به گزارش خبرنگار مهر، آیت الله سید احمد علم الهدی روز یکشنبه در مراسم عزاداری سالروز رحلت پیامبر اکرم (ص) شهادت امام حسن مجتبی (ع) که در حرم مطهر رضوی برگزار شد، اظهار کرد: حضرت محمد (ص) فرموده که هیچ پیامبری به اندازه من اذیت نشد؛ در این بیان رنج، مصیبت و مظلومیت ایشان به طور کامل مشخص است.

وی با بیان اینکه در مدت ۲۳ سال اسلام تمام مناطق حجاز، عربستان و یمن را فرا گرفت و بخش عمده از شبه جزیره عربستان در قلمرو پیامبر اعظم قرار گرفت، افزود: در پی این اتفاق عظمت پیامبر در دنیا پیچید و امپراطوری‌های بزرگ دنیا در برابر دعوت پیامبر ابراز تواضع کردند. جنگ‌های پیامبر با امپراطوری روم و شکست‌های روم در برابر لشکر اسلام نشان از عظمت اسلام و حکومت پیامبر در این مدت داشت.

نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی با اشاره به اینکه مصائبی که انبیا پیش از پیامبر (ص) دیدند در برابر آنچه پیامبر اسلام طی این ۲۳ سال دید به هیچ وجه قابل مقایسه نیست، ادامه داد: آن روزی که حضرت محمد (ص) از کوه حرا پایین آمدند، قرار شد مردم را به خدا دعوت کنند در حالی که می‌دانستند مبارزه با مساله گمراهی و شرک ساده نیست، اما حضرت با رنج بسیاری توانستند گرایش و وابستگی مردم را نسبت به بت از بین ببرند و اندیشه بت‌پرستی را از اذهان مردم خارج کنند.

وی با بیان اینکه به طور معمول ما رنج را فیزیکی تلقی می‌کنیم در حالیکه رنج‌هایی که ائمه (ع) از عملیات روانی دیدند و تحمل کردند به مراتب بیشتر از رنج‌هایی بوده که در برخورد فیزیکی دیدند، عنوان کرد: مقابله‌ها و برخوردهایی که با پیامبر طی این ۲۳ سال در مکه و مدینه صورت گرفت، باعث رنج و مصیب بر پیامبر بود. آن دسته از افراد به ظاهر مسلمان و در باطن قدرت‌یاب فرصت‌طلب که منتظر درگذشت پیامبر بودند، خباثت خود را در رحلت پیامبر (ص) بروز دادند و رهبری امت اسلام را از مسیر وحی امامت خارج کردند. زندگی با این‌گونه افراد از هر رنجی برای پیامبر اسلام (ص) بیشتر بود.

آیت الله علم الهدی گفت: از روزی که پیامبر رحلت کرد تا روزی که امام عصر (عج) در پس پرده غیبت قرار گرفت ۲۵۰ سال طول کشید و طی این مدت همه فراز و نشیب‌های سیاسی و اجتماعی امت یک محور داشت و آن مظلومیت فرزندان پیامبر بود. هرجا فرزندان نبی مکرم اسلام حضور داشتند آن‌ها را مورد اذیت و آزار قرار دادند.

وی با اشاره به مظلومیت امام حسن مجتبی (ع) در زمان شهادت تاکید کرد: مظلومیت ایشان محدود به دوران زندگی و حتی شهادت حضرت نبود، بلکه فرزندان امام مجتبی در زمان منصور دوانقی مورد شکنجه بودند و در نهایت به شهادت می‌رسیدند. در زمان بنی‌اسرائیل هر روز پیامبران را سر می‌بریدند اما در تاریخ قوم یهود نوشته نشده که پیامبری را سر ببرند و سرش را به دست فرزند سه‌ساله‌اش بدهند، اما این در تاریخ سیاه امت اسلام نسبت به پیامبر ثبت شد.

امام جمعه مشهد مقدس ادامه داد: آزار فرزندان پیامبر به دلیل این بود که عده‌ای که در جنگ‌های پیامبر (ص) حضور داشتند، پس از رحلت ایشان مدعی قدرت شدند و به دنبال سهم‌خواهی بودند. این‌چنین بود که جنازه پیامبر (ص) را بر زمین گذاشتند و برای قدرت با یکدیگر به نزاع برخاستند. شعاری که در سقیفه داده شد بدترین شعاری بود که در تاریخ انبیا داده شده است و این شعار این بود که «بیایید قدرت را تقسیم کنیم».

وی اضافه کرد: منظور این شعار یعنی اینکه خدا، معاد، زحمات رسول الله (ص)، دین و اسلام و حلال و حرام خدا به کنار. بیایید ببینیم که چه کسی می‌خواهد امیر و وزیر شود. از اینجا بود که مسیر عوض شد و امت تغییر پیدا کرد چرا که بحث قدرت بیان شد. از اینجا به بعد باید نزدیکان پیامبر (ص) را برای رسیدن به قدرت می‌کشتند لذا وقایعی چون عاشورا و کربلا از سقیفه آغاز شد و همه این‌ها رنج پیامبر بود.