گروه بین‌الملل دفاع‌پرس- سعید شهرابی؛ هر فتنه و بلایی قوس صعود و نزولی دارد. حلقه آن‌قدر تنگ می‌شود که گمان می‌شود دیگر وضعیت مثل قبل نخواهد شد.

کسی که از بلا و فتنه گریزان و هراسان است، رکود و جمود را می‌پسندد و به دنبال عافیت در سکون است. ولی مگر سکون می‌تواند مایه رشد باشد؟! از قبل به ما گفته‌اند که بنا نیست بر یک حال بمانیم تا اینکه خبیث را از طیب جدا کنند.

فتنه که به اوج قوس صعود برسد، حلقه بلا به منتهی الیه تنگنا و فشار خود می‌رسد، صف خبیث‌ها و طیب‌ها کاملا و تا آخرین نفر از غربال عبور می‌کنند و الک می‌شوند. همین‌که زمان مقدّر برای فتنه به پایان برسد، قوس نزول آغاز و حلقه بلا به فرج گشوده می‌شود: فکم یا الهی!... حلقة بلاء قد فککت‌ها - خدای من! چه بسیار... زنجیر بلایی که آن را گسستی» و البته این قضیه با دست روی دست گذاشتن و ترس و انفعال و همچنین خودسری و بی‌ترمزی و بی‌تدبیری نسبتی ندارد.

از شرایط این‌گونه برمی‌آید که نتیجه این فتنه آن خواهد بود که اهل فکر در عوام و خواص بدانند و بفهمند که با انفعال و رها کردن مبانی؛ نمی‌توان دل «معارض مغرض» را - که مدت‌ها در کمین فرصت برای ضربه به نظام اعتقادی بوده - به دست آورد.

بر تفکیک آشوبگران خرده‌پا از طراحان فتنه و لایه‌های مختلف معترضان از یکدیگر تاکید می‌کنم.

پیچیدن یک نسخه واحد برای همه این‌ها - اگرچه ساده‌ترین و سریع‌ترین راه حلی است که در ذهن خرس‌خاله‌ها جولان می‌دهد، اما در نظر اهل تعقل و تامل لزوماً - تنها راه‌حل و بهترین راهکار نیست. آن جماعت خشونت‌ورزِ ساختارگریز هنجارشکن که به دنبال «آشوب پارتی» هستند نیز یک‌شبه نیامده‌اند که یک روزه بروند!

انتهای پیام/ ۱۳۴