حرکت به‌سمت تحقق شهر الکترونیک، شهروند الکترونیک و شهرسازی الکترونیک ضرورت عصر امروز است؛ در نتیجه مدیران و برنامه‌ریزان باید برای فراهم آوردن بسترهای اجتماعی، فرهنگی، ایجاد زیرساخت‌های فناورانه، همچنین تغییر ساختار مدیریت شهری تحقق آن تلاش کنند.  هوشمندسازی شهرها و مدیریت هوشمند شهری ازجمله مباحثی است که با تغییر الگو و سبک زندگی شهری مطرح شد و با گذشت زمان لزوم ایجاد زیرساخت‌ها برای تحقق این نوع از الگوی مدیریتی بیشتر احساس شد. رشد شهرنشینی و پرجمعیت شدن شهرها، همچنین تغییر ساختارهای اجتماعی، اقتصادی، مدیریتی و فرهنگی موجب شده تا مدیریت شهرهای کوچک و بزرگ در سراسر جهان نسبت‌به چند دهه گذشته، مشکل‌تر باشد. تراکم بالای جمعیت در شهرها و به‌خصوص کلانشهرها نیز یکی دیگر از دلایل پیچیده‌تر شدن مسائل شهری است، کشور ما نیز با وجود داشتن شهرهای چندمیلیون نفری از این قاعده مستثنا نیست و برای همین در سال‌های گذشته اقدامات موثری برای هوشمندسازی شهرها انجام شده است. هوشمندسازی شهری از آن جهت حائزاهمیت است که تاب‌آوری شهرها را در برابر حوادث طبیعی و انسانی بالا می‌برد و شهری دارای ساختار مدیریتی قوی، هم در شرایط عادی و هم در صورت بروز بحران بهتر می‌تواند بر اوضاع تسلط داشته باشد. شیوع ویروس کرونا در جهان و شهرهای پرجمعیت، بحرانی است که به‌دلیل سطح واگیرداری بالا ممنوعیت حضور جمعیت در فضاهای شهری را همراه داشته است و این روزها توان ارائه خدمات شهری به‌صورت الکترونیک اهمیت زیادی دارد. نظام مدیریتی شهرها باید به شهرسازی الکترونیک معتقد باشد و زمینه‌سازی اجتماعی و فرهنگی لازم، همین‌طور زیرساخت‌های فناورانه برای تحقق آن را تدارک ببیند. فراهم‌آوردن زیرساخت‌ها برای تحقق شهر الکترونیک، هنوز به‌صورت کامل محقق نشده است، درحالی‌که مفهوم شهرسازی الکترونیک باتوجه‌به اصول پدافند غیرعامل، باید به‌عنوان سرفصل جدیدی برای بهینه‌سازی مدیریت شهرها مدنظر باشد.
حرکت به‌سمت تحقق شهر الکترونیک، شهروند الکترونیک و شهرسازی الکترونیک ضرورت عصر ماست؛ درنتیجه مدیران و برنامه‌ریزان باید برای فراهم آوردن بسترهای اجتماعی، فرهنگی، ایجاد زیرساخت‌های فناورانه، همچنین تغییر ساختار مدیریت شهری تلاش کنند.
تاجایی‌که ممکن است باید از ظرفیت فناوری‌های روز دنیا برای کاهش تصدی‌گری‌های مدیریت شهری در امور غیراستراتژیک و غیرمدیریت کلان، استفاده کرد تا امور مدیریتی به بخش‌های خصوصی کارآمد واگذار شود. شهرها نیازمند شهروندی آگاه و مسلط نسبت‌به شرایط مدیریتی جدید و مدیری آگاه و درعین‌حال متعهد به چنین ساختاری است. تا قبل از بحران کرونا، شهرداری کلانشهرهای کشور ازجمله شهرداری اصفهان با سرعتی کم و زیاد، تا حدودی سعی کرده‌اند تا تحقق شهرسازی الکترونیک را به‌صورت نسبی در دستورکار قرار دهند اما واقعیت این است که هنوز تنها گزینه مدیران و شهروندان مدیریت الکترونیک نیست.
مدیران و شهروندان هنوز به‌طور کامل به لزوم شهرسازی الکترونیک باور ندارند، درحالی‌که باتوجه‌به شرایط پیش‌آمده، همه می‌دانیم که راه گریزی نیست و ایجاد این شکل جدید از مدیریت باید به‌صورت جدی‌تری در دستورکار قرار بگیرد.