- پس از داد زدن سر بچه؛ اگر سر فرزندم داد زدم چه کنم؟
- فریاد زدن نحوه رشد مغز را تغییر می‌دهد
- اثرات فریاد زدن بر سر کودکان و کتک زدن آنها
- بدانید که مشکل فرزند شما دائمی نیست
- کاهش اعتماد به نفس کودکان
- فریاد زدن نحوه رشد مغز را تغییر می‌دهد
- با داد زدن سر فرزندت میدونی چه بلایی سر اون میاری؟
- چرا والدین فریاد میزنند؟
- آیا فریاد زدن بر سر کودک کمکی می کند؟
- فریاد زدن، کودکان را به لحاظ رفتارهای فیزیکی و گفتاری خشن‌تر می‌سازد
- توصیه به والدینی که بر سر کودک فریاد میزنند
- ۱- برای خود وقت استراحت در نظر بگیرید:
- ۲- در مورد احساسات خود صحبت کنید:
- ۳- با رفتارهای بد فرزندتان آرام اما قاطع برخورد کنید:
- ۴- از تهدید کردن خودداری کنید:
پس از داد زدن سر بچه؛ اگر سر فرزندم داد زدم چه کنم؟
به گزارش اقتصاد آنلاین؛ کودکان بسیار حساس هستند و هرگونه خشونتی بر آنها بسیار بر روحیه و عواطف آنها و مسیر تربیت کودک تاثیر می‌گذارد و گاهی کودکانی هستند که به سر خود میزنند !
فریاد زدن نحوه رشد مغز را تغییر می‌دهد
فریاد زدن بر کودکان می‌تواند عوامل بسیار زیادی داشته باشد مثلا زمانی که مادر یا پدر از موضوعی دیگر بسیار عصبی است و به اصطلاح تلافی‌اش را بر کودک خالی می‌کند. عده‌ای نیز خشونت و فریاد زدن بر سر کودکان را نوعی تربیت کودک درست می‌دانند که یقین دارند این روش فرزند پروری بسیار درست است. گاهی هم سوال والدین این است که کودکم زود عصبانی میشود چیکار کنم؟
اثرات فریاد زدن بر سر کودکان و کتک زدن آنها
برعکس تصورات دیگران فریاد زدن بر کودکان علاوه بر اینکه هیچ تاثیری بر میزان حرفشنوی آنها ندارد حتی باعث میشود پذیرش حرف‌های شما در آینده سخت‌تر از زمان حال شود و دوره ی تربیت کودک شما مختل شود. طبق تحقیقات انجام شده، فریاد زدن باعث میشود کودکان پرخاشگرتر و خشن‌تر شوند. هرچقدر نیز با کودک‌تان صمیمی باشید این نوع از رفتار باعث میشود حس اعتماد کمتری در رابطه شما شکل بگیرد. زمانی که والدین بر سر کودک خود فریاد میزنند به این معناست که نمی‌توانند اوضاع را کنترل کنند. از چه ترفندی می‌توان برای کنترل خشم و داشتن آرامش در خانواده جایگزین فریاد زدن استفاده کرد؟
بدانید که مشکل فرزند شما دائمی نیست
از زمان شروع فریاد تا پایان آن احتمالا چند ثانیه بیشتر طول نخواهید کشید حالا این فریاد از عمد صورت گیرد و یا غیر عمد. منطق برخی از والدین برای فریاد کشیدن بر کودکان خود حل مشکلی است که توسط کودک به وجود آمده. اما کارشناسان معتقد هستند رفتاری که الان کودک با آن درگیر می‌باشد ممکن است دائمی نباشد و رفتار طبیعی کودکانه باشد. برای گوشزد کردن بهتر است روش‌های جایگزین مانند صحبت کردن به آنها را مورد استفاده قرار دهند.
برخی از والدین تصور می‌کنند می‌توانند بر سر فرزند‌شان فریاد بزنند و این یک روشی از تربیت می‌باشد. اما فریاد زدن هیچ تفاوتی با نوعی از تنبیه‌های دیگر مثل تنبیه بدنی ندارد. برخی از این والدین می‌گویند تا عصبانیت یا فریاد زدن نباشد کودک کارهایی که باید را انجام نمی‌دهد. اما فریاد زدن هیچ کمکی به اصل موضوع تربیت کودک نمی‌کند و کودک نه تنها هیچ انگیزه‌ای برای انجام دادن یا ندادن کاری نمی‌گیرد بلکه باعث دور شدن حالت رفتاری وی از والدین میشود.
کاهش اعتماد به نفس کودکان
نتیجه‌ی داد زدن بر کودکان ترساندن آنها از موضوعی می‌باشد و یا اعلام هشدار از سوی والدین. ترس بیش از حد در کودکان باعث از بین رفتن اعتمادبه‌نفس در آنها میشود. ممکن است این کاهش اعتماد به نفس در کودکی یا بزرگسالی دیده شود. ممکن است کمی سخت باشد اما روش‌هایی مانند صحبت کردن به صورت منطقی راه‌کار مناسبی برای کنترل خشم والدین می‌باشد.
فریاد زدن نحوه رشد مغز را تغییر می‌دهد
فریاد زدن و یا کاری بدتر از آن مانند تنبیه می‌تواند نحوه رشد و شکل‌گیری مغز کودکان را تحت‌الشعاع خود قرار دهد. به دلیل اینکه انسان‌ها اطلاعات و رویدادهای منفی را سریع‌تر و بهتر از رویدادهای منفی پردازش و در حافظه خود ذخیره می‌کنند. طبق نتیجه و آزمایش MRI که موسسه ncbi بر روی کودکانی که سابقه آزار روحی مانند فریاد زدن والدین و یا اطرافیان را داشته‌اند انجام داده‌اند متوجه این موضوع شده‌اند که این کودکان در مقایسه با کودکانی که تحت شرایط معمولی و بدون آزار روحی بزرگ شده‌اند متفاوت هستند.
همه‌ی ما خواهان این هستیم که کودکان خود را به بهترین نحو ممکن تربیت کنیم. طبیعی است که از کودکان خود بابت رفتارهایی که نباید وجود داشته باشد عصبانی شویم. اما این عصبانیت نباید تبدیل به سرخوردگی و فریاد برای آنها باشد و بهتر است برای تربیت کودک خود و مواجه نشدن با این رفتارها از روش‌های دیگر استفاده کنید.
با داد زدن سر فرزندت میدونی چه بلایی سر اون میاری؟
کودکان برای یادگیری به والدین خود وابسته هستند و در صورتیکه عصبانیت و خشونت همچون فریاد زدن بخشی از رفتار معمول در خانواده باشد رفتار آنان این کار را منعکس می‌کند.
بلایی که فریاد زدن بر سر کودکان می آورد گاهی کودکان حساسیت‌های پدر و مادرهای خود را تشخیص داده و می توانند موجب شوند که والدین‌شان از کوره در بروند و بر سر آنها فریاد بکشند.
اما والدین برای خنثی کردن این حساسیت‌ها می‌توانند نحوه صحبت کردن خود با فرزندانشان را تغییر دهند و برای برقراری ارتباط با آنان از شکل فریاد زدن به دیالوگی احترام آمیز با کودکانشان رو آورند.
چرا والدین فریاد میزنند؟
به طور طبیعی زمانی که فرد دچار عصبانیت میشود ممکن است تن صدای خود را بالا ببرد، هرچند این کار به ندرت به حل شدن مشکل منجر میشود. فریاد زدن ممکن است برای مدت زمان کوتاهی کودکان را آرام و مطیع سازد اما تصحیح رفتار آنان را به دنبال نخواهد داشت. در واقع این اقدام موجب ترسیدن آنان از والدین خود میشود و به کودکان کمک نمی‌کند تا عواقب رفتار خود را متوجه شوند.
کودکان برای یادگیری به والدین خود وابسته هستند و در صورتیکه عصبانیت و خشونت همچون فریاد زدن بخشی از رفتار معمول در خانواده باشد و کودکان آن را طبیعی تلقی کنند، رفتار آنان این کار را منعکس می‌کند. اولین وظیفه والدین پس از کسب اطمینان از ایمن بودن وضعیت کودکشان، کنترل رفتارها و احساساتشان است.
آیا فریاد زدن بر سر کودک کمکی می کند؟
والدین باید آگاه باشند فریاد زدن و با صدای بلند صحبت کردن به انتقال واضح‌تر پیام کمک نمی‌کند. فریاد زدن بر سر کودکان باعث میشود تربیت و منظم کردن آنان سخت‌تر شود چراکه در هر بار فریاد زدن قوه درک و پذیرندگی آنان کاهش می‌یابد.
فریاد زدن، کودکان را به لحاظ رفتارهای فیزیکی و گفتاری خشن‌تر می‌سازد
فریاد زدن به طور کلی نوعی ابراز عصبانیت است، ترس در کودکان را به دنبال داشته و باعث میشود آنان احساس آرامش نداشته باشند. همچنین با توجه به این نکته که فریاد زدن بر سر کودکان امر پسندیده‌ای نیست، فریاد کشیدن همراه با استفاده از کلمات و الفاظ نامناسب می‌تواند نوعی آزار و اذیت احساسی و روانی تلقی شود. فریاد زدن بر سر کودکان می‌تواند تاثیرات طولانی مدتی روی آنان داشته باشد که اضطراب، کاهش عزت نفس و افزایش رفتارهای خشونت‌آمیز از جمله آنهاست.
توصیه به والدینی که بر سر کودک فریاد میزنند
به جای بالا بردن صدای خود رفتارهای جایگزین دیگری را امتحان کنند. به طور مثال کودکانی که با والدین خود ارتباط احساسی شدیدی دارند راحت‌تر تربیت می‌شوند. همچنین زمانی که کودکان احساس امنیت کنند به صحبت کردن در آرامش تمایل بیشتری نشان داده و پیش از شدت یافتن بحث و تبدیل شدن آن به فریاد زدن به حرف‌های والدین خود گوش فرا می‌دهند.
۱- برای خود وقت استراحت در نظر بگیرید:
پیش از عصبانی شدن و از دست دادن کنترل و بالا بردن صدایتان خود را کنترل کنید. با ترک محیطی که در آن قرار دارید و کشیدن نفس عمیق خود را آرام کنید.
۲- در مورد احساسات خود صحبت کنید:
عصبانیت احساس طبیعی است و در صورتیکه به درستی کنترل شود می‌توان از آن نکته‌هایی آموخت. با تایید تمامی احساسات از شادی و هیجان گرفته تا عصبانیت و حسادت می‌توان به کودک آموخت که این رفتارها همگی بخشی از وجود انسان هستند. در مورد احساسات خود با فرزندانتان صحبت کنید و آنان نیز را نیز به انجام این کار تشویق کنید.
۳- با رفتارهای بد فرزندتان آرام اما قاطع برخورد کنید:
کودکان در برخی مواقع رفتارهای اشتباه دارند که بخشی از روند رشد آنان به حساب می‌آید. با آنان به شکلی قاطع صحبت کنید که به شأن آنان خدشه‌ای وارد نشود و در عین حال متوجه شوند برخی رفتارها غیرقابل تحمل هستند.
۴- از تهدید کردن خودداری کنید:
تنبیه و تهدید کردن باعث به وجود آوردن احساس عصبانیت و درگیری بیشتر میشود و در درازمدت مانع از آن میشود تا فرزند به یک نظم درونی دست پیدا کند. همچنین وجود نیازهای اساسی در کودکان و برطرف کردن آنها مثل خواب و گرسنگی آنان را شاد ساخته و مجموع رفتارهای کودکان را مناسب می‌سازد. علاوه بر این، در نظر گرفتن برنامه‌های معین به آنان کمک می‌کند تا کمتر مضطرب شوند.
در برخی مواقع با وجود به کار گرفتن راهکاری برای جلوگیری از بالا رفتن صدا، والدین مجبور به فریاد زدن می‌شوند. در چنین شرایطی معذرت‌خواهی کنید در نتیجه کودکان این نکته مهم را آموزش می‌بینند که تمامی افراد اشتباه می‌کنند و لازم است معذرت‌خواهی کنند.
همچنین در صورتیکه فرزندتان فریاد زد، حد و مرزها را به او یادآوری کرده و گوشزد کنید که داد زدن روشی قابل قبول برای برقراری ارتباط نیست.
در صورتیکه برای منظم کردن فرزند خود سر او فریاد می‌زنید، می‌توانید تاثیرات منفی آن را در رفتار کودک خود ببینید. به طور مثال فرزندانتان نیز برای انتقال پیام و منظور خود با صدای بلند صحبت می‌کنند، علاوه بر این، به جای آرام و محترمانه صحبت کردن، سر والدین خود فریاد میزنند، رابطه والدین با فرزند ناپایدار و آسیب‌پذیر میشود و در نتیجه برقراری ارتباطی سالم با آنان سخت میشود و همچنین ممکن است این شیوه رفتاری آنان را از والدین دور کند.
نظر شما