به گزارش پایگاه 598، روزنامه سازندگی در مطلبی با عنوان «آزمون محبوبیت» نوشت: «اگر چه سید ابراهیم رئیسی با شعار عدالتخواهی پا به عرصه انتخابات گذاشت و به نام سید محرومان لقب گرفت اما از یکسو اصلاحات اقتصادی که از جانب دولت وی انجام گرفت و از دیگر سو عدم احیای برجام، وضعیت محبوبیت او را خصوصا برای طبقه ای که به وی امید بسته بود و از دل آن برآمده بود دستخوش تغییرات کرد.»

طنز تلخی است که بانیان و حامیان دلار ۴۲۰۰ تومانی که دیروز عکس «اسحاق جهانگیری» معاون اول روحانی را در لباس سوپرمن منتشر کردند و در ماههای پیش اعتراف کردند که دلار ۴۲۰۰ تومانی، استخوانی در گلوی دولت است، حالا دولت رئیسی را بابت کنارگذاشتن این تصمیم غلط و غیرکارشناسی، سرزنش می کنند.

اصلاح طلبان با شعار چرخش همزمان چرخ کارخانه ها و سانتریفیوژها بر سر کار آمدند اما هم در قلب راکتور هسته ای بتن ریختند، هم کارخانه ها و کارگاه های تولیدی بسیاری را به تعطیلی کشاندند و هم با افزایش حدود ۱۰ برابری قیمت دلار، مردم را با مشکلات عدیده اقتصادی و معیشتی مواجه کردند.

و اما اکنون این طیف از کارنامه دولت رئیسی و محبوبیت رئیس جمهور ناراحت هستند. خب فرق است میان رئیس جمهوری که می گوید من هم صبح جمعه از گرانی بنزین خبردار شدم و رئیس جمهوری که به میان می رود و مستقیم حرف دل آنها را می شنود.

فرق است میان رئیس جمهوری که از داخل خودرو و در خط ویژه به صورت چشمی نظرسنجی می کند و رئیس جمهوری که پای درددل مردم می نشیند و برای رفع مشکلات، آرام و قرار ندارد. روحانی- ۷ خرداد ۹۸- در دیدار اصحاب رسانه گفته بود: «من روزانه نظرسنجی می‌کنم؛ یعنی در خیابان وقتی با ماشین می‌روم، چهره‌های مردم را نگاه می‌کنم؛ چند نفر لبخند دارند، چند نفر عصبانی‌اند، چند نفر قیافه‌شان گرفته است. به هر شهری می‌روم، خودم نظرسنجی می‌کنم، نگاه آدم‌ها را می‌بینم، آنی که با محبت نگاه می‌کند، با تشکر نگاه می‌کند، آنی که ناراحت است، آنی که نقد دارد، آنی که می‌گوید نه این جور نیست.»

روحانی از نظرسنجی چشمی با خودرویی که تخته‌گاز در اتوبان می‌تاخت تا ظرف چند دقیقه از ولنجک به پاستور برسد، راضی بود. وی نه با متولیان میدانی بخش‌های مختلف حشر و نشر داشت، نه نقد صاحب نظران و کارشناسان را بر می‌تافت و نه با مردم مواجه می‌شد. نتیجه، نه فقط سقوط مقبولیت شخص وی که در نظرسنجی‌های دولتی به زیر هفت درصد رسیده بود، بلکه نابودی اعتبار اصل «نهاد دولت» بود، تا جایی که به سرخوردگی و نارضایتی مردم و کاهش میل مشارکت در انتخابات انجامید.

و باز هم طنز تلخی است که طیفی که در سال ۸۸ با دروغ تقلب، مشارکت ۸۵ درصدی را به آشوب و التهاب بدل کرد، حالا از نظرسنجی و شنیدن رای و نظر من سخن می گوید.