکار ادعا نکرد در راه رسیدن به دوبنده تیم ملی، حقش ضایع شده است!

اما امتیاز منفی آزادکاران در بلگراد، نرسیدن حسن یزدانی به طلا بود. ستاره سال‌های اخیر کشتی ایران بازهم اسیر قدرت، تکنیک و تاکتیک مناسب تیلور آمریکایی شد تا در تقابل‌های مستقیم با این کشتی‌گیر، یک شکست دیگر به نام یزدانی ثبت شود. حذف سرلک در دور نخست برابر حریف چینی، ‌دستهای خالی محمدیان و سومی امیرحسین زارع که اسیر بی‌تجربگی شد و طلا را تقدیم طاها آکگول ترک کرد، از دیگر موارد منفی تیم آزاد بود. خوشبختانه در بازگشت کشتی‌گیران به تهران، فدراسیون بدون فوت زمان بررسی عملکرد آزاد و فرنگی کاران ایران را در دستور کارش قرار داد و در نخستین اقدام پس از خداحافظی یا کناره‌گیری بنا از تیم ملی (که انصافا نقش پررنگی در موفقیت سال‌های اخیر کشتی فرنگی ایران داشت) حسن رنگرز را به عنوان سرمربی انتخاب کرد.  محمد بنا زحمات بسیاری برای کشتی فرنگی کشید و آن‌قدر با این تیم موفقیت به‌دست آورد که به عنوان مربی قرن نیز انتخاب شد اما همواره بزرگ‌ترین انتقادی که به او و همکارانش وارد می‌شد این بود که پایبند به چرخه انتخابی تیم ملی نیستند و معمولا سلیقه را جایگزین قانون می‌کنند. امید می‌رود با تغییرات صورت گرفته در تیم ملی این ضعف بزرگ برطرف شود تا همه برای رسیدن به دوبنده تیم ملی از شانس برابر برخوردار باشند.

در کشتی آزاد نیز ضعف آنالیز و تاکتیک به ویژه در تقابل با کشتی‌گیران آمریکایی احساس شد (نکته‌ای که دبیر به عنوان رئیس‌فدراسیون و قهرمان المپیک و جهان نیز به آن اشاره داشت) انتظار می‌رود اقدامات اصلاحی در این بخش نیز هرچه زودتر آغاز شود تا کشتی همچنان به مسیر رو به رشد خود ادامه دهد.

خوشبختانه در دو، سه سال گذشته اقدامات بزرگ و ماندگاری در زیرساخت‌های کشتی صورت گرفته و اگر تمرکز فدراسیون از این پس بیشتر روی مسایل فنی باشد، با ظرفیت فوق‌العاده ورزشکاران، کادرفنی بادانش و مدیریت اهل فن، مسلط و قوی ان‌شاءالله شاهد موفقیت‌های بیشتر رشته اول ورزش ایران خواهیم بود.