شناسهٔ خبر: 55555199 - سرویس سیاسی
نسخه قابل چاپ منبع: روزنامه کیهان | لینک خبر

نگاهی به دیروزنامه‌های زنجیره‌ای

فرصت را از دست ندهیم؛ توافق کنیم!

صاحب‌خبر -
 
 
 
سرویس سیاسی-
روزنامه آرمان ملی در مطلبی نوشت: «هیچ‌وقت در زمان دولت آقای رئیسی تا این حد مواضع ایران و آمریکا در موضوع هسته‌ای به هم نزدیک نشده است. این فرصت را نباید از دست داد و همین حالا هم اگر یک روز زودتر برجام احیا شود با توجه به اینکه بازار انرژی تشنه است و همین حالا اروپایی‌ها برای انرژی فصل زمستان کمیته‌های اضطراری درون اتحادیه‌ای و هم بین اتحادیه اروپا و آمریکا را دارند شکل می‌دهند، در چنین شرایطی می‌تواند به سود کشور باشد. هرچند که معتقدم بسیاری از فرصت‌هایی که از دست رفت شاید دیگر احیا نشود ولی همین که دیپلماسی هسته‌ای شکل بگیرد، شرایط به گونه‌ای است که بتوان در طول دوران باقیمانده دولت بایدن به گونه‌ای برجام را تبدیل به یک فضای حیاتی برای کشور کرد، حتی اگر شخصی مانند ترامپ هم در آمریکا روی کار بیاید دیگر نتواند لطمه‌ای به برجام وارد کند. ضمن اینکه یک واقعیت وجود دارد؛ چالش اصلی آمریکا و غرب اول روسیه و بعد چین است. من معتقدم الان آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها نه به دلایل اخلاقی بلکه به دلایل تاکتیکی مجبور هستند که چالش با ایران را تعدیل کنند.»
ادعای روزنامه مدعی اصلاح‌طلبی مبنی بر «نزدیک شدن مواضع ایران و آمریکا در موضوع هسته‌ای» در حالی است که آمریکایی‌ها همواره به تحریم و تهدید ایران روی آورده و در مذاکرات هسته‌ای اخیر در وین و دوحه، هیچ حسن نیت و ابتکار عملی از خود نشان نداده‌اند. همین دو روز پیش، وزارت بازرگانی آمریکا یک شرکت چینی را به کمک برای انتقال تجهیزاتی با فناوری آمریکایی به ایران متهم کرد.! ترور، خرابکاری، تحریم پتروشیمی، دزدی دریایی و... بخشی از اقدامات یکی دو ماه اخیر آمریکا علیه ایران بوده است.
هم‌صدایی عجیب اصلاح‌طلبان با غرب
در القای نهایی ‌شدن توافق در مذاکرات وین
روزنامه اعتماد در گزارشی با عنوان «برجام در انتظار بلی یا خیر؟» نوشت: «اتحادیه اروپا از تهران و واشنگتن خواست به «متن نهایی» پاسخ بدهند... پیتر استانو، سخنگوی سرویس اقدام خارجی اتحادیه اروپا: ما از تهران و واشنگتن انتظار داریم تا فوراً به متن نهایی توافق پاسخ دهند. پاسخ «آره یا نه» است.»
گفتنی است هم‌صدایی روزنامه اصلاح‌طلب با غربی‌ها در القاء نهایی شدن توافق در مذاکرات در حالی است که این رویه ناظر بر تثبیت این رویکرد غیرقابل‌پذیرش است که چون متن توافق نهایی شده، پس غیرقابل‌مذاکره است و طرفین تنها باید نظر نهایی خود در مورد این متن را اعلام کنند.
تأکید بر این رویه که کاملاً با اصول مذاکرات در تناقض است، در حقیقت تلاش برای ایجاد جایگاه و نقشی ویژه برای اتحادیه اروپایی است که هیچ‌گاه موردتوافق طرفین مذاکرات قرار نگرفته است.
به بیان دقیق‌تر؛ اتحادیه اروپایی در جایگاه هماهنگ‌کننده مذاکرات نمی‌تواند پیشنهادات خود را به‌عنوان «متن نهایی» معرفی نماید چراکه اتخاذ تصمیم در این خصوص تنها در اختیار طرف‌های مذاکره‌کننده است.
اتخاذ این موضع از سوی آمریکا که مسئول اصلی شکل‌گیری وضعیت موجود است و همچنان تلاش می‌کند با استفاده از ابزارهای سیاست فشار حداکثری ترامپ دیدگاه‌های زیاده‌خواهانه خود را به مذاکرات تحمیل کند، به‌صورت واضح نشان داد که تأکید بر «نهایی شدن متن توافق» از سوی رسانه‌ها و مقامات غربی رویکردی هماهنگ شده برای زیر فشار گذاشتن ایران برای پذیرش متن توافق شده میان آمریکا و اتحادیه اروپایی است.
اتخاذ این رویکرد کاملاً سیاسی از سوی غربی‌ها همان‌طور که تاکنون تأثیری بر مواضع اصولی ایران نداشته، ازاین‌پس نیز در پیگیری راهبرد اصولی مذاکره‌کنندگان ایرانی برای احقاق حقوق ملت ایران نخواهد داشت.
چه کسانی از موضوعی ساده تنش‌های تند می‌سازند؟
روزنامه اصلاح‌طلب شرق در شماره دیروز خود طی یادداشتی نوشت: «از دیرباز در این سرزمین تبدیل‌کردن موضوع‌های ساده به گره‌های کور و تنش‌های تند روش و رویه گروه‌هایی خاص بوده و هست.»
این جمله کاملاً درست است اما مصداق آنچه گروهی است؟! برای پی بردن به آن کافی است از میان مصادیق بسیار به یکی از موضوعات اخیر اشاره کرده و نگاهی بیندازیم. در موضوعی به نام طرح صیانت طیف موسوم به اصلاح‌طلب از آن‌چنان هیاهویی به راه‌انداختند و از یک طرح ساده چنان تنشی در فضای مجازی به راه‌انداختند که در نوع خود کم‌نظیر بود.
این طیف با انتشار دروغ‌هایی مانند اینکه طرح صیانت به دنبال بستن شبکه‌های اجتماعی است یا مسائلی ازاین‌دست به ترساندن مردم از این طرح روی آوردند. این در حالی است که از آمریکا و کشورهای اروپایی گرفته تا کشورهای کوچکی مانند کویت و گوام و همین‌طور کشورهای آسیای دور مانند ژاپن، کره جنوبی، چین و... برای فضای مجازی قانون تصویب کردند و تنها ایران است که فضای مجازی آن بی‌قانون و بی‌دروپیکر است. بر همین اساس است که آمار پرونده‌های شکایت از کلاه‌برداری در فضای مجازی نزد پلیس فتا بسیار زیاد است ولی اگر این طرح به‌صورت قانون درمی‌آمد مثلاً به پیام‌رسانی مانند اینستاگرام درگاه‌های رسمی و مجاز بانکی که برای نقل‌وانتقال پول است تعلق می‌گرفت و آمار این کلاه‌برداری‌ها بسیار کاهش می‌یافت.
یا حتی نمونه دیگر از این نوع عملکرد اصلاح‌طلبان ترساندن مردم از چیزهای موهوم برای رسیدن به اهداف حزبی و جناحی است. مواردی نظیر ترساندن مردم از وقوع جنگ برای تحمیل برجامی بی‌خاصیت که در سال 1394 اجرایی شد و یا عدم واردات واکسن کرونا به بهانه عدم عضویت ایران در FATF و نیز ترساندن مردم از رئیس‌جمهور شدن نامزد جناح رقیب.
در ادامه نوشتار شرق نویسنده که گویا از مطالعات جامعه‌شناسان و روان شناسان حتی در غرب کاملاً بی‌اطلاع است از ظن خود به ارائه نظریه پرداخته بی‌خبر از آنکه این دست مسائل چیزهایی نیستند که از ظن و گمان برخیزند: «گمانه نگهداری جانور خانگی جایگزین فرزندپروری: این پنداره یکی از چالش‌برانگیزترین بخش‌های کشمکش‌های کنونی بوده است. هیچ‌گاه نگهداری از گیاه یا جانور یا حتی دیگر کارهای اجتماعی-فرهنگی-اقتصادی جایگزینی برای تجربه زندگی مشترک زوج و همچنین تجربه فرزندپروری نبوده و نیست. مسئله انتخاب میان فرزند یا جانور هم‌زیست نیست و اگر کسانی چنین برداشتی دارند، چه هواداران نگهداری چه مخالفان، باید در شناخت خود از مسئله بازنگری کنند.»
نخست آنکه تاکنون کسی مدعی نشده که نگهداری از گیاهان جایگزین فرزندآوری می‌شود و این موضوع را نویسنده با بی‌اخلاقی و به‌منظور لوث کردن قضیه آورده است. همچنین در این شکی نیست که نگهداری حیوانات هیچ‌گاه نمی‌تواند جایگزین فرزندآوری یا حتی پرکننده تنهایی انسانی باشد که بدون همنوع خویش از جنس مخالف زندگی می‌کند اما موضوع این است که بنابر مطالعات انجام‌شده این اتفاق در جوامع رخ می‌دهد و در حال افزایش است.
در فرازی دیگر از این یادداشت می‌خوانیم: «گمانه وارداتی‌بودن سبک زندگی و پیروی از سبک زندگی غربی: پیشینه تمدنی ایرانیان فراتر از هشت‌هزارساله و کهن است. زندگی آدمیان در زمین در کنار و با دیگر زیندگان، گیاهان و جانوران و تک‌یاخته‌ها بوده و هرجا آدمی تمدنی را سروسامان داده، در کنار خود از هم‌زیستی و پرورش برخی گونه‌های گیاهی و جانوری بهره‌مند شده است.»
بار دیگر نویسنده نهایت بی‌اطلاعی و نیز قیاس مع‌الفارق را به نمایش گذاشته است. نوع هم‌زیستی انسان‌ها در قرون گذشته با حیوانات آیا به این‌گونه بوده است؟! آیا در قرون گذشته افراد مثلاً سگ خویش را به حمام می‌بردند و می‌شستند و یا آنها در همه جای خانه و محل خور و خواب خانواده حضور داشتند؟!
در این مورد که نویسنده وارداتی بودن این سبک زندگی را نفی کرده بازهم باید او را به نوع سبک زندگی ایرانیان در دو سه قرن قبل و حتی پیش از آن رجوع کند و آن را با سبک زندگی که به‌واسطه گسترش رسانه‌ها رواج یافته قیاس کند. لازم به ذکر است که در هیچ دین و آئین به حقوق حیوانات چنان‌که در اسلام آمده سفارش نشده و حتی در مواردی اهل‌بیت‌(ع) به فردی که به سگی یا هر حیوان گرسنه یا تشنه دیگری آب و غذا بخشیده‌اند نوید رحمت و رضوان خدا را داده‌اند اما اسلام در باب برخی حیوانات ملاحظات خاصی دارد که امروزه مطالعات محققان غربی بر درستی آن ملاحظات صحه می‌گذارد که در این‌جا امکان طرح آنها نیست.

نظر شما