به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از روابط عمومی شبکه افق سیما، علی خضریان در گفتگوی برنامه این هفته عیار شبکه افق سیما با بیان اینکه در دهه 80، وزارت بازرگانی که مسئولیت بازار را بر عهده داشت، شکر ارزان قیمت از خارج وارد کرد اظهار داشت: تصمیمی که شاید هر کسی بود می‌گرفت، ولی همین امر سبب شد تولید شکر در ایران به سمت نابودی برود.

وی افزود: در سال 89 قیمت تمام شده مرغ کیلویی 3 هزار تومان بود، وزارت بازرگانی در همان زمان، مرغ گرم کیلویی 2930 تومان را در بازار عرضه کرد و بسیاری واحد‌های مرغداری تعطیل شدند.

سخنگوی کمیسیون اصل ۹۰ مجلس خاطرنشان کرد: دولت‌ها معمولا بعد از مدتی، مسائل کوتاه مدت و رضایت مقطعی برایشان مهم می‌شود.

وی ادامه داد: گرانی با گرانفروشی فرق دارد؛ وقتی به خاطر خلق نقدینگی و کاهش ارزش پول ملی، همه چیز گران می‌شود، این به معنای گرانفروشی نیست.

خضریان با بیان اینکه تراز تجاری در کالا‌های کشاورزی طی 10 سالی که وزارت بازرگانی داشتیم، از منفی 900 میلیون دلار به منفی 8 میلیارد دلار رسید گفت:، ولی از 91 تا 97 که وزارت صمت شکل گرفت، تراز تجاری حدود 4.6 میلیارد دلار بهبود یافت؛ به صفر رسیدن واردات مرغ هم از مزایای تشکیل این وزارتخانه بود.

سخنگوی کمیسیون اصل ۹۰ مجلس اضافه کرد: مسئله این است که نمایندگان سوالات حوزه انتخابیه خودشان را می‌پرسند، مثلا از وزیر سوال می‌کنند چرا در فلان منطقه و شهر پرتقال نیست؟ آن وزیر هم فورا دستور می‌دهد پرتقال وارد کنند تا آن سوال به جریان نیفتد!

وی بیان کرد: مهمترین دلیل موافقان تشکیل وزارت بازرگانی، بزرگ بودن وزارت صمت است؛ باید گفت چرا تا بحث کوچک کردن این وزارتخانه پیش می‌آید به فکر جداسازی بخش بازرگانی هستیم؟

خضریان با طرح این سوال که وقتی 10 سال است نامگذاری سال بر مبنای تولید است، چرا چرخ تولید را متوقف کنیم؟ گفت: چرا برای کوچک‌سازی، بخش معدن و تجارت مواد معدنی را جدا نمی‌کنیم؟ به جای اینکه بخواهیم وزارت بازرگانی تشکیل دهیم و تجارت محصولات کشاورزی را هم از وزارت جهاد کشاورزی بگیریم.

سخنگوی کمیسیون اصل ۹۰ مجلس ادامه داد: واردات امر مذمومی نیست، اگر به کالایی نیاز داریم باید وارد کنیم مثلا خودرو که البته نظر مجلس، تامین خودرو‌های اقتصادی برای مردم و حمل و نقل عمومی است نه خودرو‌های لوکس برای قشر کوچکی از جامعه.

وی خاطرنشان کرد: اگر وزارت بازرگانی تشکیل شود، کار ویژه آن تنظیم بازار است، یعنی باید جنس ارزان‌تر وارد کند، به عبارتی دوباره ارز رانتی و همان چرخه پُر ایراد مملو از پدرخوانده‌هایی که خواهان ارز ترجیحی هستند.