به نظر شما آیا می‌توان از اوقات فراغت تابستانی گفت و نوشت، اما از لذت خوردن یک قاچ هندوانه سرخ و شیرین حرفی به میان نیاورد. چشیدن طعم نوبرانه‌های فصل گرما پیوندی ناگسستنی با لحظه‌های دلچسب فراغت تابستانی دارد. سفره‌های متنوع و قشنگی که کنار جوی آب، روی سبزه‌ها و در سایه دل‌انگیز درختان پهن می‌شود و مسافران و میهمانان پرشمار فصل فراغت را به خود فرا می‌خواند تا بیایند و کنار هم بنشینند و همراهی و همدلی و با هم خوش‌بودن را در کنار سفره مشترک به معنا بنشینند. سبد‌های پر از خوراکی که با گروه‌های خانوادگی همراه می‌شود همسفر و همنشین آدم‌ها در لحظه‌های ناب فراغت است. آجیل، شیرینی و میوه لطف گذران یک روز تعطیل در بوستان و دشت است. از این‌ها گذشته خیلی مواقع خوردن و نوشیدن، نه فقط بخشی از یک برنامه فراغتی که عین فراغت می‌شود. وقتی یک دوست را به نوشیدن چای و خوردن عصرانه در یک چایخانه سنتی دعوت می‌کنید یا توسط آشنا و فامیل به صرف کیک و قهوه در یک کافی‌شاپ یا صرف ناهار یا شام در یک رستوران متفاوت دعوت می‌شوید، این‌ها نمونه‌هایی شاخص از گذران اوقات فراغت است که با محوریت خوردن و نوشیدن معنا پیدا می‌کند و در کنار خود در عین حال گپ و گفت، تعامل، درد‌دل و سایر رفتار‌های دلچسب را به همراه دارد که بار محتوایی و معنایی لحظه‌ای فراغت را غنی‌تر می‌کند.
به این ترتیب به جرئت می‌توان گفت که تمامی وجوه، انواع و شکل‌های تفریحی اوقات فراغت واجد عنصرخوردن، ولی با آداب، فرهنگ و کیفیت خاص خود است. در حقیقت شیوه و اصول خوردن و نوشیدن آنقدر مهم است که به عنوان یک پدیده قابل‌تأمل اجتماعی از آن یاد می‌کنند و فرهنگ غذایی هر جامعه‌ای، بخشی لاینفک و تأثیرگذار در مجموعه فرهنگ آن جامعه محسوب می‌شود.
بدون شک با این اصل مهم دین متعالی‌مان آشنا هستید که می‌فرماید: «بخورید و بیاشامید، ولی اسراف نکنید.» در پس این بیان عمیق معنا‌هایی نقض و آموزنده نهفته است که درست خوردن و نوشیدن را به ما می‌آموزد. اینکه باید به اندازه خرید و به اندازه مصرف کرد، زیرا تعادل مهم‌ترین شرط حیات است، اما متأسفانه افراد بسیاری وجود دارند که اصل تعادل را در خوردن و نوشیدن رعایت نمی‌کنند و به ویژه زمانی که بحث تفریح و اوقات فراغت مطرح می‌شود، اسراف در خوردن و آشامیدن نیز مجال بروز و ظهور پیدا می‌کند. بعضی‌ها فکر می‌کنند وقتی در یک فضای فراغتی مثل پارک و کوه، دشت و صحرا قرار می‌گیرند باید آنقدر بخورند و بنوشند که دل درد بگیرند و مریض شوند و کارشان به بیمارستان بکشد! حالا اگر این اسراف با عدم رعایت اصول زیست‌محیطی همراه شود، نتیجه‌اش فاجعه‌بار خواهد بود. منظورمان همان تپه‌های زباله است که مثل غده‌های سرطانی حیات طبیعت را تهدید می‌کند و زیبایی رودخانه‌ها، جنگل‌ها و فضا‌های سبز کوهستانی را از بین می‌برد. هزاران تن زباله‌ای که به شکل قوطی‌های خالی کنسرو، پوست میوه، کیسه‌های زباله، ظروف یکبار مصرف، بطری‌های پلاستیکی و شیشه‌های خالی در طبیعت رها شده و عامل اصلی تخریب محیط‌زیست است. این‌ها همه نتیجه خوردن و آشامیدن است، اما خوردن و آشامیدنی که از فرهنگ صحیح و رفتار درستی پیروی نکرده و باعث آسیب‌ها و زیان‌های جبران‌ناپذیری برای محیط زندگی شده‌است.
امیدواریم شما میهمانان سفره پر برکت اوقات فراغت تابستانی از آن دست شهروندانی باشید که خوب و به اندازه می‌خورید و خوردن و آشامیدن را به گونه‌ای با لحظه‌های ناب فراغت پیوند می‌زنید که هم فرح‌انگیز و لذت‌بخش باشد، هم آسیبی به خود و دیگران و محیطی که به لحظه‌های فراغت ما معنا می‌بخشد نزند. قدر نعمت‌های فراوان خداوند را بدانیم و با استفاده صحیح از مواهب الهی زندگی را به کام خود و دیگران شیرین کنیم.