محمدمحمدی سدهی/ معمولاً ستاره‌های فوتبال دنیای جذابی دارند و به واسطه حضور مداوم در سطح بالا، مورد توجه رسانه‌ها و هواداران هستند. در این بین خداحافظی آنها از دنیای قهرمانی هم بازتاب زیادی پیدا می‌‌کند. یکی از این نوع بازیکنان، سیدجلال حسینی است که جمعه گذشته به صورت رسمی کفش‌هایش را در 40 سالگی آویخت و به جرگه مربیان پیوست. این تصمیم کاپیتان سال‌های اخیر پرسپولیس با واکنش بسیاری از اهالی فوتبال از جمله برانکو ایوانکوویچ مواجه شد. سرمربی سابق تیم ملی و پرسپولیس که با سرخ‌ها به 3 قهرمانی پی درپی دست یافت، عکسی از خود در کنار سیدجلال در اینستاگرامش منتشر کرد و نوشت: «ممنون بابت همه چیز...» در این شرایط گفت‌وگوی خبرنگار «ایران» با برانکو را بخوانید تا از نگاه و نظر این مربی کروات درباره سیدجلال حسینی مطلع شوید.
 
آقای برانکو! همان طور که می‌‌دانید سیدجلال حسینی از فوتبال خداحافظی کرد. نظر شما درخصوص وداع این بازیکن با مستطیل سبز چیست؟
خیلی مفتخر و واقعاً خوشحالم که بازیکنی مثل سیدجلال حسینی را داشتم. طی مدتی که سرمربی پرسپولیس بودم، سیدجلال شاخصه اصلی، مهم‌ترین بازیکن و کاپیتان تیم بود. در واقع سیدجلال برای تیم من فراتر از یک کاپیتان بود. من با بازیکنان فوق‌العاده خیلی زیادی از کشورهای دیگر بخصوص کرواسی کار کرده‌ام. همچنین تجربه کار با بازیکنان بزرگ زیادی از ایران را داشته‌ام، افرادی مثل مهدوی‌کیا، علی کریمی، علی دایی، مرحوم مهرداد میناوند و وحید ‌هاشمیان. از نظر من سیدجلال در سطحی مشابه با این بازیکنان قرار داشت. او همچینین پرافتخارترین بازیکن تاریخ ایران از نظر موفقیت‌های تیمی است. به عنوان سرمربی تیم، همیشه از کمک سیدجلال برای ساختن تیمی با کیفیت‌تر و انتخاب‌های بهتر استفاده می‌‌کردم و هرگاه نیاز به کمک داشتم، او اولین شخص بین بازیکنان بود که از وی کمک می‌‌گرفتم. در کل، بسیار خوشحال بودم که چنین بازیکنی را در تیمم داشتم.
لطفاً در مورد شخصیت سیدجلال بیشتر توضیح دهید. او چه ویژگی‌های بارزی به عنوان یک انسان و یک فوتبالیست داشت؟
از همه مهم‌تر این بود که سیدجلال به طرز غیرقابل باوری عاشق فوتبال بود. گواه این عشق و علاقه ادامه بازی کردن او تا 40 سالگی در بالاترین سطح است. او تمام برنامه‌های روزانه، هفتگی، ماهانه و سالانه خود را با محوریت و براساس فوتبال تنظیم می‌‌کرد. شیوه زندگی او به معنای واقعی کلمه ورزشکارانه بود. او رژیم غذایی مناسب یک ورزشکار را داشت و کاملاً مراقب بدنش بود. از همه مهم‌تر در مورد شخصیت سیدجلال این بود که او انگیزه بالایی برای بازی کردن داشت. این انگیزه تنها مربوط به مسائل مالی نبود، بلکه جنبه‌های اجتماعی و جاه‌طلبانه نیز در آن موج می‌‌زد. او می‌‌خواست قهرمان باشد و از درون یک قهرمان بود. این موضوع را به طور کامل در زمین به نمایش می‌‌گذاشت. سیدجلال در زندگی‌اش 2 اولویت داشت؛ خانواده و فوتبال. او در کنار فوتبال بخوبی از خانواده خود نیز مراقبت می‌‌کرد و در مقابل، حمایت آنها را در قبال حرفه‌اش داشت. بدون داشتن حمایت خانواده او نمی‌توانست تا 40 سالگی در چنین سطحی به بازی ادامه دهد. او طوری بازی می‌‌کرد که همه فکر می‌‌کردند نهایتاً 35 سال سن دارد.
در مقطعی از دعوت نکردن سیدجلال به تیم ملی به عنوان یک اشتباه یاد کردید. ممکن است در این مورد توضیح دهید؟
سیدجلال در آن مقطع بازیکن بسیار خوبی بود، ولی واقعیت این بود که او جوان بود و فوتبالیست‌های باتجربه دیگری مثل رحمان رضایی، یحیی گل‌محمدی و محمد نصرتی در اوج دوران ورزشی خود بودند. نکته دیگر این بود که من نتوانستم ملاقاتش کنم و او نتوانست با ما باشد. البته بعد از آن مقطع، سیدجلال بسرعت جایگاه خود را به عنوان بهترین دفاع ایران تثبیت کرد. البته آن زمان من دیگر این فرصت را نداشتم که به بازیکنی مانند او یا شخص دیگری شانس حضور در تیم ملی را بدهم. به هر حال او بعدها کیفیت خود را اثبات کرد و مهم‌تر آنکه در جام جهانی حضور پیدا کرد و به یک بازیکن ثابت در تیم ملی تبدیل شد و در کسب نتایج خوب به این تیم کمک کرد.
به نظر شما تقویت کدام توانایی‌ها و ویژگی‌ها می‌‌توانست سیدجلال را به فوتبالیست کامل‌تر و باکیفیت‌تری تبدیل کند؟
من معمولاً در مورد ضعف‌های بازیکنان فکر نمی‌کنم، بلکه روی نقاط قوت آنها متمرکز می‌شوم. هر بازیکنی در جهان نقاط ضعفی دارد، ولی من دوست ندارم راجع به آنها صحبت کنم. سیدجلال هر روز سعی می‌‌کرد از روز قبل کیفیت بهتری ارائه دهد. او همواره فکر می‌‌کرد که چطور می‌‌تواند بهتر باشد، عملکرد مؤثرتری داشته باشد و به تیم بیشتر کمک کند. البته او نیز مانند تمامی بازیکنان دیگر ضعف‌هایی داشت، اما اگر این نقاط ضعف برجسته و زیاد بود، او قطعاً نمی‌توانست تا چنین سنی و در چنین سطحی با این کیفیت بالا بازی کند. او پرافتخارترین بازیکن ایران از نظر موفقیت‌های تیمی است و اگر بازیکن باکیفیتی نبود، نمی‌توانست در پرسپولیس بازی کند و 5 سال پی درپی قهرمان شود. با حمایت سیدجلال و در کنار او، بازیکنان بزرگی مانند مهدی طارمی، احمد نوراللهی، وحید امیری و علیرضا بیرانوند رشد کردند و به درجات بالای فوتبالی رسیدند.
البته بخش مهمی از موفقیت‌های اخیر پرسپولیس تحت هدایت شما به دست آمد.
نقش مربی خیلی مهم است ولی اگر بازیکنان خوب نداشتم و نمی‌توانستم تشخیص بدهم کدام بازیکن کیفیت لازم را دارد،  در کسب نتایج خوب موفق نمی‌بودیم. سیدجلال بازیکن مهمی در ترکیب تیم من بود.

برش
سیدجلال شبیه کاناوارو بازی می‌‌کرد
​​​​​​​برانکو در خصوص سؤالی مبنی بر اینکه سبک بازی سیدجلال مشابه کدام فوتبالیست  بین‌المللی بود؟ پاسخ داد: «سیدجلال شبیه فابیو کاناوارو بازی می‌‌کرد. او تجربه بین‌المللی حضور در لیگ قطر را نیز داشت. البته قطعاً سیدجلال کیفیت لازم برای بازی در اروپا را داشت. منتها باید در نظر داشت که پیوستن به یک تیم اروپایی برای بازیکنی از خاورمیانه و ایران بسیار سخت است، چرا که با توجه به ممنوعیت استفاده بیش از 3 بازیکن غیر اروپایی در ترکیب، اکثر تیم‌های قاره ابتدا به دنبال فوتبالیست‌های برزیلی، آرژانتینی و اروگوئه‌ای هستند.»